Θεσσαλικό Θέατρο: “Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια” του Ιάκωβου Καμπανέλλη – Οnline προβολή

Faretra.info

12/10/2020, 20:29

Το Θεσσαλικό Θέατρο, πρώτο τίμησε το Έτος «Μελίνα Μερκούρη», ανεβάζοντας στην Κεντρική του Σκηνή την καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020 τη Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη και με αφορμή τα γενέθλιά της στις 18 Οκτωβρίου 1920, το Θεσσαλικό Θέατρο δίνει την ευκαιρία στο θεατρόφιλο κοινό να παρακολουθήσει την online προβολή της Στέλλας με τα Κόκκινα Γάντια από την Τρίτη 13 Οκτωβρίου έως και τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020, από το επίσημο κανάλι του στο ΥouΤube:

https://youtu.be/s9x4f9OxsFs

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γράφει τη Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια το 1954. Το 1954, η μετεμφυλιακή Ελλάδα μετρά ακόμη τις πληγές της προσπαθώντας να ανιχνεύσει μια νέα, σύγχρονη ταυτότητα. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ανακαλύπτει σταδιακά τη δική του φωνή μέσα από τα ανεξίτηλα τραύματα του Μαουτχάουζεν, ενώ μαγεύεται από τον κόσμο του θεάτρου ως πιστός θαμώνας του Θεάτρου Τέχνης. Η γνωριμία του με τη Μελίνα Μερκούρη και ο χειμαρρώδης και αυθεντικά ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, του παρέχουν πολύ σύντομα το υλικό για να δημιουργήσει τη Στέλλα.

H Στέλλα τραγουδάει στην ταβέρνα της Μαρίας μαζί με την Αννέτα. Η Μαρία, αν και μια γυναίκα τσακισμένη, τις προστατεύει σα μάνα. Η Στέλλα διεκδικεί παθιασμένα την ελευθερία της αλλά όταν ερωτεύεται το Μίλτο, δέχεται να τον παντρευτεί από φόβο μην τον χάσει. Όταν όμως φτάνει η ώρα του γάμου δεν μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα και φεύγει. Ακολουθεί η καταστροφή. Ο Καμπανέλλης μέσα από τον καμβά του μελοδράματος εστιάζει στο θέμα του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου και κυρίως της γυναίκας και τους καταναγκασμούς των κοινωνικών ρόλων.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ζούμε σε μια εποχή που οι γυναικοκτονίες, ιδιαίτερα αυτές που γίνονται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, αυξάνουν καθημερινά. Το 2013 ήταν η η πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στις ηλικίες 16-44 χρονών. Η θέση της γυναίκας από την Ινδία ως το Μεξικό, και από την Κύπρο έως την Αμερική είναι το εύκολο θύμα. Αυτό δυστυχώς κάνει την παράσταση επίκαιρη.

Η παράσταση εστιάζει σ έναν έναν κόσμο όπου το φαίνεσθαι σκοτώνει κάθε χαρά της ζωής. Η γυναίκα είναι ο πρώτος και ο πιο εύκολος στόχος. Οι ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων γίνονται συντρίμμια και ο ερωτικός πόθος εφιάλτης… Δεν πρόκειται για τον μεταπολεμικό κόσμο, αλλά για τη βιαιότητα του σύγχρονου κόσμου.