Ένα τραγούδι για κάποιο ταξίδι που ποτέ δεν κάναμε, ένα ταξίδι που κάναμε χώρια. Ένα ταξίδι σε ένα τραγούδι που ποτέ δεν τραγουδήσαμε. Ένα τραίνο που κάπου κάπου θα το δεις και θα χαμογελάσεις. – Α.Μ.
———-
Τα όνειρα του χρόνου επιβάτες Σε μια ταχεία φεύγουν, νυχτερινή Ούτε γιορτές, ούτε χαρές, ούτες παράτες Μια μουσική τα ακολουθεί, λυπητερή
Στο νου σου μέσα αναγυρνά η θύμησή της Τραβέρσα την τραβέρσα, κάθε φιλί Μοχθείς μα δε θυμάσαι τη φωνή της Το “να προσέχεις” φωναχτά προτού χαθεί
Θα’ μαι εδώ, να το θυμάσαι Που είσαι εκεί μην το ξεχνάς Που’ σαι εκεί να με θυμάσαι Θα’ μαι εδώ, μη με ξεχνάς
Το τραίνο μπαίνει στο σταθμό, κοιτούν διαβάτες Ποιοί να’ ναι τούτοι, τι ζητούν, που να γυρνάν Τα όνειρα ισορροπούν σαν ακροβάτες Το σκοτεινό δίχτυ του νου σου να κεντάν
