Σπύρος Κοντομάρης
Κάθε μέρα και κάθε ώρα που περνάει χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη γη πέφτουν νεκροί από μια πρωτοφανώς μεταδοτική νόσο χωρίς γνωστό φάρμακο ή εμβόλιο. Όσο άγνωστη είναι η θεραπεία του Covid_19, άλλο τόσο γνωστή είναι η αιτία που τoν προκάλεσε. Είναι μια ακόμα νόσος που οφείλεται στην αχόρταγη καπιταλιστική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του πλανήτη, την αποψίλωση τεράστιων παρθένων εκτάσεων γης, την βίαιη κτηνοτροφική και αγροτική εκβιομηχάνιση με γενετικές μεταλλάξεις και βιοτεχνολογικά μέσα.
Το κεφάλαιο δεν κάνει δεύτερες σκέψεις μπροστά στην επέκταση της κερδοφορίας του, δεν λογαριάζει τις συνέπειες για το κλίμα, το περιβάλλον, τη φυσική αλυσίδα, τους ωκεανούς, τις ανθρώπινες ζωές. Αντιμετωπίζει κυνικά την ανάδυση νέων τοξικότερων και μεταλλασσόμενων ιών, όπως ο covi_19, σαν αποδεκτό ρίσκο των δραστηριοτήτων του. Το κεφάλαιο έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και εάν δεν το εμποδίσουμε, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει αλλεπάλληλες, ανεπανόρθωτες και μεγαλύτερες τραγωδίες στο μέλλον.
Το θέμα της δημόσιας υγείας, της διατροφής, της περιβαλλοντικής καταστροφής, αποτελεί ούτως η άλλως ένα ζήτημα στο οποίο οι πολυεθνικοί όμιλοι της ενέργειας, των όπλων, των φαρμακοβιομηχανιών και των γενετικά μεταλλαγμένων, έχουν αφεθεί να δολοφονούν, να μολύνουν και να δηλητηριάζουν νόμιμα και ακατάσχετα τον παγκόσμιο πληθυσμό.
Ειδικά στην Αφρική, οι φαρμακοβιομηχανίες κερδίζουν τεράστια ποσά από την χορήγηση θεραπειών για ασθένειες που οι ίδιες δημιούργησαν. Οι περισσότερες μολυσματικές ασθένειες δεν κέρδιζαν τα προηγούμενα χρόνια ούτε δίστηλο σε επαρχιακή εφημερίδα, οι δε εκκλήσεις των γιατρών λαμβάνονταν από τις κυβερνήσεις ως υπερβολική ανησυχία. Ενδεικτικά, οι εκτιμήσεις του ΠΟΕ για τον αριθμό των θανάτων από την απλή εποχική γρίπη (H1N1, H2N2, H3N2, H5N1, H7N7, H1N2) φτάνουν σε 650.000 το χρόνο σε παγκόσμια κλίμακα, όπως και οι «μη μολυσματικοί» θάνατοι από πείνα στην Αφρική τους 1.500.000 το χρόνο.
Όμως, εκτός από τις αναπτυσσόμενες χώρες που διαχρονικά αντιμετωπίζονται από τον κυρίαρχο ιμπεριαλιστικό πόλο σαν τα πειραματόζωα δολοφονικών ασθενειών, και στις ίδιες τις καπιταλιστικές μητροπόλεις η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού χτύπησε άγρια την κοινωνική πλειοψηφία και κυρίως τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μέσα από τη διάλυση των δημόσιων συστημάτων υγείας, την ανεξέλεγκτη κατανάλωση φαρμάκων και την παγίωση μιας ολοένα και πιο υποβαθμισμένης ποιότητας διατροφής.
Επιπλέον, τα ολοένα ιδιωτικοποιούμενα συστήματα υγείας απομακρύνθηκαν από την πρόληψη, την επίβλεψη της δημόσιας υγείας, την δημόσια πρωτοβάθμια περίθαλψη και στράφηκαν προς την ιδιωτική υγεία, την υπερτιμολόγηση φαρμάκων και υπηρεσιών χρεώνοντας ανυπολόγιστα τα ασφαλιστικά ταμεία. Κατεύθυνση που ενισχύθηκε από τις εγκληματικές πολιτικές δημοσιονομικής λιτότητας ως απάντηση του κεφαλαίου στην δομική κρίση του 2009, μια κρίση που παραμένει ενεργή και δυσεπίλυτη.
Όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά δημόσια συστήματα υγείας δέχτηκαν τις επιπτώσεις των δημοσιονομικών περιορισμών της ΕΕ και της πολιτικής ενίσχυσης της κερδοφορίας του ιδιωτικού τομέα, προεξεχόντων των «σπάταλων PIGS» Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία. Ακόμα και στις σκανδιναβικές χώρες όμως το δημόσιο σύστημα υγείας υπολείπεται από το επίπεδο υπηρεσιών που προσέφερε τη δεκαετία του ’80 στα πλαίσια του “ισχυρού κοινωνικού κράτους”.
Σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ στον τομέα της υγείας έχουν εφαρμοστεί σκληρά προγράμματα λιτότητας, ΣΔΙΤ και κρατικές επιχορηγήσεις στον ιδιωτικό τομέα. Εξαίρεση αποτελεί η Γερμανία, η οποία εξαίρεσε την συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος υγείας, ανεξάρτητα από το τι επέβαλε στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, ιδιαίτερα στις χώρες του νότου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δοκιμαζόμενη σήμερα Ιταλία με σχεδόν 10.000 νεκρούς από τον Covid_19, η οποία κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας είχε κάθε χρόνο 8-10.000 νεκρούς από την απλή εποχική γρίπη.
Η μεγάλη εικόνα σήμερα αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης μέρας και περιέχει ακριβώς τα ίδια κοινωνικά και πολιτικά συστατικά.
Καθορίζεται κυρίαρχα από την επίμονη προσπάθεια διατήρησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας μέσα από τη βίαιη αναίρεση κοινωνικών και εργατικών συμβιβασμών που αφορούν στο κοινωνικό κράτος, την υγεία και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ακόμα και την στιγμή που η Ευρώπη μετρά δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, η σταυροφορία δημοσιονομικής πειθαρχίας της Γερμανίας παραμένει πολύ ισχυρή.
Όλοι οι μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι αδιαφορώντας για το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, επιχειρούν να κρατήσουν ζωντανή την κύρια παραγωγική τους δραστηριότητα και ταυτόχρονα να μειώσουν τα μη ζωτικά, τα περιφερειακά κόστη της παραγωγής, προχωρώντας σε απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που δεν τους είναι αυτή τη στιγμή απολύτως απαραίτητοι. Όπως οι ίδιοι δηλώνουν είναι η ευκαιρία για το «μεγάλο ξεκαθάρισμα» και τη μεγάλη επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας μέσα από την εκκαθάριση των πιο αδύναμων χωρών, κεφαλαίων και ανθρώπων. Το κεφάλαιο προσπαθεί να ανακαλύψει σε αυτή την τεράστια υγειονομική κρίση την ευκαιρία που έψαχνε για να απαλλαγεί από την κρίση της πτώσης του ποσοστού κέρδους του 2009.
Ακόμα και στις χώρες που έχουν χτυπηθεί πολύ σκληρά από την πανδημία η πρώτη προτεραιότητα του κεφαλαίου δεν είναι η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, αλλά η διάσωση της κερδοφορίας του μέσα στην υγειονομική κρίση. Στην Ιταλία η εξάπλωση της πανδημίας συνοδεύτηκε από την διατήρηση της βιομηχανικής δραστηριότητας στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια και αντιμετωπίστηκε για πολύ καιρό κυνικά σαν παράπλευρη απώλεια.
Στη Μεγάλη Βρετανία η κατεύθυνση της πάση θυσία διατήρησης της κερδοφορίας, υπαγόρευσε αρχικά στη Κυβέρνηση την τοποθέτηση ότι συνεχίζουμε κανονικά δεν κλείνουμε τίποτα, περιμένουμε να δράσει η ανοσία αγέλης. Αντίστοιχος είναι ο χειρισμός και στις ΗΠΑ το νέο μεγάλο θύμα της πανδημίας, πρώτα αναζητείται η φόρμουλα διατήρησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και μετά η φόρμουλα διάσωσης της ανθρώπινης ζωής.
Το «μεγάλο ξεκαθάρισμα» δεν μπορεί όμως να γίνει αναίμακτα. Η ανθρωπιστική τραγωδία και οι τριγμοί στην παγκόσμια οικονομία διαμορφώνουν ένα νέο επίπεδο κοινωνικής από-νομιμοποίησης των κατευθύνσεων του κεφαλαίου, όπως εκφράζεται από τις συγκεκριμένες αποφάσεις και τα μέτρα των κυβερνήσεων. Αυτό που δεν μπορεί πια να κρυφτεί, ειδικά στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, είναι ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας για όλο το Λαό έρχεται σε αντίθεση με την κεντρική κατεύθυνση του Κεφαλαίου.
Η επίταξη του ιδιωτικού νοσοκομειακού τομέα, η άμεση αποδοχή βοήθειας και η συνεργασία με χώρες –παρίες του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Κούβα, η ενίσχυση των δημόσιων συστημάτων υγείας και η διενέργεια μαζικών τεστ σε όλο τον πληθυσμό, το κλείσιμο της μη απολύτως απαραίτητης παραγωγής και η αποζημίωση των εργαζομένων που δεν μπορούν για αντικειμενικούς λόγους να εργαστούν, αποτελούν κοινωνικά μέτρα τα οποία κερδίζουν πλατιά υποστήριξη και ανατρέπουν την κατεύθυνση του κεφαλαίου για αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης ως ευκαιρία και διατήρησης της κερδοφορίας με κάθε μέσο.
Ήδη σε ορισμένες χώρες η κρίση κοινωνικής νομιμοποίησης του Κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, αναγκάζει σε αναδίπλωση και λήψη σημαντικών κοινωνικών μέτρων. Στην Ιρλανδία επιτάσσεται ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας της υγείας, η Ισπανία αν και καθυστερημένα προχωρά σε χιλιάδες επιπλέον προσλήψεις γιατρών, πολλές χώρες της ΕΕ προχωρούν σε κρατική αποζημίωση του συνόλου του μισθού για όλους τους εργαζόμενους.
Από την άλλη πλευρά, η ρήξη της Γερμανίας με την Ιταλία και την Ισπανία σχετικά με την έκδοση έκτακτου ομολόγου έρχεται να επιβαρύνει την ήδη δυσμενή σχέση ανάμεσα στους βάρβαρους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ και την ευρω-σκεπτικιστική, εθνικά επικεντρωμένη πολιτική του κεφαλαίου στις δοκιμαζόμενες χώρες του Νότου και του μεγάλου δημόσιου χρέους. Χωρίς ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση δημιουργούνται προϋποθέσεις περεταίρω πολιτικής ανόδου εθνικιστικών σχηματισμών και ρήξης με την ΕΕ από την σκοπιά επιμέρους αστικών τάξεων στα πρότυπα της Μεγάλης Βρετανίας, προϋποθέσεις που ενισχύονται από την πολιτικής της Ρωσίας και της Κίνας.
Οι όψιμες επιμέρους προσπάθειες διάσωσης ενός ελάχιστου επιπέδου κοινωνικής νομιμοποίησης και οι φραστικές κορώνες απέναντι στη Γερμανία, δεν αθωώνουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την εγκληματική συναίνεση που επέδειξαν την τελευταία δεκαετίας στις πολιτικές διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Οι σημερινές κυβερνήσεις των χωρών του Νότου της ευρωζώνης, είναι το ίδιο ένοχες με την γερμανική κυβέρνηση για τις πολιτικές που εφάρμοσαν, αποτελούν συστατικό κομμάτι της συνολικά αντιλαϊκής ευρωπαϊκής πολιτικής και εκφράζουν απόλυτα την αντεργατική ατζέντα των δικών τους αστικών τάξεων.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η επόμενη μέρα θα είναι μια μέρα επανακαθορισμού της σχέσης των εθνικών καπιταλισμών απέναντι στις διεθνείς ολοκληρώσεις. Η απάνθρωπη, ναζιστικού τύπου, άρνηση της Γερμανίας, η ΕΕ να παράσχει βοήθεια ή έστω δημοσιονομική ανοχή στην Ιταλία και την Ισπανία, εκτός από την καθαρά οικονομική διάσταση της επιμονής στην διατήρηση των πλεονασμάτων και της διάλυσης του δημοσίου τομέα, έχει μια δεύτερη βαθύτερη και πολύ πιο σοβαρή όψη. Είναι η όψη της εθνικής περιφρούρησης και διάσωσης της οικονομίας της Γερμανίας απέναντι στις επιπτώσεις της πανδημίας, και η περεταίρω εμβάθυνση της ηγεμονίας της απέναντι στις χώρες που θα πληγούν περισσότερο από την ίδια. Την επόμενη μέρα όλοι οι εθνικοί καπιταλισμοί θα ξαναμετρηθούν με νέα μέτρα και νέα σταθμά και το αποτέλεσμα του μεταξύ τους συσχετισμού θα είναι και αποτέλεσμα του πόσο έχουν πληγεί ή έχουν επιζήσει από την πανδημία.
Η αποκάλυψη της δολοφονικής πολιτικής του κεφαλαίου, μπορεί σε αυτές τις συνθήκες να ανοίξει μια νέα προοπτική και να αποτελέσει ευκαιρία για τις κοινωνίες και συνολικά για την ανθρωπότητα, να ανατάξουν τις δυνάμεις τους και να περάσουν στην αντεπίθεση ενάντια στο δίπτυχο του θανάτου και των άγριων αντεργατικών μέτρων που επιχειρεί αυτή τη στιγμή το κεφάλαιο τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ όσο και στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση λογάριασε με κάτι που ήταν σε όλους γνωστό, λογάριασε με το διαλυμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας, απαξιωμένο, συκοφαντημένο και σε καθεστώς αιματηρών περικοπών από τις δεκαετείς μνημονιακές πολιτικές που επέβαλε η ΕΕ (οι περιβόητες 63 οδηγίες περικοπών των δαπανών για τη Δημόσια Υγεία από τα Διευθυντήρια των Βρυξελλών) και εφάρμοσαν απαρέγκλιτα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ.
Οποιοσδήποτε τα τελευταία χρόνια είχε την ατυχία να βρεθεί σε κάποια δημόσια μονάδα περίθαλψης μπορούσε να διαπιστώσει ότι η ζωή του, όπως και η ζωή του δημόσιου συστήματος υγείας κρατιόταν από την κλωστή της αυτοθυσίας και του φιλότιμου ορισμένων γιατρών και νοσηλευτών. Όμως, τεράστιες περικοπές και ελλείψεις σε προσωπικό και σε μέσα, οδήγησαν δεκάδες χιλιάδες γιατρούς είτε να εγκαταλείψουν το ΕΣΥ, είτε ακόμα και την Ελλάδα, ενώ παράλληλα εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι αναγκάστηκαν να κινηθούν προς την ιδιωτική υγεία, έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους τα τελευταία χρόνια.
Σε αυτές τις συνθήκες ο ίδιος ο Λαός συνειδητοποίησε ότι οτιδήποτε λιγότερο από τον κατ’ οίκον αυτοπεριορισμό σήμαινε μεγάλος κίνδυνος για κατάρρευση του ΕΣΥ και αλματώδη εξάπλωση της πανδημίας. Αν η γειτονική Ιταλία μέτραγε χιλιάδες νεκρούς με ένα πιο αναπτυγμένο και σύγχρονο σύστημα υγείας, τι επρόκειτο να συμβεί στην Ελλάδα με ένα ολοκληρωτικά ισοπεδωμένο σύστημα υγείας, υπουργό υγείας έναν πρώην μπασκετμπολίστα και ανίδεα κομματικά στελέχη πρόσφατα τοποθετημένα στις διοικήσεις των νοσοκομείων.
Αν η πιο αναπτυγμένη και πλούσια Ολλανδία, η οποία ξεκίνησε επιδημικά την ίδια στιγμή με την Ελλάδα, έχει σήμερα 600 αντί για 30 νεκρούς, τι επρόκειτο να συμβεί στη χώρα μας χωρίς τον κατ’ οίκον αυτοπεριορισμό της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού. Αυτή είναι η πραγματική βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να τοποθετηθούμε.
Καλπάζουσα επιδημική νόσος χωρίς εγκεκριμένο φάρμακο, σημαίνει μαζικά τεστ και μαζική καθολική καραντίνα, με εξαίρεση μόνο τις απολύτως απαραίτητες για την επιβίωση του πληθυσμού παραγωγικές δραστηριότητες, νοσοκομεία, φαρμακεία, σούπερ μάρκετ, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, υπό αυστηρή κρατική επιτήρηση για την εφαρμογή των μέτρων ατομικής προστασίας και υγιεινής. Πόσο μάλλον, όταν αντί για ένα πλήρες και οργανωμένο σύστημα υγείας έχουμε το διαλυμένο από τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις ΕΣΥ.
Στην Ελλάδα τη μάχη με τη νόσο μέχρι στιγμής την κερδίζει ο ίδιος ο Λαός που αντιλαμβάνεται πλήρως και την επικινδυνότητα του ιού και γνωρίζει από πρώτο χέρι την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και έχουν ενεργοποιηθεί γενικά καλές κοινωνικές συμπεριφορές ενισχυόμενες από την εκατόμβη νεκρών στη γειτονική μας Ιταλία.
Διαβλέποντας τις ελάχιστες αντοχές του ΕΣΥ, και όχι επειδή ξαφνικά θυμήθηκε να γίνει φιλολαϊκή, η κυβέρνηση αποφάσισε την απαγόρευση κυκλοφορίας, όπως επίσης αποφάσισε να ενοχοποιήσει προληπτικά τον ίδιο το Λαό στο ενδεχόμενο ο ιός να εξαπλωθεί, μιλώντας για ατομική ευθύνη και επί της ουσίας ομολογώντας ότι το σύστημα υγείας είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. «Μείνετε σπίτι να γλυτώσετε, διότι αν τύχει και νοσήσετε δεν σας εγγυούμαστε καμιά πρόσβαση σε νοσοκομειακή φροντίδα» είπε, και συνεχίζει να λέει επί της ουσίας η κυβέρνηση, συνεχίζοντας να επιχορηγεί σκανδαλωδώς την ιδιωτική υγεία και αρνούμενη έστω και την τελευταία στιγμή να πράξει τα απολύτως απαραίτητα:
Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ανάπτυξη–στελέχωση–εξοπλισμό ΜΕΘ, μέσα ατομικής προστασίας για τους εργαζόμενους στην δημόσια υγεία, μαζική δωρεάν δειγματοληψία του πληθυσμού, επίταξη του ιδιωτικού και ενίσχυση του δημόσιου υγειονομικού συστήματος, αυστηρή διατίμηση σε αναλώσιμα μέσα ατομικής προστασίας, αποσυμφόρηση δομών προσφύγων και κλειστών χώρων εργασίας, κλείσιμο όλης της μη απαραίτητα αναγκαίας παραγωγής, εργασία από το σπίτι με πλήρη εργασιακά δικαιώματα εάν είναι προσωρινά δυνατό, απαγόρευση των απολύσεων και απαγόρευση της μείωσης μισθών.
Τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας τα οποία επέβαλλε, διαφημίζει και προτίθεται επ’ αόριστον να επεκτείνει η κυβέρνηση, αποτελούν μέτρα που σε καμία περίπτωση δεν ήταν και δεν πρόκειται να είναι αρκετά για την καταπολέμηση της πανδημίας. Αποτελούν μέτρα που ενσωματώνουν αντιδημοκρατικές και ολοκληρωτικές λογικές, αποτελούν μέτρα που η εφαρμογή τους σε μεγάλο βαθμό ήδη είχαν γίνει πράξη στην κοινωνική συνείδηση του ίδιου του Λαού ο οποίος έχει πάρει την κατάσταση στα χέρια του και δείχνει μεγάλη υπομονή, ωριμότητα και συνείδηση στην δημιουργία δικτύου προστασίας των ευπαθών ομάδων, απέναντι και στην εργασιακή ανασφάλεια και στα καθημερινά διαγγέλματα των απαγορεύσεων. Είναι ενδεικτικό ότι τα καθημερινά κρούσματα πριν και μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας είναι πάνω-κάτω τα ίδια.
Παράλληλα και παρά την κρισιμότητα της κατάστασης η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κρύψει δυο ταυτοτικά πολιτικά της χαρακτηριστικά, την αγάπη της για τους παπάδες και την αγάπη της για την εργοδοσία.
Όμηρος μιας σκοταδιστικής ιδεοληψίας, η κυβέρνηση της ΝΔ καθυστέρησε τραγικά, και μόνο μετά από πολύ μεγάλη κοινωνική και επιστημονική πίεση, να κλείσει τις εκκλησίες και να σταματήσει την θεία κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι για ένα μείζον θέμα δημόσιας υγείας συναποφάσιζε το μέλλον του Λαού με παπάδες και ψάλτες.
Σε ότι αφορά τη δεύτερη μεγάλη αγάπη της, τους εργοδότες και το κεφάλαιο, εκεί πραγματικά έχει δώσει τα ρέστα της. Όχι μόνο δεν έχει επιβάλει αυστηρότατους ελέγχους υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, όχι μόνο δεν έχει κλείσει όλη την μη απαραίτητη παραγωγή, αλλά επιπλέον εφαρμόζει την ελληνική εκδοχή του «μεγάλου ξεκαθαρίσματος». Ότι θα μπορούσε να φανταστεί και ο χειρότερος εργοδότης περιέχεται στις τρεις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, στις εγκυκλίους και τις υπουργικές αποφάσεις Βρούτση. Ότι είχε απομείνει όρθιο στο εργατικό οικοδόμημα από την δεκαετή μνημονιακή επέλαση κατεδαφίστηκε νομικά με ευθύνη της κυβέρνησης και με την πλήρη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και της αντιπολίτευσης.
Δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, διαθεσιμότητες, υποχρεωτικές αργίες, εκ περιτροπής εργασίας και περικοπές αποτελούν τη νέα καθημερινότητα του Λαού.
Παρά ταύτα η μάχη είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας.
Θα πρέπει όχι μόνο να διατυπώσουμε, αλλά και να ιεραρχήσουμε ένα πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων γύρω από το οποίο να συγκεντρωθεί η μέγιστη πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική ισχύς με στόχο το σπάσιμο του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, το σπάσιμο των κανόνων της ΕΕ και του κεφαλαίου, τον εκβιασμό της ελληνικής κυβέρνησης και την προστασία της υγείας και της εργασίας του λαού από τον covid_19 και την εργοδοτική φρενίτιδα:
– Κλείσιμο όλων των χώρων εργασίας με συνωστισμό ανθρώπων με εξαίρεση των κρίσιμων κλάδων της παραγωγής που είναι απολύτως απαραίτητοι για την επιβίωση του πληθυσμού, νοσοκομεία, μονάδες υγείας, φαρμακεία, αγορά τροφίμων, υπηρεσίες κοινής ωφέλεια, καύσιμα, φα, ρεύμα, νερό, μεταφορές
– Εφαρμογή των μέγιστων κανόνων ασφάλειας και μέσων ατομικής προστασίας για όλους τους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εργάζονται, μάσκες, γάντια, αναλώσιμα αντισηπτικά, καθημερινές απολυμάνσεις των χώρων εργασίας και ιδιαίτερα των δομών υγείας. Οi εργοδότες να επωμιστούν το κόστος συντήρησης και αναβάθμισης των συστημάτων ποιότητας της ατμόσφαιρας στους χώρους δουλειάς.
– Διενέργεια δωρεάν μαζικών τεστ σε όλο τον πληθυσμό ώστε να διαμορφωθεί η πραγματική επιδημιολογική εικόνα, να εφαρμοστούν επιθετικά μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης στις περισσότερο πληγείσες κοινότητες και να ξεκινήσουν σταδιακά να βγαίνουν από την καραντίνα «καθαρές περιοχές», κοινότητες, δήμοι, νομοί. Να σταματήσει το αίσχος της διενέργειας τεστ μόνο για τους πλούσιους, να σταματήσει το αίσχος της επιχορήγησης της ιδιωτικής υγείας με 30 εκ € για διενέργεια τεστ αξίας στην εξωφρενική τιμή των 300€ το άτομο.
– Αυστηρή διατίμηση σε όλα τα υλικά ατομικής προστασίας, μάσκες, γάντια, αντισηπτικά. Να σταματήσει η αισχροκέρδεια φαρμακοβιομηχανιών, φαρμακαποθηκών και φαρμακείων.
– Ενίσχυση του δημόσιου κοινωνικού συστήματος υγείας με κανονικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη όλων των κενών θέσεων, με πλήρη ανάπτυξη ΜΕΘ, με πληρότητα υγειονομικού υλικού, με άμεση επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, των φαρμακοβιομηχανιών και όλων των απαραίτητων δομών υγείας με στόχο την δημιουργία των καλύτερων δυνατών προϋποθέσεων αντιμετώπισης των επόμενων κρουσμάτων. Να σταματήσει το αίσχος των συμβασιούχων και εθελοντών γιατρών και νοσηλευτών στο ΕΣΥ.
– Ενίσχυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης των κέντρων υγείας και των τοπικών δημοτικών ιατρείων και κλινικών. Να σταματήσει το αίσχος των τηλεφωνικών οδηγιών του τύπου «αν είστε πάνω από 65 ετών και πάσχετε από κάποια σοβαρή νόσο, μην έρθετε στο νοσοκομείο, μείνετε (να πεθάνετε) σπίτι σας»
– Απαγόρευση όλων των απολύσεων και όλων των περικοπών, ακύρωση όλων των απολύσεων και των περικοπών από 1η Μάρτη. Για τη μείωση του τζίρου και τη συρρίκνωση της οικονομίας δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, αλλά η δολοφονική συμπεριφορά του κεφαλαίου απέναντι στη φύση και τους ανθρώπους.
– Πλήρης κρατική αποζημίωση μέχρι και του τελευταίου Ευρώ όλων των μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, δώρων, παροχών μέχρι την πλήρη εξάλειψη της πανδημίας
– Εξασφάλιση αξιοπρεπών δομών φιλοξενίας για πρόσφυγες, μετανάστες, άστεγους και επαναπατρισθέντες από χώρες υψηλού κινδύνου
– Καμία συνδικαλιστική απαγόρευση, οι διοικήσεις των σωματείων και οι συνδικαλιστές να έχουν πλήρη ελευθερία να κινούνται χωρίς κανένα απολύτως περιορισμό για την διασφάλιση της τήρησης των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας και για να αποτραπεί το εργοδοτικό πογκρόμ
– Καμία ανοχή στον εργοδοτικό αυταρχισμό μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας. Να σταματήσει το αίσχος με τις κάμερες μέσα στα σπίτια κατά τη διάρκεια της τηλε-εργασίας
– Ειδική άδεια με πλήρεις αποδοχές σε εργαζόμενους με βαριά νοσήματα και σε εργαζόμενους που φροντίζουν συγγενείς με βαριά νοσήματα
– Ειδική άδεια με πλήρεις αποδοχές σε όλους τους γονείς με μικρά παιδιά.
– Δεν θα λογαριαστούμε μετά. Θα λογαριαστούμε τώρα. Μένουμε στο σπίτι όσο περισσότερο μπορούμε ώστε να μπλοκάρουμε με κάθε τρόπο την διάδοση του ιού και να κερδίσουμε ανθρώπινες ζωές. Βγαίνουμε από το σπίτι όταν τα εργατικά δικαιώματα καταπατούνται από τις πισώπλατες μαχαιριές της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, τηρώντας όλες τις δυνατές προφυλάξεις, δεν συνωστιζόμαστε, δεν μοιράζουμε ανακοινώσεις χέρι με χέρι, παρεμβαίνουμε στις γειτονιές, έξω από τους χώρους εργασίας, έξω από νοσοκομεία και σουπερμάρκετ, με πανό, εφημερίδες τοίχου και τρικάκια.
– Έξω τώρα η Ελλάδα από την ΕΕ, τον ηθικό αυτουργό δεκάδων χιλιάδων θανάτων, τον κυνικό δολοφόνο με τα ματωμένα πλεονάσματα που δημιουργούνται από τις περικοπές σε υγεία, παιδεία και ασφάλιση. Ποτέ ξανά κανένας χωρίς αξιοπρεπή δωρεάν πρόσβαση σε υγεία και περίθαλψη.
– Αλληλεγγύη με όλους τους πληττόμενους λαούς, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες,
– Αλληλεγγύη με τον ηρωικό κουβανικό λαό των ιατρικών αποστολών σε 63 χώρες σε όλο τον πλανήτη, που συνεχίζει να φωτίζει το σοσιαλιστικό δρόμο για μια κοινωνία με κέντρο τον Άνθρωπο.
Η μάχη με τον covid_19 είναι δική μας και θα την κερδίσουμε.
