«Του κράτους του ιπιτιλικό, γίνγκι λούν(ι), κο, κι αφτό!»
Ίρθα κι ιγό σν Αθίνα
για να πιράσου γουικέντ.
Μι πλάκουσιν ου «Μπάλους»
κι ίρθιν, μι λιέου, του δι έντ!
Κο, ίρθα ις προυτέβουσα
μι του μιτρό να φκιάσου τσάρκις
για να βγου όμους σια όξου
πρέπ’ ν’ αγκαρέψου βάρκις!
Μι του μπαρδόν, θε να ρουτίξου
του κράτους του ιπιτιλικό
δεν πίρι χαμπάρ’ π’ θα γέν’
τέτχιου σφουδρό κακό;
Ιδό κι χρόνια ντιπ δεν έχμι
ολουκλιρουμένου σχέδιου
κι του ιπιτιλίου μας θαρί
πως ίν κι φιρέγκιου!
Τι ιπιτιλίου, ρε, ίνι αφτό;
Ουσάν τα προϊγούμενα
που για τν Ιλάδα τ’ καψιρί
δεν έπρατι τα ζιτούμινα;
Γιατί, ρε, τόσα χρόνια
δεν έφκιασάτι όλνι έργα;
Γιατί, ρε, όλνι έχτι
τόσου παχί του δέρμα;
Ρε, ι πουλίτις «δουκιμάζουντι»
κι πνίγουντι στου ρέμα
κι σις όλου κι βουλιάζιτι
πιότιρου μεσ’ στου ψιέμα!
Κι πέμι, ρε κυρ -κράτους
πότι ίσι ιπιτιλικό;
Βρε, σαν πουλί να μιάιζ’
στουν ανιέμιλου προυθιπουργό!
Κι ισί ρε Μπακουγιάν’
τις κιρά- Ντόρας του πιδί
δεν ίλιγις ίσι έτιμους
γι αφτίν τ’ καταστρουφί;
Τουν Αύγουστου μας ίλιγις
«Ίν έτιμ η Αθίνα»
πως … θουρακίσκιν άψουγα
μα … ίταν βαρύ του κίμα!
Γιατί ρε δεν ίσι ουδικί
τούτου του χαλασμού;
Πέ μι; Πως να σ’ ιμπιστιφτό;
Αχ, πουνιρί αλπού!
Πλιμίρσι ι μισί Ιλάδα
απού τς κακουτιχνίις
μα κι απού τουν ιξέριτουν
πολιτικόν τς αδιαφουρίις.
Νιρουβούρκιασιν ου τόπους
κι πλιμίρσαν ι ανθρόπ’
μα του θκο σ’ του ιπιτιλίου
ίνι μόν’ για φαγουπότ’.
Δεν ιξιβράτι πως τα «καμένα»
θα πνιγούνι στου νιρό;
Έργα, ντιπ δεν έκαματι
κι ίνι τούτο πια φιδρό!
Τόρα ανίγτι τα φριάτια
στις Εβίας τα χουριά;
Δεν κατέχτι πως ιτούτου
ίν’ τρανί απουκουτιά;
Κι στς σισμόπλικτους στν Κρήτ’
ιπλιμίρισαν ι σκινιές.
Αχ! Κι τι να προυτουσόσουν
απ’ τς πουλές καταστρουφές;
Βρε, σο λιέο, απ’ τς πιρκαγιές
ου Μιτσιουτάκς θουράκισι τ’ χόρα
μιν κιτάς βρε που ου Μπάλους ίταν
ανιξελιγκτους ος μπόρα!
Γούρνις άνιξαν ι δρόμ’
Βάρκα γίνκι λιουφουρίου
κι οι Αθηνιέι θα παένι
απού τούδι, μι του πλίου!
Βρε, καλό μ’ ιπιτιλίου
για λουγάριασε τα τόρα
κι ανίχτι τα φριάτια
πριν ου Μπάλους μπι στι χόρα
Κο, κι τι να φκιάσου ι δόλια
τόρα που ρθα ις Αθίνα;
Πού να βρο ένα κατάρτ’
όλου να παένου πρίμα;
Ιφθίνις σι πχιον να αποδόσου
γι αφτίνα τν καταστρουφί;
Κι πιανού τ’ γούνα θα κάψ’
κο, του ξιπούλμα τις ΔΕΗ;
Τόρα πιόνα να ρουτίσου
για τν «ταΐστρα» στα ΜΜΕ;
Θα μι δόσις απαντίσις
ανιέμιλε προυθιπουργιέ;
Τόρα μ’ ίρθιν να του πω
«Ιλάς του μιγαλίου σ’»
κι όσο για σε προυθιπουργέ
«να χέρσε του ιπιτιλίου σ’» !
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’
ις άπαντας τους πλιμιρουπαθίς!
Όσου για σε ιπιτιλίου
ντίπ δεν αξίζιις! Να μου χαθίς!
Ι γκουστιρίτσα
