…………………………
Ουχτό του Μάρτι σίμιρις, γνιέκα, ίνι γιουρτί σ’!
Ουχτό του Μάρτι σίμιρις!
Ιμέρα τς γνιέκας!
Πάι κιρός που ζίτισις,
ως θίλι, τν καρέκλα σ’.
Πουλί καλά του έπραξις
κι απέχτσις δικιόματα
γιατί κι τουν αντρόν
άσουτα γίνκαν τα καμώματα.
Τουν πάτου ισί τουν άφκις
γιατί ίσαν αγουνίστρια
κι σαν τα χρόνια πέρασαν
σ’ βάφτσαν κι φιμινίστρια.
Ιγώ θιμούμι του μπαμπά μ’
που ίλιγι στι μάνα μ’
“Γνιέκα, στου σπίτ’ ιμπίκα
για φέρι τ’ πιτζάμα μ’!”
Ι μάνα μου τον ίλιγι
“Καλώς του να τουν άντρα μ’!”
Κι ικίνους τις απάνταγι
“Πουλί ουμιλίς, γαλιάντρα μ’!
Γνιέκα, να μι μιλάς πουλί
σαν έρχουμι στου σπίτ’.
Δεν πίρις όπιουν όπιουν
πίρις ανατουλίτ’.”
Κι τν ίλιγι “σίρι φέρι μι
τόρα τν ιφιμερίδα
κι ξαναψίσι του φαΐ
ιν’ άψιτ’ ι μιρίδα.
Ράψι μι, κο, κι του κουμπί
σιδέρουσ’ του πουκάμισου!”
κι ι δόλια ι μάνα μ’ έτριχι
έναν αγώνα άνισου.
Μουνάχ’ να βγι από του σπίτ’
ντιπ καταντίπ κουτούσι
ι άντρα τς δε χαμπάριαζι
καθόλου δε τ’ νουγούσι.
“Κορ μάνα, τν ίλιγα ιγώ,
γιατί δε φερς αντίρισ’;
Γιατί δεν τουν αξιγάς
πια ίνι ι προυτίμισί σ’;”
“Α, βρε πιδί μ’, μι ίλιγι,
ιγώ ίμι μια γνιέκα.
Στου ένα πόδ’ δα στέκουμι
δεν κάθουμι ζ καρέκλα.”
Κι ιγώ δεν καταλάβνισκα
αυτίν τι διαφουρά
όλνι μι φένταν ίδιγι
δυό άνθρουποι, απλά.
Ίγλιπα κι τουν γίτουνα
του ίδιγου φιρόταν
κι ι δόλια ι γνιέκα του
ίσιχ! Ντιπ δεν ακγόταν.
Κι ου διπλανός στη γιτουνιά
κι αφνός ανατουλίτις.
Ι γνιέκι τς δεν ακούγουνταν
πατούσανι στις μίτις.
Τα χρόνια όμους πέρασαν
ιγίνγκι αλλαγί
κι ι ανατουλίτις έπισεν
τόρα σε σιουπί.
Ι γνιέκα τ’ άρχισι να δλιέβ’
έβαλ’ κι παντιλόνια
κι ικί που στέκουνταν ουρθί
ιμπίκι στα σαλόνια!
Κι τα πιδιά τς τα κίταζι
τουν άντρα τς τουν σιβόταν
κι ι ανατουλίτς παλάιζι
να δι από πού τ’ ιρχόταν
Κι τα κλιδιά ικράτισι
κι ουδίγισι κι κούρσα
κι απού τα τικτινόμινα
δεν ήτο πια απούσα.
Τόρα κι ι μάνα μ’ ξίπνισι
απέχτσι δικιόματα.
Αγνόριστ’ ίνι απού παλιά
πού ‘πιφτι στα πατόματα.
Κι όλου απαντάι στου μπαμπά μ’
κι έχ του πάνου χιράκ’
πως ξίπνισαν, του λέγι,
ι σκλάβι, Αντουνάκ!!!
Ουχτό του Μάρτι σίμιρις,
γνιέκα, ίνι γιουρτί σ’!
Να έχς αξιουπρέπια
κι πρέπ’ να τ’ σιβαστίς.
Τ’ μαγκιά να μιν τι δέχισι
απού τς παντιλουνάτους
καθόσου απού μπαγλαμάδις
ου κόσμους ιν’ γιμάτους!
Κι αν σι χιρίζιτ άσχιμα
κι ιξασκί κι βία
αμέσους να τουν καταγγίλς
συγχώρισ’ ουδιμία!!!
………………………………
Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’
απανταχού τουν γινικών.
Ι γκουστιρίτσα
