Ο Σωτήρης Αβραμόπουλος επικεφαλής της “Λαϊκής Συσπείρωσης” στο Π. Σ. για την εξέλιξη της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη και Κ. Μακεδονία

Η δραματική κατάσταση με την εξέλιξη της πανδημίας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ούτε κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα διαχρονικών αντιλαϊκών επιλογών γενικά αλλά και στον τομέα της προστασίας της υγείας του λαού, της εγκληματικής κυβερνητικής πολιτικής που δεν φρόντισε τόσους μήνες τώρα να ενισχύσει αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα υγείας, να επιτάξει πραγματικά τον ιδιωτικό τομέα, να εντείνει την επιδημιολογική επιτήρηση, να εντείνει τους ελέγχους σε μεγάλους χώρους εργασίας και γηροκομεία. Ταυτόχρονα να ενισχύσει τον ΟΑΣΘ με μέσα και προσωπικό , να αραιώσει τις τάξεις στα σχολεία ενισχύοντας με εκπαιδευτικό και άλλο προσωπικό, ενώ άνοιξε οδικό και αεροπορικό τουρισμό με πρωτόκολλα «λάστιχο» στα μέτρα των «tour operators» και μεγάλων επιχειρήσεων στις μεταφορές.

Για όλα τα παραπάνω η Διοίκηση της ΠΚΜ όχι μόνο δεν είπε κουβέντα, αλλά στήριξε την κυβερνητική πολιτική με λόγια και έργα. Έτσι, δεν υιοθέτησε τα δίκαια αιτήματα των Υγειονομικών, τις αναλυτικές προτάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης», δε διεκδίκησε την ενίσχυση των υπηρεσιών της και την αξιοποίηση τους  για την ένταση των ελέγχων σε γηροκομεία και μεγάλους χώρους εργασίας, ενώ συνέβαλε στη στρεβλή εικόνα ότι ο τουρισμός ανοίγει χωρίς προβλήματα. Δεν διασφάλισε ακόμα, παρά τις εξαγγελίες, επαναλαμβανόμενα δωρεάν τεστ για τους εργαζόμενους της ΠΚΜ.

Οι δραματικοί τόνοι του Περιφερειάρχη σε δημόσιες τοποθετήσεις σε αυτή τη φάση δεν μπορούν να κρύψουν τις μεγάλες ευθύνες και της Διοίκησης της ΠΚΜ. Το ίδιο και η προσπάθεια στελεχών της Διοίκησης να εμφανιστούν ως επιδημιολόγοι δίνοντας ερμηνείες για τη δραματική κατάσταση με την εξάπλωση της πανδημίας στις διάφορες Π.Ε, την ώρα που «μέσα στα πόδια τους» βρίσκονται εστίες υπερμετάδοσης όπως μεγάλα εργοστάσια συσκευασίας και μεταποίησης.

Τα όσα προπαγανδίζει η Διοίκηση της ΠΚΜ ως συμβολή της στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι είτε αυτονόητα, είτε αναποτελεσματικά (τμήμα του υγειονομικού υλικού που παραδόθηκε δεν είχε πιστοποίηση) και σε κάθε περίπτωση ελάχιστα μπροστά στις μεγάλες ανάγκες. Ειδικότερα όσοι πόροι κατευθύνονται μέσω ΕΣΠΑ– ΠΕΠ προς την ενίσχυση δομών υγείας, αφενός μεν αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών, αφετέρου συμπληρώνουν την τραγική υποχρηματοδότηση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, η οποία είναι αποτέλεσμα μιας συνολικής πολιτικής στην οποία συμφωνεί η Διοίκηση της ΠΚΜ.

Αυτό που πρέπει να γίνει έστω και σήμερα είναι, να ενισχυθεί αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα υγείας με βάση τα δίκαια αιτήματα των Υγειονομικών, να επιταχθεί πραγματικά όλος ο ιδιωτικός τομέας χωρίς παζάρια με τους κλινικάρχες και να ενταχθεί σε ενιαίο κρατικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας, να ενταθούν οι έλεγχοι από  κρατικές και υπηρεσίες της Περιφέρειας σε μεγάλους χώρους εργασίας, γηροκομεία για την προστασία των εργαζόμενων, όλους του λαού.