«Τίνους είσι ισύ καλό μ’;» / γράφει η γκουστιρίτσα

«Τίνους είσι ισύ καλό μ’;»

Έρμιο τς κρίσης γίνκαμι
μι τς ιπιλουγές για τν ινέργεια.
Άπαξ κι θέλτι πάλι ψήφου
κο,να μι κουπούν τα χέρια!

Μας έφαγιν τα σκώτια
μι τν απολιγνιτουποίησ’
ιδιουτικοποίησιν κι τ’ ΔΕΗ!
Κο, να μη μ’ ανιέβ’ η πίισ’;

Κούλ’,μην ιξυπηριτείς συμφέρουντα
σι βάρους τς κοινουνίας;
Μην είμι θύμα σου κι γω
τς θκης αλαζουνείας;

Κι φρρρ! Του κύμα τς ακρίβειας
τ’ χώρα τν πιρικυκλών’
μα ντιπ καταντίπ ι κώλους τ’
μι φένιτι δεν ιδρών’.

Κο, του δικιουλουγώ
δεν ξέβρ’ τι είπιν η Κουμισιόν.
Μην τουν παριξηγάτι βρε ιταίρ’
ι Κούλης είν’ ιλουστρασιόν!

Όλν μέρα γράφ’ ιπιστουλιές
σκίζ’, πιτάει τα χαρτιά
ανοίγ’ κλάει τα συρτάρια
πώς σι πουνεί, κο, εργατιά!

Δεν ξέβρ’ τι να προυτοφκιάσ’
για νιέα μέτρα στήριξης
κο, τουν πνίγ’ στου γκούργκλα
τουν προυϊόντουν η ικτίναξη.

Λιγάκ’ μουνάχα παρηγουριέτι
κι είδιν στου τούνιλ φως
π’ είνι φτνά τ’ αγγούρια!
Βάι! Βάι! Δρουσίζισι αν τα τρως!

Κο, νιέα μέτρα στήριξης
γιατί σιένανι γυρέβ’
γράφ, γράφ, γράφ ιπιστουλιές
γιόμσι ένα πανιέρ’.

Κι ζουρίζιτιι, ζουρίζιτιι
να βάλ’ πλαφόν στου ρεύμα
ύπνους, κο, δεν τουν ιπιάν’
τουν έμεινι του γκουρλουμένου γλιέμμα.

Όλν νύχτα κουλουγυρνάει
σι λιέου τν έχ’ άσχημα
κο, παλιέβ’ να σι μειώσ’
του ΕΦΚΑ κι στα καύσιμα.

Κο; Έσκασιν η χουλή τ’
Δεν του καταλαβέντς; Αα;
Άλλον καημό δεν έχει
Να σι μειώσ’ κι του ΦΠΑ

Κι ίδρουνιν κι σφουγγίζνταν
μιγάλου τουν βρήκι κακό
ώσπου σι τουν ανιέβασι
τουν κατώτατου μισθό.

Πήριν βαθειά ανάσα
Ουφ! Φύσξιν κι ξαναφύσξιν
12 ιβρώ του μήνα σ’ έδουσι
Κι λιες πώς δεν κουκκίνσιν;

Πώς γίνκι, κο, αυτός πρωθυπουργός;
Η δόλια αναρουτιέμι
μα έχου κι τ’ Αλτσχάιμιρ
φουρές – φουρές ξιχνιέμι.

Βρε, τι μι θυμίζ’; Τι μι θυμίζ’;
Όλου ρουτώ τουν ιαφτό μ’
Κι θέλου να σι αρουτήξου
“Τίνους είσ ισύ καλό μ’;

Μην είσι γιος αφέντη
κι γόνους τσιφλικά;
Μη γίνκις πουλιτιφτής
πειδής είχις τ’ μαγιά;”

   
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’

 στουν Έλληνα που υπουφέρ’!

 Μα είμι όμους  σίγουρ’

  πως πάλι θα τα καταφέρ’!

  Η γκουστιρίτσα