————
Ένας σχολιασμός που έκανε φίλος αγρότης από μία αγροτική περιοχή του Δήμου Αλεξάνδρειας, στην προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο: «Ας το πάρει το ποτάμι», μου προκάλεσε το ενδιαφέρον και του τηλεφώνησα και μετά από έκδηλο δισταγμό, μου είπε ότι έχει κάποιες ενστάσεις αλλά και προτάσεις για τα φυτοφάρμακα και τη διαχείριση των συσκευασιών τους.
«Η διαχείριση των άδειων συσκευασιών από τα φυτοφάρμακα είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Τη διαχείριση, είπε, πρέπει να την κάνει αυτός που κερδίζει. Ο μόνος που δεν κερδίζει από όλη τη διαδικασία είναι ο αγρότης, κερδίζουν όλοι οι άλλοι, όχι αυτός.
Το φάρμακο που χρησιμοποιεί ο αγρότης, παίρνει άδεια από το αρμόδιο υπουργείο, είναι δηλαδή εγκεκριμένο το φάρμακο που θα χρησιμοποιήσει. Δεν μπορεί ο αγρότης να μην το χρησιμοποιήσει. Πρέπει να πειθαρχήσει κατά κάποιο τρόπο για να τα καταφέρει να έχει μία παραγωγή που θα του αποφέρει κάποιο όφελος, αλλά και πρέπει να σκεφτεί και το διπλανό καλλιεργημένο χωράφι .
Είναι σαν να πας σε έναν γιατρό που σου λέει πρέπει να πάρεις αυτή την αντιβίωση για να γίνεις καλά και εσύ αποφασίζεις ότι δεν θα την πάρεις την αντιβίωση και επιδεινώνεται η κατάσταση σου.
Αυτό που είναι σημαντικό και θέλω να το πω, είναι ότι ρίχνουμε το φάρμακο και πάλι τίποτα δεν κάνουμε. Δεν μπορούμε να χτυπήσουμε την αρρώστια!»
Τότε του είπα ότι οι επιστήμονες υποστηρίζουν, πως αυτό γίνεται, επειδή όλα αυτά τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται τόσα χρόνια έχουνε καταφέρει, οι ιοί που προκαλούν τις διάφορους αρρώστιες των φυτών να μεταλλάσσονται και να αποκτούν ανθεκτικά στελέχη.
«Όλες αυτές οι άδειες συσκευασίες των φυτοφαρμάκων, συνέχισε, προτείνω να επιστρέφονται στον γεωπόνο από όπου αγοράστηκαν και από κει να τις παίρνει η Εταιρία που κερδίζει περισσότερο από όλη αυτή την διαδικασία και να τις καταστρέφει.
Θα σου πω κάτι… Χρησιμοποιούμε ένα φάρμακο για το καλαμπόκι που δε θυμάμαι τώρα πως λέγεται και έχει πολύ μικρή ποσότητα μέσα. Το έψαξα και διάβασα σε πολύ μικρά γράμματα, ότι καταστρέφεται η συσκευασία του στους 4000 βαθμούς!
Έχει σκεφτεί να ασχοληθεί με αυτό το θέμα ο Δήμος; Τον ρώτησα.
«Από τον Δήμο λένε, ότι δεν μπορούν να προσλάβουν προσωπικό ούτε για την κανονική καθαριότητα…
Εμείς ως οικογένεια κάνουμε ανακύκλωση εδώ και πολλά χρόνια. Ξεχώριζα το χαρτί, το αλουμίνιο, το γυαλί, τα έβαζα όλα χωριστά σε σακούλες στον κάδο που έπρεπε να τα βάλω, αλλά όταν ερχόταν το σκουπιδιάρικο για να κάνει την περισυλλογή των απορριμμάτων, τα έπαιρνε όλα μαζί… και την ανακύκλωση!
Αυτό που κάνω τώρα είναι να ξεχωρίζω τα αλουμίνια και να τα δίνω στα τσιγγανάκια που τελικά είναι τα μόνα που κάνουν ανακύκλωση … Το γυαλί το πηγαίνω στην Αλεξάνδρεια, αλλά οι κάδοι είναι πολύ στενοί και πρέπει να τα βάζεις ένα ένα και αργείς πολύ…
Όλο αυτό το θέμα δεν απασχολεί και πολύ αυτούς που πρέπει.
Ένα παράδειγμα…
Τα κονσερβοποιεία πετούσαν κατά καιρούς τα λύματα και ίσως συνεχίζουν να το κάνουν, χωρίς να γίνεται βιολογικός καθαρισμός…
Πόσες φορές δεν ήταν μόνιμο θέμα στον Τύπο η Τάφρος 66;
Ο παραγωγός δεν βάζει, νομίζεις, στην τιμή της κονσέρβας και τα έξοδα που θα κάνει για τον βιολογικό καθαρισμό; Δεν γίνεται να μην τα βάζει… παρόλα αυτά όμως επειδή έχει κόστος ο βιολογικός καθαρισμός, δεν λειτουργούσε.. μπορεί και τώρα να συνεχίζει να μη λειτουργεί… δεν το γνωρίζω!
Αν έρθεις και πάμε και γυρίσουμε γύρω-γύρω εδώ στον τόπο μας, στο μέρος που κατοικούμε, γύρω-γύρω στα κανάλια, θα δεις ότι η κατάσταση είναι τριτοκοσμική! Πεταμένα κουτιά πλαστικά, χάρτινα, μεταλλικά…
Εδώ έχει ευθύνη και ο πολίτης, αλλά για να σταματήσει να το κάνει, πρέπει να πληρώσει τσουχτερό πρόστιμο. Αλλά αυτό έχει πολιτικό κόστος.
Στη Γερμανία όταν κάποιος πετάξει μία σακούλα όπου να ‘ναι και τον καταγγείλει κάποιος, θα πληρώσει ένα πρόστιμο γερό και αυτό γίνεται γιατί όλοι πληρώνουν δημοτικά τέλη για την καθαριότητα και για την περιβαλλοντική μέριμνα.
Είναι συνειδητοποιημένος ο πολίτης ότι πληρώνει δημοτικά τέλη για αυτό το σκοπό.
Αν δεν πληρώνουμε πρόστιμο, σωτηρία δεν έχουμε, έτσι που συμπεριφερόμαστε τόσα χρόνια… Αυτό εγώ καταλαβαίνω.
Αλλά και ενημέρωση! Δεν γίνεται ενημέρωση μόνο από την τηλεόραση. Χρειάζεται μία ενημέρωση από ειδικούς που θα έρθουν σε επαφή με τους αγρότες και όχι μία φορά…
Εμείς, είναι σα να μη σκεφτόμαστε έτσι όπως κάνουμε, ούτε τα παιδιά μας, ούτε τα εγγόνια μας. Όλα αυτά τα φάρμακα που ξεπλένονται από τα κουτιά και όλα αυτά που πετιούνται στα κανάλια, όλα αυτά μπαίνουν μέσα στη γη και στο νερό μας.
Δεν έχω και μεγάλη αισιοδοξία ότι κάτι θα αλλάξει. Δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά και οι αρμόδιοι φορείς… Είναι και τα οικονομικά των Δήμων πρόβλημα… Πολλές φορές, σκέφτομαι, ότι μάλλον προτιμούν, αν υπάρχει μία ενίσχυση οικονομική για αυτά τα θέματα, να τα δώσουν τα χρήματα για «βιτρίνες»… Υπόθεση κάνω…
Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσαμε να πούμε… Σε παρακαλώ όμως μην αναφέρεις το όνομά μου. Βλέπεις, στην αρχή δεν ήθελα να μιλήσω, γιατί πιστεύω ότι δεν έχει κανένα νόημα, αφού δεν αλλάζει κάτι.»
Καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
