Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα του κορονοϊού.
Η παγκοσμιοποίηση είναι η τωρινή κατάσταση της ανθρώπινης εμπειρίας, με δυο κύρια χαρακτηριστικά: την εργατική μετανάστευση τη συνεχή μετακίνηση των ανθρώπων και την αστικοποίηση, καθώς τα 2/3 του πλανήτη ζουν σε πόλεις. Οι πόλεις δεν παράγουν τίποτα για την επιβίωση των κατοίκων τους και τροφοδοτούνται από πολύ μακρινές περιοχές, παρέχουν όμως στον επιθυμητό κόσμο των μικροαστών ασφάλεια και εκπλήρωση των επιθυμιών τους.
Αυτή η κατάσταση ενέχει συνεχώς κινδύνους, όπως η εξάπλωση των ασθενειών και οι δυσκολίες στην αντιμετώπιση έκτακτων γεγονότων.
Το κυρίαρχο ερώτημα για απάντηση είναι πώς οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν την πανδημία . Η ιστορία με τον κορονοιο καθρεπτίζει το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε.
Ποιες είναι οι πολιτικές; Πρώτα η επικοινωνιακή, που στην Δύση έχει αντικαταστήσει την πραγματική πολιτική.
Η προπαγανδιστική μηχανή που ελέγχει την δυτική αφήγηση ,άρχισε να δουλεύει full time ,για να κατηγορήσει την κακή Κίνα για οτιδήποτε συνέβαινε . Η ενοχοποίηση και ο στιγματισμός των άθλιων Κινέζων, που τρώνε άγρια ζώα, οι κακοί κομμουνιστές που δεν εξάγουν μόνο εμπορεύματα αλλά και κορονοϊούς. Η νυχτερίδα που δάγκωσε τον παγκολίνο και το γουρούνι με αποτέλεσμα την δημιουργία και την εξάπλωση του κορονοϊού.
Όταν η Βόρεια Ιταλία έγινε το κέντρο της πανδημίας, ατόνησε η δυτική προπαγάνδα, κυρίως των ΗΠΑ. Πόσες ηλιθιότητες μπορείς να πουλήσεις!
Όλο το επικοινωνιακό προερχόταν από το σενάριο της ταινίας Contagion του Soderbergh του 2011. Η ζωή αντιγράφει την τέχνη.
Η πραγματική όμως αντιμετώπιση του κορονοϊού έφερε στο προσκήνιο και τον τρόπο που λειτουργούν οι κοινωνίες της Δύσης και της Ανατολής.
Η Κίνα και η Νότια Κορέα επέλεξαν να μειώσουν τα ανθρώπινα θύματα με τεράστιες οικονομικές συνέπειες.
Ο κεντρικός σχεδιασμός, η στρατιωτικοποιημένη απάντηση της κινέζικης γραφειοκρατίας έφερε τα θετικά αποτελέσματα . Εκπληκτική η ταχύτητα δημιουργίας ειδικών νοσοκομείων για τον κορονοϊό. Στην πόλη Ουχάν, δυο πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία δημιουργήθηκαν μέσα σε δυο μέρες.
Η Νότια Κορέα αντιγράφοντας την εμπειρία της Κίνας, τέσταρε τους πάντες κατορθώνοντας να ελαχιστοποιήσει τα θύματα. Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να ακολουθήσει το επιτυχημένο παράδειγμα της.
Η αντιμετώπιση της Δύσης ήταν ακριβώς αντίθετη. Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ το κύριο μέλημα ήταν η οικονομική δραστηριότητα, για να μην μειωθεί το ΑΕΠ.
Η οικονομική ζωή και το κέρδος είναι η πρωταρχική λειτουργία και στόχος των συστημάτων τους. Οι θάνατοι των κατοίκων είναι δευτερεύοντες. Δε σημαίνει και τίποτε να χαθούν μερικές χιλιάδες άνθρωποι! Το κεντρικό σημείο και στις δυο περιπτώσεις είναι η απανθρωπιά!
Ο φιλελευθερισμός μάς έχει εκπαιδεύσει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας να μην βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων.
Στην τεχνοκρατική μας κοινωνία η προσπάθεια να περάσει η άποψη στον κόσμο, πως οι δημόσιες αποφάσεις παίρνονται με γνώμονα την επιστημονική γνώση, είναι η ιδεολογική φαντασίωση των τεχνοκρατών.
Ο μηχανισμός που κατευθύνει τις κοινωνίες μας δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε ορθολογική, ούτε αμερόληπτη, όπως διαφημίζεται. Τα μνημόνια των τελευταίων δεκαετιών είναι η απόδειξη.
Το κυρίαρχο είναι ότι οι θεμελιώδες αρχές του καπιταλισμού για μια ακόμη φόρα καταρρεύσανε. Αλήθεια πού χάθηκε το αόρατο χέρι της αγοράς που ρυθμίζει τα πάντα;
Ο Αdam Smith συναντά τον Marx, τον Γκαουτσο Μαρξ παρακαλώ , και φαίνεται πολύ μικρός.
Όλοι τρέχουμε για μια ακόμη φορά στο κράτος να μας σώσει.
Η ελευθερία της αγοράς των φιλελέδων είναι μια συγκεντρωτική εξουσία .Ο φιλελευθερισμός της δεκαετίας του ΄90 είναι γραφικός και μη λειτουργικός. Απαιτείται πολύ περισσότερος κρατικός παρεμβατισμός. Παράδειγμα η συνεχής σωτηρία των Τραπεζών, των πλουσίων, ο καθορισμός της τιμής του πετρελαίου κ.α. Στο τέλος όμως πάντα την πληρώνουν οι φτωχοί.
Το μέλλον μάς ανήκει, ή ανήκει στον κορονοϊό;
Η φαντασίωση των ανθρώπων, ως υπέρτατο ον της φύσης ,διαλύθηκε. Τώρα προσευχόμαστε σε κάποια θρησκεία, θεια λειτουργία και αγιασμό ή ζητάμε τη σωτηρία μας απ τον Ήλιο!
Ο κόσμος πλέον δεν θα είναι ο ίδιος, κοινωνικά και ατομικά.
Τελικά ευτυχής είναι όποιος δεν γεννήθηκε ποτέ και τυχερός όποιος πέθανε γρήγορα…
Ιωάννης Ορδουλίδης
Πολιτική Οικονομία
Νάουσα
