Για όλους μας ισχύει φυσικά αυτό, όμως για τα παιδιά που έδωσαν φέτος πανελλήνιες, η φετινή ήτανε μια χρονιά ιδιαίτερη.
Έχοντας ξεκινήσει την προσπάθειά τους από τα προηγούμενα κιόλας χρόνια, λίγο πριν από το τέλος οδηγήθηκαν σε υπαρξιακό αδιέξοδο.
Ξαφνικά, δεν υπήρχε τίποτα πιο σημαντικό από την υγεία μας κι έτσι θα έπρεπε να ματαιώσουμε κάθε προγραμματισμό όχι για το μακρινό μας μέλλον, αλλά ακόμη και για το κοντινό μας αύριο.
Δεν θα μπορούσαν να γίνουν εξετάσεις, δεν θα υπήρχαν ανοιχτά πανεπιστήμια, τι νόημα είχαν πλέον τα πτυχία αφού το σύμπαν ξαφνικά συρρικνώθηκε στις διαστάσεις του σπιτιού μας.
Κι εκεί ήταν που φάνηκε το ποιες και ποιοι ήταν αυτοί που πραγματικά πίστεψαν στις δυνάμεις τους, που βάλανε τα δυνατά τους, που πείσμωσαν, που το πήραν προσωπικά και που επέμειναν.
Είδαν πως αν υπήρχε τελικά το αύριο, δεν θα μπορούσαν αυτοί να είναι απ’ έξω, και πως για να το πετύχουνε αυτό θα έπρεπε να είναι εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα.
Από την άλλη, οι εκπαιδευτικοί, πέρα από το προσωπικό μας πρόβλημα, βρεθήκαμε έξω από τα νερά μας. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς την απαραίτητη τεχνογνωσία, χωρίς καμία εμπειρία κληθήκαμε να οικειοποηθούμε και να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία νέας γενιάς, να αυτοεπιμορφωθούμε πάνω σε θέματα σύγχρονης και ασύγχρονης ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως διδασκαλίας, να καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι και να ισορροπήσουμε πάνω στις καινοφανείς ηλεκτρονικές πλατφόρμες διδασκαλίας.
Η δοκιμασία αυτή στο τέλος της πρώτης περιόδου της πανδημίας, μας οδήγησε στο να σκεφτούμε αρκετά και να βγάλουμε ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Προσωπικά, αισθάνθηκα πως όταν έχω δίπλα μου μαθητές με αυτοεκτίμηση, αποφασισμένους να παλέψουν και να διακριθούν, έπρεπε πρώτος εγώ να σταθώ μπροστά τους και να τους φωτίσω τον δρόμο.
Επί έντεκα εβδομάδες εφαρμόσαμε με απόλυτη συνέπεια την διαδικτυακή τους εκπαίδευση.
Αξιοποιήσαμε έναν συνδυασμό από ηλεκτρονικά προγράμματα βιντεοεπικοινωνίας που τα γνώριζαμε από πριν πολύ καλά, και άλλα, επεξεργασίας εικόνας που γνωρίζω προσωπικά, και καταφέραμε να υποστηρίξουμε μια εξάωρη εκπαιδευτική συνάντηση κάθε Σαββατοκύριακο, με απόλυτη απαρτία από τους συμμετέχοντες. Κρατώντας τη διαθεσή μας ακμαία, στο τέλος ανανεώναμε με χαρά κάθε φορά το ραντεβού μας για το επόμενο.
Όταν τα μέτρα εγκλεισμού αποσύρθηκαν, πολλά από τα παιδιά, προτίμησαν να συνεχίσουν τα μαθήματά μας μέσω διαδικτύου για προληπτικούς λόγους, έχοντας όμως την βεβαιότητα ότι δεν κάνουν εκπτώσεις από τις απαιτήσεις τους.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, μετά την ανακοίνωση της βαθμολογίας, δείχνουν την ποιότητα της δουλειάς μας.
Πετύχαμε φέτος να έχουμε τις υψηλότερες κατά μέσο όρο βαθμολογίες όλων των προηγουμένων ετών.
Εκτιμώντας τα αποτελέσματα μπορούμε να πούμε γενικά πως τα παιδιά, σχετικά πάντα με τη συγκεκριμένη μαθησιακή θεματική ενότητα του σχεδίου, από τον εγκλεισμό στερήθηκαν την ανθρώπινη επικοινωνία και τη ζωντανή καθοδήγηση από τον δάσκαλο, τις ζωντανές του υποδείξεις του είδους “άσε με να καθίσω, να σου δείξω πώς γίνεται”.
Στερήθηκαν τη ζωντανή ανθρώπινη επικοινωνία με την κοινότητα των συμμαθητών.
Στερήθηκαν την παρουσία στις γενικές διορθώσεις, όπου όταν διορθώνει ο δάσκαλος ένα θέμα μπορούν οι άλλοι να παρακολουθούν και να λύνουν απορίες τους ανεξάρτητα με το αν συνάντησαν αντίστοιχο ζήτημα στο δικό τους θέμα.
Από την άλλη δουλεύοντας στον προσωπικό τους περιβάλλον, κέρδισαν χρόνο από τις μετακινήσεις, δούλεψαν με την άνεση που σου προσφέρει ο οικείος χώρος.
Συγκεντρώθηκαν στο θέμα τους, δεν αποσπάστηκε η προσοχή τους και δεν σπατάλησαν χρόνο σε κουβέντα και εξωγενείς παράγοντες.
Εξοικειώθηκαν με το να δουλεύουν μόνοι τους, στο να παίρνουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες.
Αξιοποίησαν τον χρόνο τους και χρονομέτρησαν τη δουλειά τους.
Κι όλα αυτά, ευρισκόμενοι σε ένα ψηφιακό περιβάλλον που μέχρι πρότινος το αξιοποιούσαν κατά βάση σπαταλώντας χρόνο και πνεύμα σε ανούσιες επικοινωνίες, σε ένα μέσο που όλοι στοχοποιούσαν ως υπεύθυνο για τη διάσπαση της προσοχής των παιδιών, τα οποία διακατέχονταν από ένα ενοχικό συναίσθημα κατά την διάρκεια της χρήσης. Τώρα εξασφάλισαν για το αγαπημένο τους εξάρτημα ένα ισχυρό άλλοθι.
Τέλος, ειδικότερα για το ελεύθερο σχέδιο, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι η ορθογραφία της ζωγραφικής, κλήθηκαν τα παιδιά να ζωγραφίσουν αντικείμενα από τον προσωπικό τους χώρο, μετά βέβαια καί από την δική μου έγκριση.
Αντικείμενα λοιπόν που, μέχρι προ ολίγου, αντιπροσώπευαν γι’ αυτούς τον σκοπό και μόνο για τον οποίο προορίζονταν, ξαφνικά, απόκτησαν κι ακόμη έναν ρόλο. Ένα βάζο ή ένα λαμπατέρ, μια ψωμιέρα ή το γουδί της γιαγιάς μπορούσαν ζωγραφικά, να έχουν εξαιρετικό εικαστικό ενδιαφέρον.
Λοιπόν, για τον κόσμο της τέχνης αυτή είναι αυτό που λέγανε οι παλιότεροι η “μαγιά”, το ξεκίνημα θα λέγαμε για την επιτυχία.
Το να μπορεί να ενεργοποιήσει την ζωγραφική σου επιθυμία ένα απλό αντικείμενο του καθημερινού σου χώρου, σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο γύρω σου αλλιώς.
Μαθαίνεις να παρατηρείς τα πράγματα πιο έντονα και να δίνεις σημασία στα φαινομενικά ασήμαντα.
Να ανακαλύπτεις την ομορφιά στην φόρμα ενός αντικειμένου ανεξάρτητα από την χρήση του.
Έτσι ανεβάζεις τον πήχυ των προσωπικών αισθητικών σου απαιτήσεων και μοιραία το έργο σου νομοτελειακά διακατέχεται κι αυτό από την ανάλογη ποιότητα.
Φέτος, είμαστε ακόμη αμήχανοι, περιμένοντας να υποδεχτούμε μια νέα εκπαιδευτική χρονιά, με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, εν μέσω ανάκαμψης του COVID -19 και με προφανή την ανάγκη εφαρμογής νέων σχετικών πρωτοκόλλων ασφάλειας για τα παιδιά μας αλλά και για τους συνανθρώπους μας.
Είμαστε όμως αποφασισμένοι κι έτοιμοι.
ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΣΤΙΣ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.
Με δοκιμασμένη γνώση κι εμπειρία, και με διάθεση στο να διαφυλάξουμε εμείς πρώτοι την υγεία των δικών μας και την δική μας, θα εφαρμόσουμε ό,τι προβλέπεται γενικώς κι ακόμη περισσότερο.
Και θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της διδασκαλίας μας από το δίκτυο αν χρειαστεί, χωρίς να χάσουμε ούτε μία ώρα από τον πολύτιμο χρόνο μας, στην προσπάθεια για να πετύχουμε τον στόχο μας.
Γιατί το έχουμε ξανακάνει. Και πέτυχε!
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία και δημιουργικότητα!
ΥΓ1. Επειδή μπορεί, βάσει πρωτοκόλλου να αναγκαστούμε να εφαρμόσουμε ανώτατο αριθμό μαθητών, φροντίστε για την έγκαιρη εγγραφή σας, γιατί θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
ΥΓ2. Τα σχέδια που συνοδεύουν το άρθρο είναι της μαθήτριας Δήμητρας Αβραάμ η οποία αρίστευσε με τις επιδόσεις της και στο ελεύθερο και στο γραμμικό σχέδιο.
