Η είδηση του θανάτου από κρύο του αστέγου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αναδεικνύει με τον πιο τραγικό τρόπο το αποκρουστικό πρόσωπο του συστήματος της εκμετάλλευσης και της απόλυτης υποτίμησης της αξίας της ανθρώπινης ζωής στη σημερινή Ελλάδα της «ισχυρής (καπιταλιστικής) ανάπτυξης».
Η ανάπτυξη για τα λίγα παράσιτα αναγκάζει τους εργαζόμενους να διαβιώνουν στη φτώχεια και την ανέχεια, ενώ δεν είναι λίγοι και αυτοί οι συνάνθρωποί μας που ζουν και πεθαίνουν αβοήθητοι στο δρόμο. Η ανάπτυξη που πάνω στην εκμετάλλευση των πολλών γεμίζει τα ήδη παραφουσκωμένα θησαυροφυλάκια των λίγων. Η ανάπτυξη που θυσιάζει την υγεία και την πρόνοια, την παιδεία, τον πολιτισμό και την άθληση της νεολαίας, για να μπορεί να αγοράζει νέα όπλα για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, για τα επιθετικά σχέδια της ΕΕ και των ΗΠΑ, για την «γεωστρατηγική» αναβάθμιση του ελληνικού κεφαλαίου. Η ανάπτυξη που φέρνει τις καταστροφές από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, την πλήρη παράλυση της χώρας από μια χιονόπτωση το χειμώνα, τους πνιγμούς από τις πλημμύρες, το ξεσπίτωμα από τους σεισμούς. Η ανάπτυξη που υποτάσσει την ανθρώπινη ζωή στην εξίσωση «κόστους – οφέλους».
Δεν βρέθηκε τυχαία ο άτυχος συνάνθρωπός μας στο δρόμο. Η ανεργία, οι πλειστηριασμοί των σπιτιών τον έφεραν εκεί. Χωρίς εισόδημα, χωρίς σύνταξη, χωρίς ιατρική και φαρμακευτική φροντίδα. Και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος. Και δυστυχώς δεν ήταν δική του η επιλογή αυτή. Η περίπτωσή του – μαζί και τόσων άλλων – φέρνουν στην επιφάνεια τη γύμνια του κράτος, τη γύμνια των οργανισμών τοπικής διοίκησης, τη γύμνια των οργάνων μιας πολιτείας που μπαλώνει το πρόβλημα με «προγράμματα περίθαλψης» των αστέγων, αναθέτοντας τη «λύση» σε διάφορες ΜΚΟ και τις φιλεύσπλαχνες χορηγίες των μεγαλόσχημων εκμεταλλευτών. Μιας πολιτείας που έχει αποτινάξει από πάνω της την οποιαδήποτε ευθύνη. Ενός δήμου, που προσπαθεί να κρύψει την εξαθλίωση και τη φτώχεια, για να μη χαλάσει η βιτρίνα της τουριστικής «βιομηχανίας» και των άλλων επιχειρηματικών συμφερόντων της πόλης.
Η Τομεακή Οργάνωση του Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ καλεί τα εργατικά σωματεία, τους φορείς των γυναικών και της νεολαίας να διεκδικήσουν σταθερά τη δημιουργία υποδομών και την οργανωμένη μέριμνα, με μόνιμη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να διεκδικήσουν την πρόσληψη του αναγκαίου, ειδικού προσωπικού,τη σίτιση και στέγαση, την ιατρική και φαρμακευτική φροντίδα αυτών των ανθρώπων, μα πάνω απ’ όλα την επανένταξή τους στην παραγωγική δραστηριότητα. Μαζί με την αναγκαία αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων του λαού ν’ αναδείξουν τη λύση, που δεν μπορεί να βρεθεί μέσα στο απάνθρωπο πλαίσιο του σάπιου, εκμεταλλευτικού, καπιταλιστικού συστήματος.
Το γνωρίζουμε καλά, μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, σε έναν άλλο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια και ανέχεια. Μόνο τότε μπορούν να εκλείψουν οι συνθήκες που γεννούν το αποκρουστικό φαινόμενο των ανθρώπων «αποβλήτων».
Τ.Ο. Δήμου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ
