Ανέβηκε με επιτυχία “Ο αμίλητος αμείλικτος καθρέφτης” του Φώτη Σιμόπουλου από τον Όμιλο Φίλων Θεάτρου Βέροιας
Με πολύ κόσμο, που δείχνει ότι εκτιμά την παρουσία του Ομίλου Φίλων Θεάτρου της Βέροιας στα πολιτιστικά δρώμενα, ανέβηκε χθες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών « Ο αμίλητος αμείλικτος καθρέφτης» του Φώτη Σιμόπουλου.
Μετά την εξαιρετική επιτυχία που σημείωσε το περυσινό έργο του Ομίλου «Δεσποινίς Τζούλια», έργο κλασικό και πολυπαιγμένο, ο Όμιλος αποφάσισε να ανεβάσει νεοελληνικό έργο, τον «Αμίλητο αμείλικτο καθρέφτη», ενός από τα δυναμικά και ενεργά μέλη του, του Φώτη Σιμόπουλου.
Μετά από δύο μυθιστορήματα και ένα ακόμη θεατρικό έργο στο ενεργητικό του, ο Σιμόπουλος βραβεύεται το 2016 για τον «Καθρέφτη» του με το τρίτο βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Ο «Καθρέφτης» γράφτηκε με στόχο να αναδείξει τα αδιέξοδα της εποχής μας, όπου, παρόλη την επιφανειακή έκρηξη επικοινωνίας μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ανθρώπινη μοναξιά είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς το άτομο έχει χάσει την ικανότητα της ουσιαστικής επικοινωνίας.
Ο ηρωίδα του, ανίκανη να αυτοπροσδιοριστεί, γίνεται θύμα μια ρηχής ανούσιας αναζήτησης της ευτυχίας, όπου ο κόσμος του καταναλωτισμού και του ωφελιμισμού καθορίζει τη στάση της με μοιραία αποτελέσματα για την ίδια, όταν τα χρόνια περνούν.
Ο καθρέφτης της, στον οποίο εξομολογείται τις επιθυμίες και τις απογοητεύσεις της, γίνεται ο μάρτυρας μιας πορείας ζωής που φαίνεται να έχει καταλήξει ήδη στην αποτυχία. Όταν ξαφνικά, ο αμίλητος καθρέφτης, που είναι αποκλειστικά δέκτης, γίνεται πομπός, γίνεται ομιλών και αμείλικτος, βοηθώντας με τη σκληρή του κριτική την ηρωίδα να αυτοπροσδιοριστεί.
Ο συγγραφέας, παίζοντας ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, αφήνει τελικά μια χαραμάδα αισιοδοξίας με το τέλος που δίνει στο έργο του, οδηγώντας την ηρωίδα του σε καλύτερες μέρες.
Ο Σιμόπουλος σκηνοθετώντας και την παράσταση, θέλησε να αναδείξει έντονα τα μηνύματα του κειμένου του, με κέντρο βάρους τον μονόλογο και λιγότερο τη σκηνική δράση, πράγμα που επιζητούσε η ίδια η φύση του κειμένου.
Η κεντρική ηρωίδα του, η Νανά, ζωντάνεψε από την Κάτια Κουπίδου με πληθωρικό τρόπο, πείθοντας για την επιλογή της από τον σκηνοθέτη.
Εξισορροπητικός παράγοντας του μύθου η Ματίνα, η γειτόνισσα της Νανάς, ερμηνεύτηκε πειστικά από την Σοφία Γκότση.
Ο Σπύρος Καραγιάννης, πάντα εκρηκτικός στη σκηνή, απέδωσε το ρόλο του Σωκράτη, έναν ρόλο που του πήγαινε γάντι, με άνεση.
Κομβικός ο ρόλος του «Καθρέφτη» στο κείμενο, αποδόθηκε ερμηνευτικά από τον Άρη Ορφανίδη υποβλητικά.
Το σκηνικό, που αποτέλεσε φόντο των δρώμενων, είχε την αδυναμία να οδηγεί σε επίπλωση σπιτιού του ’50, μεσούσης της εποχής του internet. Χρονική ανακολουθία.
Οι αλλεπάλληλες ενδυματολογικές εναλλαγές της πρωταγωνίστριας αιτιολογούνται, πιστεύουμε, από την πρόθεση του συγγραφέα-σκηνοθέτη να δώσει μ΄ αυτές τις επιφανειακές επιλογές της ηρωίδας του, που γι’ αυτήν ο καταναλωτισμός είναι τρόπος ζωής.
Σημαντικό στην χθεσινή παράσταση το ότι δίνεται βήμα στις ντόπιες δυνάμεις με πολλούς τρόπους και αυτό αποτελεί αποδεδειγμένα ένα από τα κύρια μελήματα του Ομίλου Φίλων Θεάτρου και Τεχνών της Βέροιας.
Φωτογραφίες: faretra.info
