Λογοτεχνία
Θανάσης Μαρκόπουλος “Η μάνα σε ισόβια”
………………………………..
Η μάνα σε ισόβια
Καιρός να φτερουγίσω πάλι
Με προσεγγίζει η μάνα βάρκα στο κύμα και μου προτείνει ασήμι να μου φέγγει στο δρόμο
Ξέρει πως είμαι συνταξιούχος του Δημοσίου και πως πήρα εφάπαξ ενώ εκείνη ζει στο χωριό με τη σύνταξη του πατέρα κι έχει τέσσερα παιδιά οχτώ εγγόνια δεκάξι φαρμάκια τη μέρα και μονάχα δυο πόδια που κι αυτά κονταίνουν από νύχτα σε νύχτα
Κι όμως
Μεγαλώνει η μάνα ρημάζει κι εγώ μαζί της μα παραμένει μάνα κι εγώ ο γιος της που πάντα έφευγε και πάντα επέστρεφε σαν το φεγγάρι
…………………
(Χαμηλά ποτάμια, Μελάνι, 2015)
