Πολυξένη Καράκογλου. Μια νέα, πολλά υποσχόμενη φωνή
Πολυξένη Καράκογλου. Μια νέα, πολλά υποσχόμενη φωνή
Η Πολυξένη Καράκογλου, παρά τη νεαρή ηλικία της, χαράζει ελπιδοφόρους δρόμους στο ελληνικό τραγούδι, πιστή στην ποιότητα και μακριά από υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Πέρα από τη δισκογραφική της πορεία και τη συνεργασία της με παρτενέρ σαν τον Ζαχαρία Καρούνη, γι’ αυτήν σταθμό στην μικρή της πορεία ήταν το τηλεφώνημα του Θάνου Μικρούτσικου πριν από λίγους μήνες να την καλεί να τραγουδήσει σε συναυλία του. Μεγάλη στιγμή γι’ αυτήν, αφού ο Μικρούτσικος αποτελούσε το ίνδαλμά της, όπως δηλώνει. Γι’ αυτά και για πολλά άλλα μιλά στη faretra.info σε μια μικρή εξομολόγηση, γεμάτη ειλικρίνεια και νεανική δροσιά.
Πώς ένιωσα να γεννιέται μέσα μου το τραγούδι
Γεννήθηκα στη Νίκαια και από τη μέρα εκείνη δεν σταμάτησα να βασανίζω τους γύρω μου με την υπερκινητικότητά μου, τα νάζια, την ξεροκεφαλιά μου και τη μουσική!
Θυμάμαι πεντακάθαρα τη στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί της.
Ήταν ένα κυριακάτικο μεσημέρι, όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι συγγενείς στο παλιό σπίτι της γιαγιάς Ξένης. Όλο το σπίτι μύριζε μικρασιάτικους μεζέδες και βαριές κολόνιες που φορούσαν οι θείες μου.
Παντού ακούγονταν γέλια, κουβέντες και παιδικές φωνές.
Ήξερα πως μόλις τελειώσουν όλοι το φαΐ, θα ακολουθήσει η πιο όμορφη στιγμή.
Ο παππούς μου θα πάρει την κιθάρα, θα αρχίσει να τραγουδάει, όλοι θα σιγοτραγουδούν μαζί του κι εγώ θα είμαι εκεί δίπλα του και θα έχω την τιμητική μου!
«Πολυξένηηηη, πες μας ένα τραγούδι…»
Μετά μεγάλωσα… λίγο! Αποφάσισα να πάω στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά και έτσι έζησα τα έξι πιο δημιουργικά χρόνια της εφηβικής μου ηλικίας!
Κάθε μέρα ήταν γεμάτη με τραγούδια και μουσική! Ένα πιάνο μέσα στην αίθουσα και στα διαλείμματα… συναυλία!
Τα χρόνια πέρασαν και πέρασα στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Τότε αποφάσισα να γραφτώ στο Δημοτικό Ωδείο Νίκαιας, και έψαχνα κάποιον δάσκαλο να με εμπνεύσει. Ιδιαίτερα διστακτική μπήκα σε μια από τις αίθουσες… Γιάννη Φίλια μου είχε πει η γραμματεία πως τον λένε.
Συστηθήκαμε και ξεκίνησε το μάθημα.
Μόλις τελείωσε, μου λέει:
«Γίνεται η ακρόαση της Μικρής Άρκτου και λήγει μεθαύριο, έχεις στείλει;»
(Δεν είχα ιδέα τι μου έλεγε…) Ε όχι.. απάντησα
Οπότε, μη γνωρίζοντας τίποτα, έγραψα βιογραφικό για πρώτη φορά στη ζωή μου!
Το ταξίδι με τη «Μικρή Άρκτο» – Πρώτα μουσικά βήματα – Πορεία
Έτσι πέρασα στην πρώτη φάση της ακρόασης, στη δεύτερη και ξεκίνησε το ταξίδι μου με την Μικρή Άρκτο. Γνώρισα ταλαντούχους ανθρώπους, απίστευτα διαφορετικούς μεταξύ τους, ο καθένας εξίσου σημαντικός στο σήμερα με την δική του μοναδική σφραγίδα!
Κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι «Ανοιχτό Βιβλίο» σε στίχους του Γιάννη Βασιλόπουλου και μουσική του Αντώνη Παπακωνσταντίνου, έπειτα το τραγούδι «Ο άνθρωπος μπορεί» μαζί με το Ζαχαρία Καρούνη, στο δίσκο του Σπύρου Παρασκευάκου και του Ζαχαρία Καρούνη «Απ’ το Μηδέν»
Γνώρισα το Χρίστο Θεοδώρου και συνεργαστήκαμε στο δίσκο του «Καρδιά μισή», όπου τραγούδησα το τραγούδι «Μήνυμα στην Άνοιξη» σε ποίηση του Ζαχαρία Παπαντωνίου
Το Φεβρουάριο του 2019 με το Γρηγόρη Πολύζο στη μουσική και την ενορχήστρωση και την Αθηνά Σπανού στους στίχους, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μικρή Άρκτος ο δίσκος μας «Πολύχρωμες Ζακέτες», ο πρώτος μου ολοκληρωμένος δίσκος.
(live Σταυρός του Νότου, 14/11/2019)
Πέρασε ο καιρός με παρουσιάσεις των καινούργιων τραγουδιών και εμφανίσεις τηλεοπτικές στην ΕΡΤ σε διάφορα αφιερώματα, και ήρθε το καλοκαίρι του 2019 που με βρήκε στην Αστυπάλαια.
Η συνάντηση με τον Θάνο Μικρούτσικο
Εκεί που βρισκόμουν σε μια πανέμορφη, άγρια παραλία χτύπησε το τηλέφωνο μου… Τα νέα ήταν συγκινητικά… Ένας από τους μεγαλύτερους μου μουσικούς σούπερ ήρωες ζήτησε να βρεθούμε επί σκηνής. Έτσι το Σεπτέμβριο του 2019, στο 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, έζησα μια από τις μεγαλύτερες εμπειρίες της ζωής μου δίπλα στο μεγάλο Θάνο Μικρούτσικο, τραγουδώντας τραγούδια πολιτικά μπροστά σε ένα κοινό που κάθε λέξη του ξεκλείδωνε και μια δυνατή κόκκινη φωτιά…
Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε. Όσοι όμως αγαπήσαμε τον ίδιο και τη μουσική του συνεχίζουμε στα χνάρια του…
Η μουσική πάντα δρόμος ζωής…
Πάντα με συγκινούσε η μουσική, η αρμονία της, ο τρόπος που μπορεί να λυγίσει και τον πιο σκληρό άνθρωπο, να τον κάνει να σπάσει και να ανακαλύψει μια βαθιά του αλήθεια.
Η μουσική είναι απόλυτα συνυφασμένη με το ποια είμαι. Σε κάθε μου μεγάλη συγκίνηση τρέχω στο πιάνο μου, τραγουδάω, γράφω μουσική και με αυτόν τον τρόπο ανασαίνω και προχωρώ μπροστά.
Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς νότες να με αγκαλιάζουν. Πάντα θα τραγουδώ, είτε στη σκηνή, με το κοινό από κάτω να με εμπνέει, είτε καθημερινά στη ζωή. Θα τραγουδώ ή θα σιγοτραγουδώ, γιατί το τραγούδι είναι η ζωή μου..
