Η Γερμανία και το ξέπλυμα της κατοχικής Τουρκίας: Το βέτο δεν ασκείται για την τιμή των όπλων αλλά για την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας
Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος (23/9)
Οι Γερμανοί θεωρούν προφανώς ότι η Τουρκία είναι κράτος – μέλος της Ε.Ε. και η Κύπρος μια… μακρινή ενοχλητική χώρα, που έχει «εμμονές» και θέλει να τιμωρήσει τη… φίλη Άγκυρα. Το σκηνικό είναι γνωστό. Ούτε τις ελάχιστες κυρώσεις κατά της Τουρκίας δεν μπορεί να υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή θα ενοχληθεί ο Ερνογάν και θα θυμώσει, θα αντιδράσει.
Η Γερμανία, η οποία προεδρεύει της Ένωσης αυτό το εξάμηνο, ασκεί συνεχώς βέτο στο ενδεχόμενο να έχει το παραμικρό κόστος η Άγκυρα για τις συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της στην κυπριακή ΑΟΖ. Και μαζί με τη Γερμανία που ελέγχει την Κομισιόν, συμπαρασύρονται κι άλλα κράτη – μέλη. Τα πάντα εξαρτώνται από τη Γερμανία. Η Μέρκελ είναι ο στρατάρχης και ο Σαρλ Μισιέλ, η Ούρσουλα φον ντεν Λάιεν, ο Ζόζεπ Μπορέλ, λοχαγοί. Μαζί, βέβαια και μια ομάδα κρατών- συνοδοιπόροι του Βερολίνου.
Στο παιχνίδι για να αποτραπούν οι κυρώσεις, που ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι σκληρές, είναι και η Βρετανία. Έφυγε μεν από την Ένωση, αλλά διατηρεί την «πατέντα» του Κυπριακού. Έχει εξειδίκευση στις διαχρονικές τρικλοποδιές που βάζει στην Κυπριακή Δημοκρατία και είναι πανέτοιμη να συνδράμει σε μεθοδεύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Οι πληροφορίες φέρουν το Βερολίνο να διατηρεί ανοικτή γραμμή με το Λονδίνο, το οποίο προσφέρει τις υπηρεσίες του.
Δεν θα ήταν υπερβολή εάν υποστηρίξει κανείς πως ο σιωπηρός Γκουτέρες, που ξαφνικά «ξύπνησε» δεν είχε στο μυαλό του το παρασκήνιο που βρισκόταν σε εξέλιξη για να αποφευχθούν κυρώσεις κατά της κατοχικής Τουρκίας. Υπερβολή δεν είναι καθώς υπάρχουν αποτυπώματα… Γνωρίζοντας τα δεδομένα όπως διαμορφώνονται στο παρασκήνιο θέλησε να δώσει μια άλλη εικόνα στο Κυπριακό. Παρουσιάζοντας την προοπτική σύγκλησης μιας πενταμερούς, ο Γενικός Γραμματέας, έδωσε εφόδια για όσους φράσουν το δρόμο σε κυρώσεις σε βάρος της κατοχικής Τουρκίας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, διά του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη, ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να ανάψει πράσινο φως για κυρώσεις στη Λευκορωσία ( για τις οποίες κόπτονται εταίροι μας), εάν δεν ενεργοποιηθούν εκείνες για την κατοχική Τουρκία. Λογικό και αναμενόμενο και ήταν μια στάση, που επιβαλλόταν. Αλλά αυτό δεν το αντιμετωπίζουν όλοι με αυτή την προσέγγιση.
Εταίροι μας έχουν συμφέροντα με την Τουρκία και έχουν άλλες προτεραιότητες από εκείνες, που θα έπρεπε να έχουν ως ευρωπαίοι εταίροι. Και έχουν αυτές τις άλλες προτεραιότητες καθώς η Τουρκία ακόμη δεν τους εξήγησε πως η «Γαλάζια Πατρίδα» ενδέχεται να επεκταθεί και στο τέλος να τους περιλαμβάνει.
Ενοχλούνται, πάντως, με τη στάση της Λευκωσία και κάποιοι- γνωστοί κύκλοι- σε Ελλάδα και Κύπρο. Κι αυτό επειδή όπως ισχυρίζονται τέτοιες προσεγγίσεις προκαλούν την Τουρκία και απομακρύνουν τις προοπτικές λύσης! Εάν αυτό δεν είναι ψευδαίσθηση, δεν είναι αφέλεια, τότε τι είναι; Οι προσεγγίσεις αυτές γίνονται από τους εκφραστές του τουρκικού εθνικισμού στον ελληνικό χώρο και είναι κήρυκες της προσαρμογής στις τουρκικές αξιώσεις. Η πολιτική αυτή έχει δοκιμαστεί και απέτυχε. Έχει δοκιμαστεί και το μόνο που κατάφερε είναι να αποθρασύνει την κατοχική δύναμη.
Την ερχόμενη Πέμπτη, το θέμα των κυρώσεων θα συζητηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εάν δεν διαφοροποιηθούν τα δεδομένα, δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την πολυτέλεια να συναινέσει σε μια απόφαση, που επί της ουσίας θα ξεπλένει την Άγκυρα. Σε μια απόφαση που θα προσφέρει άλλοθι στην κατοχική δύναμη να συνεχίσει τις παράνομες ενέργειες της στην κυπριακή ΑΟΖ. Το βέτο, εάν χρειαστεί να ασκηθεί, δεν θα είναι για την τιμή των όπλων, αλλά για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
