Γιάννης Καισαρίδης – Σούλης Λιάκος “Γκιουνέ”: Μια ποιητική μικρού μήκους ταινία για τα θαύματα της παιδικής αθωότητας

23/01/2021, 13:26

Χρόνια έχει που κυκλοφόρησε το βιβλίο του Σούλη Λιάκου “Με δυο πούπουλα στην πλάτη”, χρόνια έχει που γυρίστηκε και η μικρού μήκους ταινία του Γιάννη Καισαρίδη με θέμα ένα από τα ωραιότερα κείμενα του βιβλίου, το “Γκιουνέ”, που αποτελεί και ένα από τα καλύτερα τραγούδια του cd, που συνοδεύει το βιβλίο.

Το βιβλίο αποτελεί μια συναρπαστική κατάθεση της αθωότητας των παιδικών χρόνων του συγγραφέα του και παράλληλα μια καταγραφή της ατμόσφαιρας που επικρατούσε τότε στην πόλη μας, τη Βέροια, με τρόπο που συγκινεί αλλά και προκαλεί ευφορία με το λεπτό χιούμορ του.

Το βιβλίο ήταν γνωστό, εξαιρετικό, χωρίς καμιά υπερβολή. Εκείνο που δεν ήταν γνωστό σε μένα ήταν η ομώνυμη με το διήγημα ταινία “Γκιουνέ”, που γύρισε τότε ο Γιάννης Καισαρίδης .

Πολύπλευρος ο Καισαρίδης, φιλόλογος, συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων, βραβευμένος, με σπουδές στο θέατρο και θεατρική δράση στην πόλη, με αγώνες για την αισθητική και την παράδοση της πόλης, γύρισε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία “Μισάντρα” – κινηματογραφική ματιά στο ομώνυμο βραβευμένο βιβλίο του – και ανάμεσα στις επόμενες που γύρισε βρήκε τη θέση της και η ταινία “Γκιουνέ”, με τελευταία το “Πηγή είναι ο Λόγος”, που ανέβηκε στον κόμβο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βέροιας πρόσφατα.

Γιατί όμως η “Γκιουνέ”, μια τόσο μικρή και παλιά ταινία, μπορεί σήμερα να συγκινεί;

Αν το κείμενο του Λιάκου χειρίστηκε τις λέξεις με αριστουργηματικό τρόπο, η ταινία του Καισαρίδη έντυσε το κείμενο με τέτοια ποίηση, με τέτοιες εικόνες – συνηγορεί και η αντίθεση άσπρου μαύρου, που παραπέμπει αβίαστα στη δεκαετία του ’50 – ώστε να μετατρέπεται το αρχικό ερέθισμα για τον σκηνοθέτη σε μια ξεχωριστή δημιουργία.

Ξέρουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι αυτό και πόσες φορές απογοητευτήκαμε από μεταφορές της λογοτεχνίας στο σινεμά.

Εδώ η ευρηματικότητα στη σύλληψη και στην απόδοση του κειμένου, οι πρόσθετοι συμβολισμοί, όπως το νερό και τα φτερά – που αποκωδικοποιούν οπτικά το κείμενο – μαζί με τις έξοχες εμφανίσεις των ηθοποιών, που είναι όλοι ερασιτέχνες και γι αυτό έχουν μια αφοπλιστική φυσικότητα, οδηγούν σ’ ένα γοητευτικό σύνολο που αντέχει στο χρόνο.

Άλλωστε, το πόσο ο σκηνοθέτης και αφηγητής της ταινίας – λεπτότατες οι αποχρώσεις του Γιάννη Καισαρίδη και στην λεκτική απόδοση του κειμένου, προίκα της θεατρικής του παιδείας – διεισδύει στον συναισθηματικό πυρήνα του κειμένου και του συγγραφέα του, αποδεικνύεται και από το μικρό κείμενο, με το οποίο συνοδεύει την ταινία του:

Γκιουνέ

Τι θα πει «Γκιουνέ»; Φτεροκόπημα ψυχής. Όταν αυτή η «ψυ» και «χη» εγκαταλείψει τον κόσμο των πρώτων – πρώτων χρόνων των πνευμάτων. Τον κόσμο όπου τα γράμματα, τις λέξεις, τα νοήματα, τα πράγματα, τα λεν ακόμη «θαύματα».

«Γκιουνέ» θα πει: «θα σου δανείσω τα φτερά μου κι εσύ θα μου δανείσεις τα δικά σου». Καινά φτερά στην πλάτη. Ένδυσις νέου κόσμου.

Καλά, κανείς δεν βλέπει τόσα επί γης θαύματα κάθε φορά που φτερά-πρόσφορα ο άνεμος κομίζει;

Έιιι, Γκιουνέ, δύναται να ισορροπεί η αθωότης στο ατσαλένιο σύρμα της λογικής; – Λύνεται ο γρίφος της ζωής δίχως φτερά στην πλάτη; Έιιιι!

Γιάννης Καισαρίδης

……………………………………..

Κείμενο και Μουσική: Σούλης Λιάκος

Σκηνοθεσία – Αφήγηση: Γιάννης Καισαρίδης

Πήραν μέρος με αλφαβητική σειρά:

Ορφέας Αδαμίδης
Πέρα Ζολώτα
Βίκυ Κατάκη
Ειρήνη Κωστοπούλου
Χρύσα Σαββαΐδου
Μαίρη Τσίγκα

Λήψη: Ελπίδα Παναγιωτίδου

Μοντάζ: Γιάννης Σαββαΐδης

Το γύρισμα έγινε στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου