Ειρήνη Δασκιωτάκη
Τέλη Αυγούστου 1988….
Ήμαστε περίπου ένα χρόνο στη Στοκχόλμη, έχουμε αρχίσει μαθήματα Σουηδικών στα Comvux, δηλαδή το αντίστοιχο με αυτό που εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε και σχετίζεται με την Εκπαίδευση Ενηλίκων.
Μία τάξη πολυπολιτισμική, Κούρδοι, Πολωνοί, μία Τουρκάλα, Έλληνες, Ιρανοί.
Η Σουηδία είχε πολλούς πολιτικούς πρόσφυγες τότε, τους οποίους προσπαθούσε να εντάξει με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς ήταν να πληρώνονται για να μαθαίνουν τη σουηδική γλώσσα
Αν θυμάμαι καλά 6 κορώνες την ώρα. Ήταν ένα μικρό βοήθημα.
Η δασκάλα μας ονομάζονταν Jein..
Ήταν μια εξαιρετική δασκάλα Σουηδέζα, που κουβαλούσε την αύρα αυτής της ιδιαίτερης σοσιαλδημοκρατίας του αείμνηστου Ούλωφ Πάλμε,
Παντρεμένη με σύμφωνο συμβίωσης, Sαmboo, στα Σουηδικά
Πάντα ήρεμη και χαμογελαστή.
Μία λοιπόν αυγουστιάτικη μέρα, φωτεινή, σπάνιο για τη Στοκχόλμη τότε, πάμε στο παρακάτω κείμενο στο οποίο υπήρχε ο χάρτης της Ρόδου με τα πιο σημαντικά τοπωνύμιά της κι αρχίζει το μάθημα…
Σήμερα, είπε η δασκάλα, με αφορμή αυτό το νησί της Ελλάδας θα εμπλουτίσουμε περαιτέρω το λεξιλόγιό μας….
Η Τουρκάλα που βρισκόταν στην αίθουσα, ήταν μία νεαρή κοπέλα 22 χρόνων, πολύ όμορφη και ευγενική, από την Κωνσταντινούπολη…
Πετιέται, όπως λέμε στη γλώσσα της τάξης, και λέει: “Όχι κυρία! αυτό το νησί είναι τούρκικο…”
Αντέδρασα άμεσα και αποκατέστησα την αλήθεια.
Δε θυμάμαι και το όνομά της μετά από τόσα χρόνια, αλλά θυμάμαι που της είπα ότι το νησί αυτό είναι ελληνικό και το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά γιατί εμείς, όπως γνωρίζεις, είμαστε Έλληνες.
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι πως όταν η δασκάλα μας, άκουσε την μαθήτρια από την Τουρκία να λέει ότι είναι το νησί τούρκικο, δεν αντέδρασε άμεσα.
Στη συνέχεια όταν διαμαρτυρηθήκαμε, το επιβεβαίωσε..
Η νεαρή από την Τουρκία έμεινε άναυδη και είπε διστακτικά ότι αυτό μάθανε στο σχολείο, ότι η Ρόδος είναι νησί της Τουρκίας.
Δεύτερο περιστατικό, περίπου ίδιο.
Η Χρύσα, η κόρη μου πήγαινε σε βρεφονηπιακό σταθμό… 1990…
Στον βρεφονηπιακό αυτόν σταθμό, με το όνομα: ” Γλάρος”, Måsen στα Σουηδικά, εργάζονταν βρεφονηπιοκόμοι από διάφορες χώρες.
Οι βρεφονηπιοκόμοι κάθε μέρα, για δύο ώρες μάθαιναν στα παιδιά τη μητρική τους γλώσσα, και τον υπόλοιπο χρόνο τους βέβαια τον αφιέρωναν στις ανάγκες αυτής της δομής.
Σε μία γιορτή που έγινε και κλήθηκαν και οι γονείς να πάρουν μέρος, μαζευτήκαμε γονείς και προσωπικό για να συζητήσουμε θέματα που απασχολούσαν τον χώρο τον συγκεκριμένο, αλλά και για να γνωριστούμε…
Τότε η Τουρκία είχε διάφορα σοβαρά οικονομικά προβλήματα και όχι μόνο!
Είχε προηγηθεί στην τουρκική διακυβέρνηση ο Κενάν Εβρέν, με το πραξικόπημα του 1980, το οποίο τον έφερε στην εξουσία. 20 με 25 νεκροί καθημερινά για πολιτικούς λόγους, λογοκρισία, φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων, βασανιστήρια, εκτελέσεις, όλα με τις ευλογίες της Αμερικής…
Ο Εβρέν από τη θέση του προέδρου αποχώρησε το 1989 και ανέλαβε ο Τοργούτ Οζάλ…
Ο Τοργούτ Οζάλ, με θατσερικό νεοφιλευθερισμό διέλυσε οικονομικά το λαό, αλλά προσπάθησε να βελτιώσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στρεφόμενος προς τη Δύση.Πάνω λοιπόν στη συζήτηση για τη σύσφιξη των σχέσεων, απευθύνομαι στην Τουρκάλα, επηρεασμένη από όλα αυτά τα ιδανικά περί αδελφοσύνης των λαών και ότι οι Τούρκοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους Έλληνες… και λέω σε αυτήν: “Η Τουρκία έχει κάποια προβλήματα, ε; Ο λαός υποφέρει.”
Με ένα αγέρωχο, εμφατικό και ενοχλημένο ύφος μου είπε μόνον αυτό… τίποτε άλλο!
” Η Τουρκία είναι Μεγάλη!”
Σημειώνω ότι οι γονείς της είχαν έρθει στη Στοκχόλμη ως πολιτικοί πρόσφυγες.,
Όπως καταλαβαίνετε πήρα την απάντησή μου.
Ακόμη πιο τρανταχτό παράδειγμα για την πολιτική των Ευρωπαίων σε σχέση με το ελληνοτουρκικό πρόβλημα, ήταν μια σταθερή εκπομπή στην τηλεόραση για τους μετανάστες, το “Mosaik”, πάλι την ίδια περίοδο στη Σουηδία, στην οποία υποτίθεται ότι κάθε εθνότητα που ζούσε στη Σουηδία, μπορούσε να παρουσιάζει ένα θέμα που αφορούσε τον πολιτισμό κυρίως. Η εκπομπή παρουσιάζονταν κάθε Σάββατο.
Η τουρκική κοινότητα τι επέλεξε λοιπόν να παρουσιάσει και μάλιστα σε πολλές συνέχειες;
“Τα Κιλίμια”
Τι ήταν λοιπόν “Τα Κιλίμια;” Ήταν η ευκαιρία για να πουν οι Τούρκοι, ότι ο Όμηρος, Ομέρ, ήταν πρότουρκος, οι Έλληνες δεν υπάρχουν πουθενά και οι ιστορίες του υφαίνονται στα κιλίμια ακόμη και τώρα.
Οι Σουηδοί άφηναν να παίζεται αυτή η παραμόρφωση της ιστορίας και σε συνέχειες μάλιστα.
Όταν διαμαρτυρηθήκαμε επιχειρηματολογώντας δυναμικά, ως Σύλλογος Διδασκόντων, η σουηδική τηλεόραση απάντησε ότι η κάθε κοινότητα μπορεί να παρουσιάζει ό, τι θέλει.
Βέβαια η ελληνική πρεσβεία περί άλλα τύρβαζε….
Όλα αυτά τα σκέφτομαι έντονα, τώρα που είμαστε σε μία πολύ εκρηκτική σχέση με τους γείτονες.
Ο Αύγουστος τελειώνει και ήταν ένας σκληρός μήνας ο Αύγουστος, καθώς εκτός από τον covid – 19, υπάρχει κι η πληγή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας και του ναού της Χώρας σε τζαμιά, και είναι η αβεβαιότητα μεγάλη για τη χώρα μας και με φοβίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι για μία ακόμη φορά μπορεί η Ελλάδα να μείνει μόνη….
Μακάρι να αποδειχτεί ότι οι Ευρωπαίοι, πραγματικά αυτή τη φορά θα είναι αλληλέγγυοι και θα ξεπεράσουν τα στενά εθνικά συμφέροντά τους, η κάθε χώρα, ιδιαίτερα οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και οι φίλοι μας να μη γίνουν εν μία νυκτί “φίλοι”
Αλλά με ευχολόγια δεν αλλάζει τίποτα.
Μόνο όταν τα λόγια γίνονται πράξεις αποδεικνύουν του λόγου το αληθές…
καλή εβδομάδα, με υγεία
Εί. Δα.
