Ειρήνη Δασκιωτάκη
Μας αποχαιρετά ο Βροχάρης, ο Ανακατωμένος, ο Σκιγιάτης κι ο Κρασομηνάς.
Βροχάρης δεν ήταν τελικά, Ανακατωμένος πάλι όχι, αφού οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ακατάστατες. Κρασομηνάς πάλι… όχι τόσο. Μάλλον Τσιπουρομηνάς μας προέκυψε, αφού στα “τσίπουρα” πάνω στο επιπόλαιο γλέντι και στην τσιπουροκατάνυξη πέρασε ο κορονοϊός και κατέλαβε και κατέβαλε ανθρώπινα σώματα…
Σίγουρα τα προστατευτικά τείχη δεν ήταν ισχυρά… Οι κερκόπορτες βρέθηκαν…
Σκιγιάτης… πολύ του ταιριάζει του Νοέμβρη. Έδυσε και η Πούλια, το φαντασμαγορικό ανοιχτό σμήνος των Πλειάδων. Γέμισε σκιές η μεγάλη νύχτα. Σκοτείδιασε και η ψυχή μας… 
Χιλιάδες κρούσματα, εκατοντάδες νεκροί. Γέμισε σκοτάδι και μάς περιγελά ο ενδέκατος με τις φωτεινές, μικρές μέρες του. Αγωνία και αβεβαιότητα. Ζούμε περπατώντας στην κόψη του ξυραφιού… Φτιάξαμε έναν καινούριο κύκλο στην Κόλαση του Δάντη.
Ένα γιατί αιωρείται αναπάντητο. Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι και εμείς βοηθήσαμε τον Σκιγιάτη Νοέμβρη, να φύγει κουβαλώντας στις πλάτες του βαρύ φορτίο θλίψης. Δεν αντιμετωπίσαμε τον εχθρό με στρατηγική σωστή. Τα όπλα που είχαμε δεν τα χρησιμοποιήσαμε όπως έπρεπε. Το «Στρατηγείο» δεν οργάνωσε καλά τον σχεδιασμό. Οι ήρωες, από την άλλη, αν και λαβώνονται καθημερινά στα μετερίζια τους, δεν το βάζουν κάτω…
Απαιτείται άμεση ανασύνταξη!
Ο Νοέμβρης μας αποχαιρετά του Αγίου Ανδρέα, του Αντρειά που το κρύο αντρειώνει. Μία ηλιαχτίδα φωτός αναγγέλλει τον ερχομό του χειμώνα. Δειλά τα Χριστούγεννα προετοιμάζονται. Από μας εξαρτάται αν θα βρούνε το δρόμο τους.
Είναι γιορτή της αγάπης τα Χριστούγεννα. Ας δείξουμε την αγάπη μας στους συνανθρώπους μας. Δεν υποτιμάμε τον «εχθρό», δεν υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας. Ένας για όλους και όλοι για έναν.
Έτσι θα νικήσουμε!
καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
