Για τον ανήσυχο και χαρισματικό βεροιώτη εικαστικό, Λάζαρο Τσολαρίδη, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή

Ο   Λάζαρος  Τσολαρίδης  ήταν  Έλληνας  Εικαστικός. Γεννήθηκε  το 1969  στη  Βέροια  και  από  μικρή  ηλικία  έδειξε  την  αγάπη  του  προς  τις Τέχνες. Ήταν  ένας  πνευματώδης, ασυμβίβαστος, ανήσυχος, ολιγαρκής άνθρωπος της Τέχνης.

Τελειώνοντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ακολούθησε διετείς σπουδές Γραφιστικής στον  Ευκλείδη. Το  1991  εγκαταστάθηκε  στην  Κρήτη   και  αποφοίτησε από  την  Σχολή Αγγειοπλαστικής – Κεραμικής το 1993. Ανοίγει  το δικό του εργαστήρι  στα  Χανιά.

Εμπνευσμένος  από  την  Ελληνική  Λαϊκή Παράδοση, αλλά  και  εισάγοντας  δικά  του  νεωτεριστικά στοιχεία, σχεδιάζει και  κατασκευάζει γλυπτά   και   χρηστικά  αντικείμενα   από  πηλό.  Παράλληλα  δίδασκε   καλλιτεχνικά  μαθήματα,  σε  σχολεία  για  παιδιά  με  ειδικές  ανάγκες. Από  το  1996  μέχρι  το  1999,  εργάστηκε ως  Γραφίστας στον εκδοτικό οίκο Μαρματάκη.                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Επιστρέφει  στην  Βέροια, όπου   και  μεταφέρει το  εργαστήριό  του. Ενώ συνεχίζει να  εξελίσσει   την   κεραμική  του Τέχνη,  αρχίζει  να δουλεύει   και  με  άλλα  υλικά, όπως  ξύλο,  μέταλλο,  γυαλί,  πέτρα  κ.α.  Κατασκευάζει   κοσμήματα. Παράλληλα  διδάσκει  την   Τέχνη   της  Κεραμικής   στα  εργαστήρια   Λαϊκής   Επιμόρφωσης  του  Δήμου  Βέροιας. Ασχολείται και με την Αγιογραφία.

Πλέον οι ανησυχίες του γύρω από  την  Τέχνη μεγαλώνουν. Γράφει  ποίηση και αναζητεί  νέους  τρόπους  έκφρασης. Το  2009  εισάγεται  στην  Σχολή Καλών Τεχνών της  Φλώρινας. Επηρεασμένος από  το κίνημα του Πουαντιγισμού, σημειώνεται  μία στροφή  στην  θεματολογία του και  ακολουθούν έργα που  ερευνούν  την  σχέση  των  χρωματιστών  κηλίδων  στα  ψηφιδωτά,  στον  πουαντιγισμό  και στα pixels  των ηλεκτρονικών οθονών. Δημιουργεί ζωγραφίζοντας ψηφιακά.   Η  εικαστική  του  πρακτική  περιλαμβάνει  πλέον  φωτογραφία,  βίντεο,  Performance και γενικότερα πειραματίζεται  με  τα  νέα μέσα έκφρασης. Ασχολείται με το μοντάζ, και  δημιουργεί  ηχοτοπία.

Τα  έργα του αισθητικά  εντυπωσιακά, με έντονο συναισθηματικό  φορτίο,  ανθρωποκεντρικά,  συνθέτουν  έναν εννοιολογικό διάλογο με  τον  άνθρωπο  και  τον  σύγχρονο  τρόπο  ζωής. Παρουσιάζονται  σε ομαδικές  εκθέσεις  σε Μουσεία, Φεστιβάλ, αλλά  και διαδικτυακές πλατφόρμες.

Από  το  2016  διδάσκει  στην  Πρωτοβάθμια  Εκπαίδευση. Αναλαμβάνει  το  ρόλο του  δασκάλου  με  μεγάλο  ενθουσιασμό  και  προσπαθεί  να  μυήσει   τους  μικρούς μαθητές στον μαγικό κόσμο της Τέχνης.

Από  το  2020 παρακολουθεί  στην  Θεολογική  Σχολή, Τμήμα  Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού του ΑΠΘ, το μεταπτυχιακό με τίτλο: «Σπουδές στην Ιστορία, την Πνευματικότητα, την Τέχνη και την Μουσική Παράδοση του Αγίου Όρους»

Φεύγει ξαφνικά από την ζωή τον Σεπτέμβριο του 2021, αφήνοντας πίσω του έναν μεγάλο αριθμό έργων, αλλά και ένα πλήθος ανεκπλήρωτων ονείρων.

Δημήτρης Σύρπης- Φιλόλογος,   Κατερίνα Αναστασίου-Εικαστικός