——–
Ακούστηκε αρκετές φορές στις ειδήσεις το τελευταίο Σαββατοκύριακο: «Οι ειδικοί επιστήμονες παρατηρούν ανησυχητική διασπορά του ιού στους χώρους εργασίας…»
Βέβαια πέρασε στα ψιλά γράμματα, αφού ο Λιγνάδης και η Υπουργός Πολιτισμού απορρόφησαν το ενδιαφέρον των πολιτών… Ήταν το απόστημα που χρόνιζε σε μια κοινωνία διαπλοκής, συμφερόντων και επιλεκτικού στρουθοκαμηλισμού που έσπασε και σκόρπισε δυσωδία και νοσηρότητα. Φοβάμαι πως όλα θα παραγραφούν στο τέλος και στο απυρόβλητο οι θύτες θα ξεχαστούν μόλις εκτονωθεί ο λαός. Μακάρι να διαψευστώ, να μπει φως επιτέλους έστω και από μια χαραμάδα που ίσως μπορέσει να διαλύσει πολλά σκοτάδια… Το μέλλον θα δείξει.
Τα άλλα όμως θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των απλών εργαζόμενων ανθρώπων υποβαθμίζονται. Τα εθνικά θέματα, η οικονομική κατάσταση, πέρασαν σε δεύτερη μοίρα…
Άσος στο μανίκι του πολιτικοκοινωνικού συστήματος όλο αυτό. Αποπροσανατολισμός λέγεται και είναι ένα από τα πιο εύστοχα όπλα του.
Επανέρχομαι στην αρχική μου σκέψη.
Για τη διασπορά του ιού στους εργασιακούς χώρους του δημόσιου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα.
Οι μισθωτοί της χώρας, λόγω εργασίας, βρίσκονται σε κατάσταση κινητικότητας και συγκεντρώνονται πολλοί μαζί σε χώρους δουλειάς.
Οι χώροι δουλειάς έχουν γίνει βασικές εστίες μετάδοσης, ο ένας εργαζόμενος κολλάει τον άλλο, στον εργασιακό χώρο, αλλά και στις αστικές συγκοινωνίες.
Έχουν γίνει πλήθος καταγγελιών από συνδικαλιστές.
Στη συνέχεια βέβαια κολλάνε και τα μέλη της οικογένειας του εργαζόμενου και όπως είπε στις 5 Φεβρουαρίου η καθηγήτρια Β. Παπαευαγγέλου, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην τήρηση των μέτρων σε όλους τους εργασιακούς χώρους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και επεσήμανε επίσης, ότι παρά το lockdown, η ενδοοικογενειακή διασπορά καλά κρατεί.
Τι γίνεται στους χώρους δουλειάς;
Γίνονται ιχνηλατήσεις ή όταν εντοπίζονται κρούσματα τα όποια μέτρα θα ληφθούν τα κανονίζει η εργοδοσία;
Αυτά τα “ πρωτόκολλα της εργοδοσίας” μάλλον της ανοίγουν παραθυράκια εις βάρος των εργαζομένων.
Μιλώντας με δικούς μου ανθρώπους πληροφορούμαι ότι δεν γίνονται τεστ για τον Covid .
Στα σχολεία πότε θα γίνουν τεστ οργανωμένα για τους εκπαιδευτικούς;
Δε θα έπρεπε να γίνονται κάθε εβδομάδα; Η κάθε δεκαπενθήμερο;
Καλά ας μη μιλήσουμε ξανά για τα μεγάλα τμήματα των μαθητών.
Οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα έχουν τη διακριτική ευχέρεια να δηλώσουν ή όχι το προσωπικό τους για τους επιδημιολογικούς ελέγχους.
Το πιο απαράδεκτο μέτρο είναι αυτό με το οποίο όσοι εργαζόμενοι μείνουν σε καραντίνα για 14 ημέρες, είναι υποχρεωμένοι όταν γυρίσουν στη δουλειά να δουλέψουν υπερωρίες για τις ώρες που χρωστούν, αφού δε θεωρείται άδεια αυτό το χρονικό διάστημα της καραντίνας.
Φοβούνται οι εργαζόμενοι να μην τεθεί η σύμβασή τους σε αναστολή και εργάζονται με ήπια συμπτώματα αφού κι όταν ενημερώνεται η εργοδοσία δεν κάνει πάντοτε αυτό που οφείλει, να κάνει δηλαδή rapid test σε όλους τους εργαζόμενους… για ευνόητους λόγους, φυσικά!
Συνωστίζονται οι εργαζόμενοι όχι μόνο στους εργασιακούς χώρους και χωρίς να ελέγχεται ο χώρος για την τήρηση των μέτρων, αλλά συνωστίζονται και στα ΜΜΜ.
Μου έλεγε η κόρη μου που εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, πως έχει τύχει πολλές φορές να ανέβει στο λεωφορείο μετά τη δουλειά και στην αμέσως επόμενη στάση να κατέβει και να πάει περπατώντας ως το σπίτι, καθώς είναι ασφυκτικά γεμάτο.
Όσον αφορά στην τηλεργασία που ο νόμος δίνει τη δυνατότητα έως πενήντα τοις εκατό των εργαζομένων να εργάζονται με αυτόν τον τρόπο, κάτι δεν πάει καλά.
Οι εργοδότες το αποφεύγουν όπως μπορούν αφού δεν εμπιστεύονται τον εργαζόμενο.
Το οχτάωρο δεν ισχύει κάποιες φορές για όσους εργάζονται με αυτό τον τρόπο, αφού ο εργοδότης ή ο διευθυντής της εταιρείας απαιτούν να εργαστούν πέραν του οκταώρου και μάλιστα σε ώρες που επιλέγουν αυθαίρετα.
Κατά τον κ. Ζερδελή, καθηγητή του ΑΠΘ, υπάρχει και ένα γενικότερο ζήτημα: «Επειδή μέσω της τηλεργασίας η εξάρτηση εργοδότη- εργαζόμενου χαλαρώνει, μπορεί κάποιες επιχειρήσεις, για κάποιες μορφές εργασίας, να αμφισβητήσουν ότι ο εργαζόμενος είναι μισθωτός. Αυτό σημαίνει ότι ίσως πολλοί εργαζόμενοι κινδυνέψουν να βρεθούν σε μια “γκρίζα ζώνη”. Αυτό αφορά κυρίως τους νεοεισερχόμενους, γιατί όταν κάποιος εργάζεται επί εννέα συνεχόμενους μήνες σε έναν εργοδότη τεκμαίρεται ότι είναι μισθωτός. Χρειάζεται λοιπόν να τεθούν κάποια κριτήρια».
Δεν είμαι ειδική πάνω σε αυτά τα θέματα και η γνώση μου είναι ελλιπής.
Από αυτά που ακούω και διαβάζω, αντιλαμβανόμενη μια άλλη πραγματικότητα, θλίβομαι, αγανακτώ και απογοητεύομαι. Η Πολιτεία μεροληπτεί στις πράξεις και παρουσιάζεται στα λόγια δίκαιη, προς παράδειγμα δημοκρατική, αφού φανερώνει μόνον αυτά που θέλει να γνωρίζουμε για να γίνεται αρεστή …
Εμείς όμως οφείλουμε να μαθαίνουμε την αλήθεια, αν όχι ολόκληρη τουλάχιστον ένα αξιοσημείωτο μέρος αυτής , γιατί τότε μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε τι πραγματικά πάει να γίνει για μας και τους υπόλοιπους συμπολίτες μας. Αυτό θα οδηγήσει σε μια ορθότερη πολιτική σκέψη και διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
Καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
