Τα αποτελέσματα αυτής της πολύπλευρης αποψίλωσης του κράτους τα είδαμε ιδιαίτερα στην Υγεία από την έναρξη της υγειονομικής κρίσης λόγω του κορωνοϊού αλλά τα είδαμε και συμπυκνωμένα μέσα σε λίγες μόνο μέρες στην αρχή του φετινού Αυγούστου, στον επαγγελματικό αθλητισμό με τις καταγγελίες Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς για την πλήρη απουσία κρατικής στήριξης, στην (μη) επάρκεια του συστήματος ηλεκτροδότησης εν μέσω καύσωνα, στις εκτεταμένες πυρκαγιές σε Εύβοια, Αττική, Φθιώτιδα και Φωκίδα, Αχαία, Ηλεία, Αρκαδία, Μεσσηνία, Λακωνία.
Εκ των θιασωτών του «λιγότερου κράτους» και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είδαμε εν μέσω της συνεχιζόμενης υγειονομικής κρίσης να προαναγγέλλει κλείσιμο νοσοκομείων και να επιμένει σε μια αντίληψη ΣΔΙΤ στον τομέα της Υγείας, αλλά και να γκρινιάζει πώς έχει κουραστεί να ακούει ότι η λύση στα προβλήματα της Υγείας είναι οι προσλήψεις νοσηλευτών και γιατρών.
Και μετά τις πυρκαγιές είδαμε να εξάρει τη λογική της εισόδου των ιδιωτών στη διαχείριση των δασών με τη μορφή των «αναδόχων» – το μόνο κράτημα που έδειξε, μάλλον για λόγους πολιτικού ελιγμού, ήταν η Πολιτική Προστασία, που όπως είπε είναι δομή του σκληρού πυρήνα του κράτους και δεν μπορεί να εναποτεθεί σε μια ανεξάρτητη αρχή όπως προτείνει το Σχέδιο 7 σημείων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το «λιγότερο κράτος» θα έχει πάντα μια δικαιολογία όταν «συλλαμβάνεται» να έχει αφήσει τους πολίτες ακάλυπτους, την ώρα που τους έχει ξεζουμίσει κι επιπλέον τους ζητά κατανόηση και θετική σκέψη, εν τέλει να βάλουν πλάτη.
Ο πρωθυπουργός όπως είδαμε και στην συνέντευξη Τύπου για τις πυρκαγιές την περασμένη Πέμπτη, επιχείρησε να ξεγλιστρήσει από τις ευθύνες για ό,τι συνέβη, με τις δικαιολογίες περί της κλιματικής αλλαγής και κλιματικής κρίσης – που όλο τη συζητάμε και όλο απροετοίμαστοι είμαστε- και εστιάζοντας στα θετικά: τι σώθηκε, τι μπορεί να γίνει την επόμενη μέρα, τι σχεδιασμό είχε η κυβέρνηση και τι κονδύλια είχε αξιοποιήσει άλλο που δεν έπιασαν τόπο και γενικώς στις καλές της προθέσεις από εδώ και πέρα.
Για τα κακά δεν φταίει η κυβέρνηση, αλλά οι ανυπέρβλητες και πρωτοφανείς συνθήκες, τα καλά έγιναν αποκλειστικά χάρη στην ίδια και μπορούν να γίνουν ακόμη καλύτερα αρκεί ο πολίτης αν δείξει ανοχή και να μην αρχίσει να ξεσπά στις δημοσκοπήσεις. Τα ίδια δε πάνω κάτω ισχύουν και για την διαχείριση της πανδημίας.
Κι εμείς μετράμε «ήρωες»: «Ήρωες» οι γιατροί, «ήρωες» οι νοσηλευτές, «ήρωες» οι πυροσβέστες, «ήρωες» οι αθλητές που εκπροσωπούν τη χώρα σε μεγάλες διοργανώσεις εκτός συνόρων, «ήρωες» οι κάτοικοι της Εύβοιας και της Αρκαδίας που με δική τους πρωτοβουλία και προσπάθεια έσωσαν τα σπίτια και τα χωριά τους από τις φωτιές.
Η χώρα εν τέλει φαίνεται να κρατιέται όρθια από την «ηρωϊκή» προσπάθεια των ανθρώπων του που υπηρετούν σε κρίσιμα πόστα. Είναι και αυτή μια απόρροια του «λιγότερου κράτους»: πολίτες, κακοπληρωμένοι και με όλο και λιγότερα δικαιώματα εργαζόμενοι, αθλητές, κλπ, που σώζουν την παρτίδα χάρη στη δική τους υπερπροσπάθεια, εκεί που οι συνθήκες είναι οριακές λόγω των κυρίαρχων πολιτικών που επιτάσσουν σταδιακή απόσυρση του κράτους από κρίσιμες, ζωτικής σημασίας για την κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, λειτουργίες του.
