“Αρχιμηνιά κι Αρχιχρουνιά, μι τν Όμικρουν Προυτουχρουνιά!!!” / γράφει η γκουστιρίτσα
«Αρχιμηνιά κι Αρχιχρουνιά, μι τν Όμικρουν Προυτουχρουνιά!!»
Αρχιμηνιά κ Αρχιχρουνιά
μι τν Όμικρουν Προυτουχρουνιά!
Μπλόκου – μπλόκου στου ριβιγιόν μας
κιραμί – κιραμίδα παναθιό μας!
Αχ κι ι Κυρ – Κούλης έπισιν
σι αντιφάσεις έπισιν
Λογκντά – Λογκντάουν, κο, κλειδών’
Αχ! Κι η κώ – Αχ – η κώλους ‘ δεν ιδρών’!
Αρχή που βγήκ’ ι Προυθυπουργός
Άγιους κι Πνιβματικός
τν Ιστι – τν Ιστία να την κλείσ’
του ΕΣΥ – του ΕΣΥ να αφανίσ’!
Για τα σχουλεία τσιμουδιά
στα ΜΜΜ του πάστουμα
κο, ντιπ – κο ντιπ δεν μας ουμίλει
θα μι σκά – θα μι σκάσ’ Άγιε – Βασίλη!
Σι στήριξ’ οικονουμική
διόλου δεν προυέβηκι.
Μια μπρος – μια μπρος κι μία πίσου
μάνα μ’ θα – μάνα μ’ θα τουν κουπανίσου.
Τάχα ακούει τν Ιπιτρουπή
Θιούλη μο, τι αντρουπή!
Μια το – μια το να μια του άλλου
Αχ! Τη μπέ – Αχ! Τη μπέμπελη θα βγάλου!
Ι Κούλης είνι πουνηρός
κι άκυρους ου σχιδιασμός
Κο, λιες – κο, λιες ν’ αλλάξι γνώμ’
πάλ’ τα μά – πάλ’ τα μάτια να γκουρλών’;
Αχ! Του Μαξίμου μ’ έγραφι
τι μοίρα, κο, μι έμιλλι;
Ι Κού – ι Κούλης να μι άρχει
να μη φκιά – να μι φκιάνει τουν μουνάρχη!
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρουνιά
κ αρχίνισα τα βουγγητά
μι πλά – μι πλάκουσαν τα ζόρια
κι ου Κούλς – κι ου Κούλς στα Ζαγορουχώρια!
Μόνου τ’ τουν Πλεύρη άφησι
τν ιστία τν χαντάκουσι
ιβρώ – ιβρώ δε θα της δώσ’
χέσκι για – για να τν απουζημιώσ’.
Μόν η καρέκλα του τουν νοιάζ’
η Όμικρουν δεν τουν πειράζ’
μόν κλεί – μόν κλείνει τν ιστία
κι εις ά – κι εις άλλα μι υγεία!
Άγιους Κούλης έρχιτι!
Ντιπ δε σι καταδέχιτι!
Αααπ’ του – Απ’ του Μέγαρου Μαξίμου
Μι την Ό – μι την Όμικρουν τι θ’ απογίνου;
Βαστάει απού ράτσα θαυμαστή
για σε, κο, ντιπ δε θα νοιαστεί!
Είν’ τέ -είν’ τέτοιου του νταμάρι
πότι θα – πότι θα τη σκαπουλάρει;
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρουνιά
η Όμικρουν βγήκιν παγανιά
χάθκι – χαθκί του ριβιγιόν
κι η προυθυ – κι η προυθυπουργός του βλώων!
Κι τ’ χρόν!!!
Η γκουστιρίτσα σας
