κι ο δάσκαλος, ποιητής
και τα βιβλία να είναι σαν τα κρίνα … ( Κωστής Παλαμάς)
Ειρήνη Δασκιωτάκη
Σε ένα άρθρο παλιότερα με τίτλο: «Μάσκες στα σχολεία», είχα αναφερθεί στα χρονίζοντα προβλήματα της εκπαίδευσης.
Προβλήματα πού σε καιρό κρίσης είναι πολύ πιο έντονα γιατί έχει φύγει το γυαλιστερό περιτύλιγμα και φαίνεται η πραγματικότητα.
Μία πραγματικότητα που δεν είναι και τόσο λαμπερή όπως όφειλε να είναι η Παιδεία και όλα αυτά που σχετίζονται με αυτήν .
Δεν θα αναλύσω εκτενώς όλες τις αιτίες πού επηρεάζουν και επηρέασαν την εξέλιξή της, όχι και τόσο επιτυχώς.
Θα παραθέσω ένα κείμενο, κατάθεση ψυχής πραγματικά, από μία νηπιαγωγό που εργάζεται ως αναπληρώτρια σε ένα νησί της Ελλάδας, όχι και τόσο μακρινό.
Πού πήρε μαζί της το τρίχρονο παιδί της και έπρεπε να βρει μέσα σε ένα βράδυ σπίτι σε ένα μέρος που πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις κατοικία .
Επειδή όμως στην Ελλάδα ακόμη, ευτυχώς, έχουμε σε λειτουργία το αίσθημα της αλληλεγγύης, βοηθήθηκε και τα κατάφερε.
Πέρυσι, βέβαια εργαζόταν σε άλλον τόπο και του χρόνου, αν είναι τυχερή, κάπου αλλού…
«Έναν μήνα κλείνω στο νηπιαγωγείο αναπληρώτρια και η φωνή μου με αφήνει σιγά σιγά.
Κλασσικό πρόβλημα για εμάς, η φωνή!
Άλλες φορές ενοχλεί, άλλες μορφώνει, άλλες μαγεύει, άλλες στεναχωρεί.
Άλλες φορές πάλι είναι σαν να μην ακούγεται κι ας είναι τρομερή και φοβερή και βροντάει αλήθειες….
Κυρία σύμβουλε, ωραίες οι ενημερώσεις σας και οι τηλεδιάσκεψεις σας. Μας βοηθούν και μας στηρίζουν, αλλά εδώ στο νησί αντιμετωπίζουμε προβλήματα….
Προβλήματα… προβλήματα. Άλυτα κι αδιάφορα για όλους.
Νηπιαγωγεία νοικιάρικα, φθηνά, παρατημένα.
Φτιαγμένα με μεράκι με χεράκια παιδικά και της δασκάλας τους.
Υποδομές για γέλια και για κλάματα…
Πολλά παιδάκια για αυτή την τρύπα, φέρτε κ άλλα τόσα….
Χρόνια δύσκολα, πενιχρά.
Αλλά τουλάχιστον είναι ανοιχτό το σχολείο, ζωντανό… δεν το έκλεισαν και αυτό, ευτυχώς!
Όμως τι θα γίνει με την υγεία;
Άνθρωποι αθώοι, ξεχασμένοι χωρίς στήριξη και ενημέρωση για την καινούρια πληγή.
Τους ενημερώνουμε για τον covid, γελάνε, αλλά ακούνε τουλάχιστον.
Σέβομαι αυτόν τον τόπο τον μικρό, μακριά από τα κέντρα τα πελώρια και πλούσια…
Μαθαίνω, ακούω, μοιράζομαι τις γνώσεις μου.
Αχ! αυτά τα χαμογελαστά ματάκια… κάτω από αυτά η μάσκα… αυτός ο νέος θεός.
Θα κάνω ότι μπορώ για εσάς εφέτος… καλή χρονιά!»
καλή εβδομάδα με υγεία
Ει. Δα.
