Αφροδίτη και ιδεατή ομορφιά στο έργο του Σάντρο Μποτιτσέλι
…………………
Ποιος δεν ταύτισε την ιδεατή ομορφιά με την αναδυόμενη Αφροδίτη του Σάντρο Μποτιτσέλι;
Σε μια εποχή, 15ος αιώνας, που ο χριστιανισμός αποτελεί μονόδρομο για τους καλλιτέχνες της, ο Σάντρο Μποτιτσέλι χρησιμοποιεί την Ελληνική Μυθολογία στα θέματά του, αναβιώνοντας με τη δική του ματιά το αρχαίο κάλλος.
Η Αφροδίτη του αναδύεται μέσα από τη θάλασσα, σύμφωνα με τη Μυθολογία πάνω σ’ ένα κοχύλι, κρύβοντας με τα μακριά ξανθά μαλλιά της τα σημεία εκείνα που θα αποτελούσαν για την κοινωνία της εποχής αφορμή σχολίων.
Οι άνεμοι, ο Ζέφυρος και η Αύρα, την οδηγούν με την πνοή τους στις ακτές τις Κύπρου ( Κύπριδα) ή κατ’ άλλους στις ακτές των Κυθήρων. Την υποδέχεται μια από τις Ώρες, προτείνοντάς της μανδύα για να καλύψει την εκτυφλωτική ομορφιά της.
Το έργο του Μποτιτσέλι, που βρίσκεται στο Μουσείο Ουφίτσι της Φλωρεντίας, είναι χαρακτηριστικό για την επιμήκυνση των μορφών, κάτι που ξεφεύγει από τον ρεαλισμό των συγχρόνων του, διακρίνεται για τα φωτεινά του και ήρεμα χρώματα και για την κίνηση, που εκφράζεται με κάθε τρόπο στον πίνακα.
Η στάση του σώματος, οι άνεμοι, που την λούζουν με άνθη, τα κύματα που χαϊδεύουν λικνιστικά το κοχύλι της Αφροδίτης, ο μανδύας που ανεμίζει, όλα αιωρούνται μέσα στη σαγήνη της ιδεατής ομορφιάς της, ομορφιά που εκπέμπει ένα φως αγνότητας και συστολής, χωρίς ίχνος προκλητικότητας.
Το έργο θεωρείται παραγγελία των Μεδίκων και το μοντέλο του Μποτιτσέλι, η νεαρή Σιμονέτα, (με την οποία λέγεται πως ήταν ερωτευμένος), αποτέλεσε την έμπνευση και για άλλα γυναικεία πορτρέτα του.
……………………
*Οι “Παρενθέσεις” είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρεν-θέσεις.
