Λογοτεχνία
Λίνα Βαταντζή: “Κάθε Άνοιξη από Χρόνια Παλιά”
———
Κάθε Άνοιξη από Χρόνια Παλιά
Μόνο άπνοια λυγίζει
το κεφάλι
μόνο η αθανασία
του αρμόζει.
Χρόνοι άνυδροι
αφώτιστοι –
πνεύμα ελεύθερο
σε σώμα υποταγμένο.
Λάμψεις –
Η πόλη αλώνεται
στο κόκκινο ποτίζεται η φύση
Δεν θέλω τα προνόμια,
εξουσίες δεν επιθυμώ
Την αυτοδιάθεση χρειάζομαι
Κι εκείνο το γλυκό φως
που δημιουργεί και υψώνει
λάβαρα και συνειδήσεις.
Αγώνας, έμπνευση
και άπνοια αθανασίας.
