Έλενα Ακρίτα: “Λείπεις όσο κανείς, Βασίλη”
Στον Βασίλη Ραφαηλίδη και σε όσα είχε γράψει πολύ πριν από εκείνη είναι αφιερωμένο το άρθρο της Έλενας Ακρίτα στα «Νέα Σαββατοκύριακο»:
Λείπεις όσο κανείς, Βασίλη
Λείπεις και λείπεις πολύ, Βασίλη. Λείπει η στακάτη σου φωνή. Λείπει η κάθε σου λέξη έτσι όπως την έριχνες κοφτή και δυνατή σαν το χαλάζι στον τσίγκο. Λείπεις. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη παράνοια, σήμερα περισσότερο από ποτέ. Λείπεις ρε Βασίλη. Πολύ.
Σήμερα γράφω όσα εσύ έχεις γράψει πολύ πριν και πολύ καλύτερα από μένα. Σήμερα λέω όσα έχεις πει πολύ πριν και πολύ καλύτερα από μένα. Τώρα που σαν την Γουίνι του Σάμουελ Μπεκετ, ζούμε θαμμένοι ζωντανοί στην άμμο μετά βίας κρατώντας το κεφάλι μας απ’ έξω. Ω, τι ευτυχισμένες μέρες!
Φέτος κλείνουν 20 χρόνια από τον θάνατό του διανοητή Βασίλη Ραφαηλίδη (1 Ιαν.1934 – 8 Σεπτ. 2000). Ανέλπιστα, οι νέες γενιές τον ανακαλύπτουν και πορεύονται μαζί του σε μια δυστοπική κοινωνία. Μια κοινωνία για την οποία ο Ραφαηλίδης μιλούσε όταν κανείς δεν ήθελε να τον ακούσει.
• Το ‘έπος του Πολυτεχνείου’ έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για εκείνους που εφτά χρόνια λούφαζαν. Και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μια νυκτί. […] Ευτυχώς που η οίηση κι ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά σιγά.
• Είμαστε η χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών.
• Όλα πήγαν στραβά εξαρχής στο κράτος που ονομάστηκε ‘Ελλάδα’ το 1830, όταν εμφανίστηκε η νέα Ελλάδα στον ίδιο τόπο που στην αρχαιότητα υπήρχε η Αρχαία Ελλάδα. Αυτό δημιούργησε μύριες παρανοήσεις όσον αφορά την καταγωγή των Νεοελλήνων. Που βέβαια δεν είναι ανάγκη να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα για να είναι Έλληνες. Ούτε είναι κανείς σώνει και καλά Έλληνας γιατί έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα. Η ζορισμένη γεωγραφία πολύ μικρό ρόλο παίζει στην εθνικότητα. Κι αυτό το γνώριζαν καλά οι Αρχαίοι Έλληνες οι διάσπαρτοι σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.
• Η γεμάτη αίμα και δυστυχία ανθρώπινη Ιστορία μαρτυράει πως δεν είναι αρκετό να γεννηθεί κανείς άνθρωπος. Πρέπει να γίνει άνθρωπος.
• Τον Σωκράτη τον σκότωσε η Δημοκρατία με δημοκρατικές διαδικασίες.
• Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει τον δρόμο στους άλλους για να μην χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.
• Κέρδισε τη μάζα τότε ο Λένιν διότι της υποσχέθηκε φαΐ. Κι οι διάδοχοί του έχασαν τη μάζα διότι δεν κράτησαν την υπόσχεση. Κι αλίμονό σου αν δε δώσεις στη μάζα το φαΐ που της υποσχέθηκες. Θα σε φάει.
• Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του. Που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην ‘ανώτερη τάξη’. Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σουπερ μάρκετ. Κι επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι’ αυτούς.
• Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπία. Έχει ανάγκη από ανθρωπισμό.
• Μια χώρα απατεώνων αποκλείεται να μην την κυβερνούν απατεώνες. Η δημόσια απάτη στην Ελλάδα έχει ιδιωτική βάση. Τη θέλει ο λαός και την στηρίζει ο λαός. Αρκεί να διαρρεύσει πως είσαι έντιμος για να μην εκλεγείς βουλευτής. Ψηφίζουμε φελλούς γιατί χρειαζόμαστε φελλούς.
• Η εθνική σου ταυτότητα δεν είναι η προσωπική σου ταυτότητα αλλά ένα δάνειο από τους προγόνους σου. Δεν κόπιασες να την φτιάξεις, την πήρες έτοιμη από τις σελίδες της Ιστορίας. Συνήθως μια τέτοια ταυτότητα την χρησιμοποιούνε είτε άνθρωποι με ελλειμματική προσωπικότητα, είτε οι δημαγωγοί για να κάνουν την δουλειά τους εξαπατώντας τους ανθρώπους με ελλειμματική προσωπικότητα.
Και κλείνοντας:
• Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπία. Έχει ανάγκη από ανθρωπισμό.
Σε ευχαριστούμε, Βασίλη Ραφαηλίδη. Αλλά λείπεις γαμώτο. Πολύ.
Έλενα Ακρίτα
