Λογοτεχνία
Γιώργος Σιώμος “Η καρυδιά”
Η καρυδιά
.
Έλα και ράβδισέ με. Από καρπούς είμαι κατάφορτη. Σ’ ευχαριστώ που μου’ ριχνες νεράκι στις κάψες του καλοκαιριού. Στο ανταποδίδω τώρα.
.
Από χαμηλά και με το μαλακό. Και μην ξεχνάς, ανήκεις πια στην τάξη των ευπαθών ομάδων. Όσο φτάνει το ραβδί σου κι όσο μπορείς. Μην κάνεις ταρζανιές κι ανέβεις επάνω στα κλωνάρια μου. Όχι όπως τότε με τη μάνα σου που εσύ τίναζες κι αυτή από κάτω μάζευε καρύδια και καρδιοχτυπούσε ” μη τόσο ψλα ρα πιδί μ” κι ανέβαινες σαν καλικάντζαρος στο πιο ψηλό, στο πιο λιγνό κλαδί.
.
Ράβδισε τα χαμηλά κλωνάρια μου, για ν’ ανασάνω. Για νά βρουν χώρο τα πιο άγουρα καρύδια μου. Σιγά σιγά θα ωριμάσουν όλα. Κι όσα δεν έριξες εσύ θα πέσουν απ’ τη βροχή και τον αέρα.
.
Ένα από σένα θέλω μόνο. Να τα κοιτάς και να τα μαζεύεις, όταν πέφτουν, μην πάει ο κόπος μου χαμένος.
