«Ίσως να ήταν άγγελος…» γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου
Ήταν ψηλή, καλλίγραμμη, ευθυτενής, με μακριά, ίσια, γυαλιστερά ξανθά μαλλιά. Το δέρμα της ήταν τόσο λευκό και φωτεινό, που τόνιζε τα γαλαζοπράσινα μάτια της, ενώ τα δάχτυλά της έμοιαζαν με μίσχους έτσι λεπτά και περιποιημένα που ήταν πάντα. Δεν ήθελε και πολύ για να μαντέψεις πως καταγόταν από Σκανδιναβική χώρα. Πάντα κομψά ντυμένη κινούνταν αθόρυβα ανάμεσα στον κόσμο. Καμία σχέση με το τσούρμο των Ελλήνων που γελούν δυνατά. Εκείνη είχε μέτρο, και το κρατούσε πάντα προς τα κάτω. Μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει, νομίζω πως ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις γυναικών που ενώ είχε ως χάρισμα τόση αδιαμφισβήτητη ομορφιά, την πρόσεχες για το μυαλό και την εργατικότητά της.
Η Ζοσλίν* μιλούσε άπταιστα πέντε γλώσσες: Γαλλικά, Σουηδικά, Αγγλικά, Γερμανικά και Ιταλικά. Σε ένα μεγάλο τετράδιο, είχε χωρίσει τα δίφυλλα σε πέντε στήλες. Κάθε στήλη αντιστοιχούσε σε μία από τις γλώσσες που μιλούσε και στις οποίες καθημερινά βελτιωνόταν. Έτσι, όταν συναντούσε μια νέα λέξη την σημείωνε στην γλώσσα που την πρωτοάκουσε και μετά συμπλήρωνε στις διπλανές στήλες το αντίστοιχό της. Όχι από απλά λεξικά του εμπορίου… αναζητούσε την μετάφραση του εκάστοτε κειμένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλες της γλώσσες εργασίας της για να βρει τον όρο που ταιριάζει στο συγκεκριμένη χρήση. «Για να γίνει κτήμα σου μια λέξη, έλεγε, πρέπει να την χρησιμοποιήσεις σε πρόταση μέσα στις επόμενες εικοσιτέσσερις ώρες». Και το έπραττε. Σιγά μην περίμενε να της δοθεί η ευκαιρία. Την δημιουργούσε καθώς συχνά πυκνά έγραφε κείμενα στην γλώσσα αρεσκείας της που αφορούσαν θέματα της επικαιρότητας, τα οποία δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν σε σύνταξη, γλώσσα και γνώσεις από τους επίσημους λόγους που εκφωνούνταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ή που συντάσσονταν στις αναφορές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Είχε η αλήθεια είναι μια αγάπη για τα νομικά κείμενα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να θυμηθώ τις αρχικές σπουδές της, μιας και η γνωριμία μας έγινε κατά τη διάρκεια σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου.
Η Ζοσλίν ήταν εύστροφη, οξυδερκής και ήρεμη. Η Ζοσλίν ήταν ταλαντούχα και χαρισματική. Λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών, έμαθα νέα της. Με πολύ υπερηφάνεια και χαρά πληροφορήθηκα πως διακρίθηκε σε διαγωνισμό του γαλλικού κράτους για τις γνώσεις και τις δεξιότητές της και εργαζόταν πλέον ως προσωπική διερμηνέας του τότε Πρωθυπουργού της Γαλλίας. Το μυαλό της Ζοσλίν και οι δεξιότητές της μόνο εκεί θα μπορούσαν να δουλέψουν χωρίς να βαρεθούν.
Καιρό αργότερα, έμαθα ξανά νέα της, μέσω τρίτων. Λίγους μήνες μετά την ανάληψη καθηκόντων της, η Ζοσλίν απεβίωσε από καλπάζουσας μορφής καρκίνο. Κεραυνός εν αιθρία.
Και εγώ δεν είχα προλάβει να της ομολογήσω πως έφτιαξα και ‘γω τέτοιο τετράδιο, πως χρησιμοποιούσα κάθε καινούργια λέξη μέσα στις πρώτες εικοσιτέσσερις ώρες, και μάλιστα ακόμα το κάνω. Ήξερε όμως (τουλάχιστον;) πως την αγαπούσα και την θαύμαζα. Αυτά τα σημαντικά δεν είναι για να μένουν μυστικά…
*Δεν αναφέρω το πραγματικό όνομα
Σημείωση Φαρέτρας: Οι πίνακες είναι του Παπά Σταμάτη Σκλήρη από τη σειρά «Έφηβοι Άγγελοι»
