…………………….
” Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας”
Πάμπλο Πικάσο
Κανείς δεν προσπάθησε να καταλάβει ποτέ τους καλλιτέχνες κι όσοι το προσπάθησαν απέτυχαν. Γιατί καλλιτέχνης σημαίνει ελευθερία. Ποιος μπορεί να φυλακίσει την έμπνευση ή το πάθος, που ξεσπά ορμητικά και τους κατακλύζει;
Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν δέσμιοι του αλκοόλ ή των ναρκωτικών, κάποιοι είχαν ολέθριους δεσμούς με μοιραίες γυναίκες και κάποιοι υπήρξαν οι ίδιοι μοιραίοι για τις γυναίκες της ζωής τους.
Ανάμεσα στους τελευταίους ο πρωτοποριακός Πάμπλο Πικάσο, που σφράγισε τον 20ο αιώνα με την παρουσία του, κατέχει την πρώτη θέση.
Οι σχέσεις του με τις γυναίκες δεν υπήρξαν απλά θυελλώδεις, υπήρξαν καταστροφικές γι’ αυτές, όχι για κείνον.
Ξεκινώντας από την Όλγα Χοχλόβα, την πρώτη γυναίκα του που έχασε τα λογικά της, μην αντέχοντας το να χάσει την αγάπη του κι έχοντας κι έναν γιο μαζί του, η Μαρί Τερέζ κρεμάστηκε, η Ζακλίν Ροκ αυτοκτόνησε με πιστόλι, ενώ η Ντόρα Μάαρ έχασε κι αυτή τα λογικά της.
Υπήρξε όμως και η Φρανσουάζ Ζιλό που του χάρισε δυο παιδιά, έναν γιο και μία κόρη, αλλά κουράστηκε γρήγορα και τον εγκατέλειψε. Ο Πικάσο λίγα χρόνια αργότερα γνώρισε την 27χρονη Ζακλίν Ροκ και το 1961 την παντρεύτηκε. Έζησαν είκοσι χρόνια μαζί, μέχρι το θάνατό του σε ηλικία 92 ετών. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Πιείτε στην υγειά μου».
Χάρηκε τη ζωή και τον έρωτα ανεξάρτητα με τον πόνο που προκάλεσε γύρω του, όμως, τις περισσότερες φορές αυτό είναι ένα από τα το κύρια χαρακτηριστικά της μεγαλοφυΐας, ο άκρατος εγωισμός…
Ένα πάνθεον γυναικών γύρω του, πηγή έμπνευσης, που δεν αποτέλεσαν μόνο κομμάτια της ζωής του αλλά κάποιες αποτυπώθηκαν ως πορτρέτα από τον ζωγράφο, περνώντας στην αιωνιότητα.
Άλλες, όπως η ρωσίδα μπαλαρίνα Χοχλόβα, αποδίδονται ρομαντικά, πριν περάσει στον κυβισμό και την ιδιαίτερη γραφή του, που τον κάνει μοναδικό, κι άλλες είναι αποτυπωμένες μ’ αυτήν την καινούρια τεχνοτροπία.
Πάντως, ο Πικάσο υπήρξε ένας τυχερός άνθρωπος, όχι μόνο γιατί η Φύση τον προίκισε με το ταλέντο του, αλλά και γιατί αγαπήθηκε πολύ.
Ακατανόητα πράγματα για μας τους καθημερινούς ανθρώπους, όχι όμως και για τους καλλιτέχνες, που ζουν στον δικό τους κόσμο.
Και ο Πικάσο δεν ήταν απλώς καλλιτέχνης, ήταν, είναι ένας μύθος…
………………….
*Οι “Παρενθέσεις” είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρεν-θέσεις.
……………………
