Χρήστος Βασιλείου: “Στην αδελφή μου / Γιατί οι μέρες μου μαζί σου μόνο μέρες ανάπηρες δεν είναι…”
Μακάρι να μπορούσες να κάνεις όλα όσα θέλεις χωρίς να μας χρειάζεσαι, μακάρι να μπορούσες να διαβάσεις και να καταλάβεις όσα σκέφτομαι για σένα. Εύχομαι να αντιλαμβάνεσαι, έστω και στο ελάχιστο, πόσο σημαντική είσαι για μένα και ας μη στο δείχνω καθημερινά
Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία σήμερα και προσωπικά τη θεωρώ μια από τις πιο σημαντικές ημέρες. Ίσως αν δεν ήσουν αδερφή μου να μην ήξερα πόσο σημαντικό είναι να μάθω για την αναπηρία και, ειλικρινά, ντρέπομαι για αυτό.
Γιατί οι μέρες μου μαζί σου μόνο μέρες ανάπηρες δεν είναι. Τα έχουν όλα: γέλιο, κλάμα, φωνές, πειράγματα, αγάπη… Ειδικά το τελευταίο, το προσφέρεις απλόχερα. Κι όχι επιτηδευμένα, ούτε επειδή στο ζήτησα.
Δεν ξέρω αν είχα μια μη ανάπηρη αδερφή, αν θα είχα την ευκαιρία να βιώσω όσα μαζί σου νιώθω. Ίσως την αγαπούσα εξίσου πολύ, ίσως μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα μαζί της, όμως σίγουρα δε θα τη θαύμαζα περισσότερο από εσένα!
Γιατί ποτέ εμείς οι μη ανάπηροι άνθρωποι δε θα μπορέσουμε να μπούμε ακριβώς στη θέση σας, όσο κι αν νομίζουμε πως το κάνουμε. Ποτέ δε θα καταλάβω πώς μια αγκαλιά μπορεί να σε κάνει τόσο χαρούμενη, ποτέ δε θα νιώσω ευτυχισμένος όσο εσύ, όταν πηγαίνουμε βόλτα. Γιατί για μένα η βόλτα πλέον δεν αποτελεί πολυτέλεια, για σένα όμως, που δεν έχεις ανεξαρτητοποιηθεί, είναι.
Ίσως είσαι κι εσύ λίγο τυχερή, που έτυχε να γεννηθείς δίπλα σε ανθρώπους που σε αποδέχτηκαν και σε αγάπησαν χωρίς να είσαι μέλος της οικογένειας τους. Ξέρω πως δε συμβαίνει σε όλους και δίπλα σε σένα νιώθω διπλά τυχερός που έχουμε πλέον τους ίδιους φίλους, την ίδια παρέα, την ίδια ευρύτερη οικογένεια που αποτελείται από φίλους αληθινούς, καρδιακούς, που δείχνουν ειλικρινά πόσο σε νοιάζονται και σε αγαπάνε. Είναι πραγματικά ανακουφιστικό για μένα να ξέρω πως δέχεσαι σε μεγάλες δόσεις την αγάπη που σου αξίζει.
Μακάρι να μπορούσες να κάνεις όλα όσα θέλεις χωρίς να μας χρειάζεσαι, μακάρι να μπορούσες να διαβάσεις και να καταλάβεις όσα σκέφτομαι για σένα. Εύχομαι να αντιλαμβάνεσαι, έστω και στο ελάχιστο, πόσο σημαντική είσαι για μένα και ας μη στο δείχνω καθημερινά.
