Το επιτελικό κράτος έμεινε στη θέση του ως… επιτυχημένο. Η περιβόητη προώθηση κοινοβουλευτικών στελεχών, τα οποία υποτίθεται ότι πιάνουν καλύτερα τον παλμό της κοινωνίας συγκριτικά με τους «τεχνοκράτες» και μπορούν να συμβάλουν σε μια περισσότερο πολιτική διαχείριση των μεγάλων θεμάτων, περιορίστηκε σε υφυπουργεία. Συνεπώς το «τεχνοκρατικό» DNA της κυβέρνησης παρέμεινε αναλλοίωτο.
Από τους υπουργούς που διαχειρίστηκαν κρίσιμους τομείς διακυβέρνησης – ή τομείς των οποίων η σημασία αυξήθηκε λόγω της πανδημίας της Covid-19 – τη νύφη πλήρωσε μόνο ο Βρούτσης, αλλά κι αυτός πιθανότατα όχι για το τεράστιο φιάσκο με τα «Σκόιλ Ελικίκου» της δήθεν επιμόρφωσης των επιστημόνων. Η διάλυση του συστήματος απονομής συντάξεων τον έστειλε εκτός κυβέρνησης.
Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης κρίνει ότι έχουν λειτουργήσει άψογα σχεδόν όλοι οι βασικοί τομείς πολιτικής. Ή ότι, ανεξαρτήτως των κινήσεων και απόψεων των υπουργών του, ο ίδιος διατηρεί τον πλήρη έλεγχο. Ή ίσως έριξε μια ματιά στους διαθέσιμους προς υπουργοποίηση και έκρινε ότι η στελεχική ένδεια δεν του επιτρέπει πολιτικά πειράματα.
Το πολιτικό συμπέρασμα από τον ανασχηματισμό είναι ότι κατά τον πρωθυπουργό:
● Η οικονομία δεν έπαθε και τίποτε από την πανδημία.
● Η Υγεία δεν έχει προβλήματα και τα νοσοκομεία λειτουργούν στην εντέλεια.
● Στην Παιδεία είναι όλα καλώς καμωμένα και η τηλεκπαίδευση τώρα δικαιώνεται.
● Η ανάπτυξη – πού θα πάει; – θα καλπάσει, αφού οι επενδύσεις ήδη χτυπάνε ταβάνι.
● Ο τουρισμός να δεις πιένες. Η απόλυτη επιτυχία του περασμένου καλοκαιριού – κυρίως στο υγειονομικό σκέλος.
● Η Δικαιοσύνη έχει «γκαζώσει» και δεν την προλαβαίνουμε.
● Η μεταναστευτική πολιτική είναι αυτή που θέλουν οι Ευρωπαίοι – εμάς δεν μας ρώτησε κανείς άλλωστε και ούτε πρόκειται.
● Οι συγκοινωνίες είναι αξιοζήλευτες. Το σύστημα «παστή σαρδέλα» μας το ζητάνε για εξαγωγή.
● Ο πολιτισμός έχει απογειωθεί και είναι έτοιμος να δημιουργήσει τους νέους Παρθενώνες.
● Στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα ο τελικός λόγος ανήκει ούτως ή άλλως στον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Όλα αυτά λειτουργούν υποδειγματικά. Και όπου κάτι πήγε στραβά φταίει μόνο η κακιά η ώρα.
Ως προς τις μετακινήσεις υπουργών το πρώτο μέλημα είναι η διατήρηση του «μεταρρυθμιστικού» χαρακτήρα της πολιτικής στα εργασιακά – και ο Χατζηδάκης ίσως να έχει ακόμη λιγότερες ιδεολογικές αναστολές από τον Βρούτση. Ο Σκρέκας που τον διαδέχτηκε στο Περιβάλλοντος και Ενέργειας θα αναλάβει να μοιράσει δίκαια το χρήμα που του αναλογεί από το ταμεία ανάκαμψης. Θα τον δούμε στην πορεία.
Ο Θεοδωρικάκος πλήρωσε τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του επιτελικού κράτους και πήγε σπίτι του δίνοντας τη θέση του στον Βορίδη, ο οποίος πέρασε χωρίς αναταράξεις το «αγροτικό» του στο Αγροτικής Ανάπτυξης και μετακόμισε στο Εσωτερικών για να αναλάβει τη διαχείριση της Αυτοδιοίκησης και την προετοιμασία των εκλογών – όποτε γίνουν. Στη θέση του πήρε μια καλή ευκαιρία ο Λιβανός.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι ο πρωθυπουργός είναι σχεδόν απολύτως ευχαριστημένος με τις επιδόσεις της κυβέρνησής του, η οποία βρίσκεται ένα σκαλί κάτω από την τελειότητα. Η δε επιτυχία της εγγυάται ένα ανέφελο μέλλον. Γιατί να αφήσει την αλήθεια να χαλάσει την όμορφη ιστορία που διηγούνται οι μεταφορείς της επικοινωνιακής του γραμμής;
Άλλωστε δεν έχει νιώσει ακόμη κάποια πιεστική αμφισβήτηση. Όλα καλά λοιπόν…
