Καρδίτσα: Τεράστιο φωτοβολταϊκό πάρκο 3.000 στρεμμάτων στο πιο γόνιμο κομμάτι του κάμπου
Όταν προ 15ετίας γράφαμε σε σημείωμά μας ότι το βιοκαύσιμα αποτελούν τον Αρμαγεδδώνα του υποσισιτισμού, με αφορμή τα σχέδια τότε για μετατροπή του εργοστασίου Ζάχαρης στη Λάρισα σε μονάδα παραγωγής βιοαιθανόλης , δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη θα βρεθεί τόσο γρήγορα αντιμέτωπο με το φάσμα της πείνας, εξαιτίας και του πολέμου στην Ουκρανία…
Για την Ελλάδα που χάνει κάθε χρόνο από τη διάβρωση και την αστικοποίηση δεκάδες χιλιάδες στρέμματα γόνιμης καλλιεργήσιμης γης και για τη Θεσσαλία που αντιμετωπίζει το φαινόμενο της ερημοποίησης (έχουν χαθεί πάνω από 700.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης στη Θεσσαλία τα τελευταία 15 χρόνια σύμφωνα με τον καθηγητή της Γεωπονικής Νίκο Δαναλάτο) η δέσμευση παραγωγικών γαιών από πολυεθνικές εταιρείες για την κατασκευή φωτοβολταϊκών (Φ/Β) πάρκων αποτελεί «πληγή χαίνουσα» που θα τη βρούμε σύντομα μπροστά μας, ως χώρα που ψάχνεται να βρει το παραγωγικό της μοντέλο εδώ και μία τουλάχιστο δεκαετία. Και αν τα αιολικά στα Άγραφα αποτελούν «αιτία πολέμου» για την Καρδίτσα, τα φωτοβολταϊκά πάρκα που δεσμεύουν τεράστιες εκτάσεις στον πιο εύφορο κάμπο της χώρας, αυτόν της Καρδίτσας, αποτελούν αιτία φτώχειας, πληθυσμιακής συρρίκνωσης και τελικά απαξίωσης του γεωργικού επαγγέλματος σ μία περίοδο που όλη η υπόλοιπη υφήλιος ανακαλύπτει την τεράστια αξία του
Χιλιάδες στρέμματα λοιπόν γόνιμης παραγωγικής γης αλλάζουν χρήση και στην θέση τους ξεφυτρώνουν φωτοβολταϊκοί σταθμοί, μάλιστα εκτιμάται ότι με την νομοθετική διάταξη του 2020 στο σύνολο της Επικράτειας 350.000 στρέμματα γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας σύντομα θα απωλεσθούν.
Για την Καρδίτσα το τελευταίο πλήγμα έρχεται , όπως πληροφορούμαστε από τη δέσμευση μία τεράστιας έκτασης 3.000 στρεμμάτων στην ευρύτερη περιοχή του Καρποχωρίου, όπου με δέλεαρ τα υψηλά ενοίκια τα οποία δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, θα στήσουν σταθμό παραγωγής ενέργειας 100 ΜW. Φυσικά οι περιβαλλοντικές παρενέργειες από το τεράστιο αυτό φωτοβολταϊκό πάρκο όπως η αύξηση της θερμοκρασίας λόγω της ηλιακής αντανάκλασης, η αλλαγή του μικροκλίματος, οι περιορισμοί στη βόσκηση κλπ θα αρχίσουν να φαίνονται μόλις ξεκινήσει η λειτουργία του.
Ενώ και οι αγρότες θα μείνουν χωρίς τη γη που νοίκιαζαν, χωρίς ποιότητα ζωής στα χωριό τους και θα αναγκαστούν να πάρουν το δρόμο της μετανάστευσης.
Και δεν είναι το μόνο πλήγμα καθώς πληροφορούμαστε ότι ακολουθούν και άλλα παρόμοια εγχειρήματα στον κάμπο της Καρδίτσας, ενώ στα γειτονικά Φάρσαλα οι μεγάλοι «παίχτες» της ενέργειας, έχουν ήδη δεσμεύσει εκτάσεις δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων. Το τίμημα πλέον που δίνεται είναι υψηλό ξεφεύγει ακόμη και τα 300 ευρώ το στρέμμα το ετήσιο ενοίκιο, καθώς ήδη από πέρυσι και ειδικά φέτος οι αναμενόμενοι τζίροι από βαμβάκια, καλαμπόκια και σιτηρά έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί σε σχέση με αυτούς δύο χρόνια πριν, αλλά αυτό δεν πτοεί τους «ραντιέρηδες» του χρήματος.
Έχοντας βέβαια η ίδια η πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια απαξιώσει τον αγροτικό τομέα στη Θεσσαλία, αδιαφορώντας για την κατασκευή έργων επιφανειακής άρδευσης, ή άλλων μέτρων για τη μείωση του κόστους παραγωγής, ήταν φυσικό επόμενο η αγροτική γη να καταλήξει αντί να παράγει τρόφιμα ποιοτικά (λόγω της ηλιοφάνειας και των άλλων ευνοϊκών κλιματικών συνθηκών) και δυσεύρετα πλέον ανά την υφήλιο, να παράγει από τον ήλιο μόνο ενέργεια . Αντί να προωθηθούν τα μικρά Φ/Β αυτοπαραγωγής (net metering) σε πομώνες και στάβλους που θα ενίσχυαν την πρωτογενή παραγωγή, τώρα που το κόστος του ρεύματος είναι δυσβάστακτο, όπως συνέβη από το περασμένο φθινόπωρο στην Κύπρο, η πολιτεία «σιωπηρά» άνοιξε τον ασκό του αιόλου, για τη νέα κρίση που περιμένει τη χώρα μας τα προσεχή χρόνια, τη διατροφική.
Και φυσικά όλες αυτές οι εκτάσεις μετά τα 30 περίπου χρόνια ζωής των φωτοβολταϊκών πάρκων θα καταλήξουν χέρσες (μπαϊρια) χωρίς τη δυνατότητα να καλλιεργηθούν εκ νέου
Η γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, αποτελεί φυσικό πόρο μη ανανεώσιμο, που βρίσκεται ήδη σε ανεπάρκεια στη χώρα μας. Πάνω από 500 χρόνια απαιτούνται για να δημιουργηθούν δύο (2) μόλις εκατοστά επιφανειακού γόνιμου εδάφους με φυσικές διαδικασίες, ενώ η απώλεια γόνιμων εδαφών με την διάβρωση και την ερημοποίηση είναι μη αναστρέψιμη και η διαδικασία της εδαφογένεσης δεν μπορεί πλέον να επαναληφθεί στις ίδιες τοποθεσίες.
Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του ΓΕΩΤΕΕ για τη δυσμενή αυτή εξέλιξη της δέσμευσης τεράστιων εκτάσεων παραγωγικών γαιών για την κατασκευή φωτοβολταϊκών πάρκων:
«Σε μια χώρα που η βάση της πολυπόθητης οικονομικής ανάπτυξης είναι η πρωτογενής παραγωγή θα πρέπει πρώτα από όλα να διασφαλισθεί η επάρκεια των φυσικών πόρων και ειδικότερα της ποιοτικής γεωργικής γης και του αρδευτικού νερού. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας είναι ζωτικής σημασίας για μία βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά θα πρέπει να γίνεται με σωστό σχεδιασμό και ορθή χωροθέτηση που δεν θα ανταγωνίζεται άλλους φυσικούς πόρους και την πρωτογενή παραγωγή. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην εγκατάσταση των Α.Π.Ε. για την υποστήριξη των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, των αγροτοβιομηχανιών, καθώς και των εγκαταστάσεων μεταποίησης και συντήρησης νωπών και μεταποιημένων τροφίμων. Θα πρέπει, επίσης, να αξιοποιηθούν για την εγκατάσταση Α.Π.Ε. περιοχές μη παραγωγικές, όπως εγκαταλελειμμένα ορυχεία λιγνιτών της ΔΕΗ κ.α. Τότε μόνο θα έχουμε εκπληρώσει τους στόχους μίας ισόρροπης περιφερειακής και εθνικής πολιτικής.» καταλήγει.
