Λίνα Βαταντζή “Clamor belli”
“Clamor belli”
Απαλά το αγέρι φέρνει
αρώματα εαρινά,
χιλιάδες παπαρούνες
μας καλωσορίζουν.
Μάταια ο ήλιος αγγίζει
τα μουδιασμένα μας μέλη,
η δόνηση της γης
δεν μας ξυπνά,
ούτε φιλιά της σελήνης
ανοίγουν το βλέμμα.
Οπωροφόρα κλαδιά ρίχνουν
πάνω μας
τα ανθοπέταλά τους.
Δε θα μαζεύουμε πια
τις σοδειές,
έχει σωρευτεί σκόνη πολλή
στο πρόσωπό μας.
Ούτε θα χαράζουμε
ορίζοντες νέους –
σε παγετώνες έχουμε
εγκιβωτιστεί.
Κι αν σπάει η σιωπή
δεν είναι η δική μας –
ήχοι μετάλλου σχίζουν
τη συνοχή του αέρα.
Ανώφελη επίκληση
το κατευόδιο μας.
……………………..
Την λατινική φράση Clamor belli, κραυγή πολέμου, χρησιμοποίησα σαν τίτλο στο παραπάνω ποίημα. Θεωρώ ότι εάν γεμίζαμε την καρδιά μας με σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή, δεν θα υπήρχε κανενός είδους πόλεμος. Θα άλλαζαν οι προτεραιότητες μας.
Λ.Β
