Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει
άκαυτη βάτος.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.
Με τους στίχους του Ελύτη στο νου μας, ξεκινάμε το οδοιπορικό στις διαβάσεις της Βόρειας Πίνδου. Δεν είμαι απλά περαστική, ένα κομμάτι μου ανήκει εδώ. Τα μαστοροχώρια φωλιασμένα στις πτυχές των άγριων βουνών, οι έρημοι χωματόδρομοι που κατηφορίζουν στον Αλιάκμονα, στον Αώο και στον Βενέτικο, η πρωινή καταχνιά που στεφανώνει τις κορφές των βουνών, τα πέτρινα γεφύρια που περνούσαν οι πρόγονοί μου κυρατζήδες, όλα αυτά με φωνάζουν, με καλούν να αναθεωρήσω την έννοια του χρόνου, να κοιτάξω πίσω στο παρελθόν μου, να ψηλαφήσω τις ρίζες μου. Όχι, δεν είμαι απλά περαστική.
Κείμενο – Φωτογραφίες: Λία Μάγειρα
