«Σκασμός, εγώ μιλάω!» γράφει ο Θανάσης Καμπαγιάννης
Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ,
Σε συνέχεια κοινοβουλευτικής ερώτησης αξιοτίμων βουλευτών της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξής μας, κυρίων κυρίων Πλεύρη και Μαρκόπουλου, επιθυμώ να σας γνωρίσω προς επίρρωσιν τα ακόλουθα:
Παρακολουθώντας ανυποψίαστος βραδινή ώρα και εκτός υπηρεσίας το πρόγραμμα της κρατικής τηλεοράσεως και συγκεκριμένα την εκπομπή «Μουσικό Κουτί», εκτέθηκα, πριν να προλάβω το επισυμβάν κακό, στη γνωστοποίηση αξιόποινων πράξεων.
Συγκεκριμένα, γυναίκα νεαρής ηλικίας, αγνώστων λοιπών στοιχείων, ανέφερε με επιτηδευμένους ακκισμούς και μουσικά γυρίσματα της φωνής (προφανώς προς παραπλάνηση των διωκτικών αρχών) τα εξής, εξόχως ενοχοποιητικά:
«Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας πατρινιάς / κι ενός μεσολογγίτη / Προχτές την Κυριακή μετά απ’ τη φυλακή / επέρασ’ απ’ το σπίτι / Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα / μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα / Μονάχα το Φροσί με δάκρυ θαλασσί / στα μάτια τα μεγάλα / Τού φίλησε βουβά τα χέρια τ’ ακριβά / και βγήκε από τη σάλα / Δεν μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν’ αντέξει / Κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη»
Από τους ως άνω «στίχους», προκύπτουν αδήριτα ερωτήματα όπως:
– Που γνώρισαν οι συντάκτες του εν λόγω πονήματος τον Γιάννη τον φονιά και τι ρόλο έπαιξαν στην τέλεση της από μεριάς του ανθρωποκτονίας;
– Γιατί φίλησε τον Γιάννη το Φροσί; Διερεύνησαν οι αρχές την πιθανότητα ύπαρξης συνεργού στο αδίκημα της ανθρωποκτονίας;
– Γιατί επέλεξαν να καταστήσουν αντικείμενο εξύμνησης, εξωραϊσμού και ίσως εγκωμιασμού ένα τέτοιο υποκείμενο/αυτουργό παραβατικών πράξεων και – ας μην ξεχνάμε το επικινδυνότερο – καρπό του έρωτα μιας πατρινιάς κι ενός μεσολογγίτη;
Κατόπιν τούτων ερωτώνται οι αρμόδιοι:
Θα υπάρξει έλεγχος για το περιεχόμενο της εκπομπής προκειμένου να απόσχει στο μέλλον από παρόμοιες ενέργειες που προκαλούν την κοινή γνώμη;
Ειλικρινώς υμέτερος και αιώνιος ψηφόφορος της παράταξης από την εποχή του αειμνήστου πατρός σας,
Αστυνόμος Πέτρος.
