Μια ενδεχόμενη αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία από την Ελλάδα θα έστελνε το μήνυμα ότι η χώρα μας συντάσσεται με την αμερικανική σκληροπυρηνική γραμμή
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, η ελληνική πλευρά έχει πει καταρχήν ναι στο αμερικανικό αίτημα. Θέτει όμως ως προϋπόθεση την αντικατάσταση των ρωσικής κατασκευής τεθωρακισμένων από γερμανικά Marder 1A5. Το ζήτημα της αντικατάστασης τίθεται μετ’ επιτάσεως από τη στρατιωτική ηγεσία που θεωρεί ότι η απομάκρυνση των BMP-1 χωρίς την αντικατάστασή τους, θα σημάνει αποδυνάμωση της πολεμικής ισχύος της χώρας.
Το ζήτημα της αποστολής των BMP-1 δεν εξαντλείται όμως στο αν θα αντικατασταθούν. Γιατί τυχόν αποστολή τους θα σημάνει την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ποιοτικό και ποσοτικό άλμα στην ελληνική εμπλοκή σε μια σύγκρουση που έχει εξελιχτεί σε πόλεμο δια αντιπροσώπων. Είναι προφανής η διαφορά μεταξύ της αποστολής καλάσνικοφ και τεθωρακισμένων. Διαφορά σε ό,τι αφορά τη δύναμη πυρός, το ρόλο στις μάχες και, κυρίως, τον συμβολισμό στο επίπεδο της διεθνούς διπλωματίας.
Πέρα από τις γενικού χαρακτήρα αιτιάσεις που άπτονται της γεωπολιτικής στρατηγικής της χώρας, πρέπει να ληφθεί υπόψη ο κίνδυνος που συνεπάγεται η αναβάθμιση της ελληνικής εμπλοκής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ρωσική πλευρά θα απαντήσει με τρόπο και σε χρόνο που θα θεωρήσει πρόσφορους. Θα καταβληθεί δηλαδή κόστος χωρίς να είναι ορατά τα όποια οφέλη.
Η διχογνωμία
Τις τελευταίες μέρες γίνεται όλο και πιο φανερή η διαφορά προσέγγισης για το Ουκρανικό μεταξύ των ΗΠΑ από τη μια μεριά και της Γερμανίας και Γαλλίας από την άλλη. Στην Ουάσιγκτον φαίνεται ότι έχει υπερισχύσει η πολύ σκληρή γραμμή, που θεωρεί ότι είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ η συνέχιση του πολέμου μέχρι την πλήρη αποδυνάμωση της Ρωσίας κι ενδεχομένως την ανατροπή του Πούτιν. Η γραμμή αυτή εκφράστηκε από τον υπουργό Άμυνας Όστιν, ο οποίος δήλωσε ότι η Ρωσία πρέπει να αποδυναμωθεί μέχρι να μη μπορεί να εισβάλει ξανά σε γειτονικές χώρες. Στην πράξη, η εφαρμογή αυτής της πολιτικής από ις ΗΠΑ είναι το θηριώδες οικονομικό πρόγραμμα στήριξης στην Ουκρανία που μπορεί να φτάσει τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ, καθώς και η συνεχής παροχή πληροφοριών στους Ουκρανούς από που τους βοήθησε να σκοτώσουν σειρά Ρώσων ανώτερων αξιωματικών.
Παρίσι και Βερολίνο κρατούν μια πολύ πιο προσεκτική στάση, στηρίζοντας μεν την Ουκρανία, προσδοκώντας δε σε ένα σύντομο τέλος του πολέμου -άλλωστε το τεράστιο οικονομικό κόστος της σύρραξης το πληρώνει η Ευρώπη και όχι οι ΗΠΑ. Ο καγκελάριος Σολτς δήλωσε ότι σε κανέναν πόλεμο δεν υπάρχει συστράτευση άνευ όρων. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος Μακρόν δήλωσε πως ο στόχος δεν είναι η ταπείνωση της Ρωσίας. Στην προχτεσινή συνάντησή τους στο Βερολίνο οι δύο ηγέτες τόνισαν ότι είναι η ίδια η Ουκρανία που πρέπει να καθορίσει τους όρους της ειρήνης. Η δήλωση αυτή βέβαια μπορεί να έχει δύο ερμηνείες σχετικά με το ποιος μπορεί να υπαγορεύσει τους όρους της ειρήνης. Σε πρώτο επίπεδο αυτή που μπορεί να υπαγορεύσει τους όρους της ειρήνης είναι βέβαια η Ρωσία, αλλά σε δεύτερο είναι οι ΗΠΑ.
Η στάση Μητσοτάκη
Στη συνέντευξή του στο Βήμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε ότι είναι πιο κοντά στη γραμμή Σολτς-Μακρόν παρά σε αυτήν του Μπάιντεν. Συγκεκριμένα, ανέφερε: «Μακριά από μένα οποιαδήποτε λογική διαιώνισης του πολέμου ή αλλαγής του συστήματος διακυβέρνησης της Ρωσίας, ως αυτοσκοπός αυτής της προσπάθειας. Ευχόμαστε να τελειώσει ο πόλεμος, να υποστεί η Ρωσία το κόστος της επιλογής της, να επανέλθουμε σε ένα status quo, το οποίο θα είναι “διατηρήσιμο” και πρώτα και πάνω απ’ όλα, να σταματήσουν να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι».
Δεδομένων όμως του μεγέθους, της γεωγραφικής θέσης και της ιστορίας της Ελλάδας, μια ενδεχόμενη αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία θα έστελνε το μήνυμα ότι η χώρα μας (στο μέτρο που της αντιστοιχεί) συντάσσεται στην πράξη με την αμερικανική σκληροπυρηνική γραμμή. Κάτι που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο.
