Λία Μάγειρα “Οδοιπορικό στη Βόρεια Πίνδο – Γρεβενά, στον Ρου της Προϊστορίας”(6)
Η πέτρα επιζεί,
την τιμούν η σκληρότητα του αγέρα
και τα μακρόσυρτα λιβάδια της όρασής σου.
Μαρκ Στραντ
Εκατομμύρια χρόνια πριν, τα Γρεβενά ήταν βυθός θάλασσας. Μια τεράστια λεκάνη δημιουργήθηκε ανάμεσα στο όρος Βούρινο και στην Πίνδο, που βάθαινε λόγω των τεκτονικών δυνάμεων. Έπειτα ήρθε η Εποχή των Παγετώνων να σχηματίσει τα κροκαλογενή πετρώματα που υπάρχουν και σήμερα στις κοίτες των γρεβενιώτικων ποταμών. Ο τόπος φύλαξε ευλαβικά στα σωθικά του την προϊστορία του. Στις όχθες των ποταμών, στα λιβάδια, στις πλαγιές των βουνών, μέσα από τη γη ξεπροβάλουν απολιθώματα.
Απολιθωμένοι κορμοί από σεκόγιες και φοινικόδεντρα, σπονδυλωτά όπως μαστόδοντα και ελέφαντες, ζωικοί και φυτικοί οργανισμοί της θάλασσας, βρέθηκαν αναλλοίωτοι μέσα στα παχιά στρώματα της μολάσας, του ιζήματος που προήλθε από τη διάβρωση των μεγάλων βουνών.
Λίγο έξω από τα Γρεβενά, σταματάμε στο πέτρινο γεφύρι του Σπανού, το μεγαλύτερο του νομού. Όντας καλοκαίρι, μπορούμε να φανταστούμε την ορμητικότητα του ποταμού το χειμώνα. Το νερό παρασύρει τις κροκάλες οι οποίες σχηματίζουν δίνες διατρύοντας τα πετρώματα του βυθού. Οι τρύπες που σχηματίζονται είναι κατά την παράδοση «πατήματα δράκων». Αφουγκράζομαι τα βαριά τους πόδια να σέρνονται, ψάχνω στις φυλλωμένες όχθες για απολιθώματα από φτέρες, σκάβω με τα δάκτυλά μου το χώμα να βρω απολιθωμένα ασπόνδυλα.
Εδώ, στα Γρεβενά της Προϊστορίας.
Κείμενο-Φωτογραφίες: Λία Μάγειρα
