ΜΥΣΤΗΡΙΟ
(Κορωνοϊικό)
«Omne ignotum pro magnifico» (Κάθε άγνωστο – τείνει – προς το μυστήριο) (Publius – Gaius – Cornelius Tacitus)
Πέθανε, μόλις, τριάντα πέντε ετών χωρίς «υποκείμενο νόσημα»…
Μυστήριο!
Η μειωμένη άμυνα του ανοσοποιητικού αποτελεί «υποκείμενο νόσημα», αλλά και η αυξημένη το ίδιο…
Μυστήριο!
Δυστυχώς, η άγνοια ως αντικείμενο νόσημα δεν αποτελεί αιτία θανάτου και έτσι, όπως πάντα, οι ασυμπτωματικοί φορείς της θα επιβιώνουν, μεταδίδοντας ανενόχλητα τις αξίες της…
Για όλους, όμως, τους τηλεπιθανολογίζοντες και τηλεπιθανολογούντες έχει φροντίσει να δώσει την επιγραμματική απάντησή του ο Ιπποκράτης:
«Οὐκ ἔνι ἰατρικήν εἰδέναι, ὅστις μή οἶδεν ὅ τι ἐστίν ἄνθρωπος» (Είναι αδύνατο να γνωρίζει την ιατρική, αυτός που δεν ξέρει τί είναι άνθρωπος).
Σήμερα, η ιατρική, όπως και άλλες επιστήμες, έχουν εργαλιοποιήσει τη μεθοδολογία, προσδίδοντάς τη γνωσιολογικά χαρακτηριστικά, αναζητώντας, δηλαδή, περισσότερο την εγκυρότητα της μεθόδου, παρά την ίδια τη γνώση. Έτσι, αγιάζοντας τα μέσα αφήνουν την τελευταία πνοή του σκοπού, δηλαδή, τον άνθρωπο, πάνω στα στατιστικά κουφάρια της.
Καταλήγοντας, επειδή δε θέλω να οχυρωθούν κάποιοι πίσω από τον αναχρονισμό του Ιπποκράτη, θα ήθελα να παραθέσω την άποψη του Max Planck:
«Die Wissenschaft kann die letzten Rätsel der Natur nicht lösen. Und das ist so, weil wir letztlich selbst ein Teil des Rätsels sind, das wir zu lösen versuchen» (Η επιστήμη δε μπορεί να λύσει το τελευταίο μυστήριο της φύσης. Και αυτό γιατί είμαστε, τελικά, οι ίδιοι ένα μέρος των μυστηρίων που προσπαθούμε να λύσουμε).
