“19η Μαϊου: Ημέρα Μνήμης, Πένθους, Αγώνα, για τους απανταχού γης Τραντέλλενες” του Ηλία Τσέχου
Αχ! Μάνα ”Γ ρ α ί α” (γιαγιά)… Αχ! Παππούδες μου που δεν αγκαλιαστήκαμε ποτέ και δεν κάθισα στα γόνατά σας, αχ Πατέρα Μάνα… Ημέρα Μνήμης και Δακρύων και Αγώνων Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, 350.000 χιλιάδες νεκροί, 1.200.000 διωγμένοι, πρόσφυγες, 1922… Κωφεύεις Κόσμε; Τουρκία, τα βάρβαρα ”Μογγολικά” σου Κρίματα και αίματα πότε θα τα πληρώσεις; Έρχεται η σειρά σου; Το καταλαβαίνεις ή το νιώθεις ή άι σιχτίρ σου και πάλι, Μωρέ κυβερνήτα; – 19η Μαϊου: Ημέρα Μνήμης, Πένθους, Αγώνα, για τους απανταχού γης Τραντέλλενες.-
Ένα ποίημα στη γλώσσα που με έθρεψε, μία μετάφραση στη Νεοελληνική που με ρίζωσε.-
Ντο γεραλίν εν η παρά
Η πίκραν τρώει καρδίας
Ατοίν μερ κι έχνε ψυν΄
Επήρες στράταν και στρατίν
Σύνορα ένταν ούλε
Άλλο οπίσ΄κι κλώσκεσαι
Έρθαν και πήγαν τ΄αναγκάς
Έρουξαν μαύρε δάκρε
Νουνιείς, ζουλίεις, βουρλιείς
Για τ΄ άτο λέγω σε ζωή
Έλα να ζούμε αντάμαν
Το όχι κι εν αμόν το ναι
Απάντημαν κι έλαβα
Πως κάγουμαι καρβούν΄
Οψέ ζωήν, σήμερον θάνατον
Πληγή είναι ο παράς
Η πίκρα κατατρώει
Όσα δεν έχουνε ψυχή
Πήρες τη στράτα το στρατί
Σύνορα είναι όλα
Πίσω πια δεν γυρνάς
Έρχονται πάνε οι χαρές
Αφήνουν μαύρα δάκρυα
Σκέπτεσαι, λιώνεις, βρέχεσαι
Γι΄αυτό ζωή σου λέω
Έλα να ζήσουμε μαζί
Το όχι δεν είναι σαν το ναι
Απάντημα δεν έλαβα
Πως καίγομαι καρβούνι
Εχθές ζωή, σήμερα θάνατο
