Το Άγιο Όρος είναι πέρα από κάθε περιγραφή ένα φαινόμενο πολλαπλό. Το παράξενο και παράδοξο για έναν προσκυνητή, ανεξάρτητα των ιδεολογικών-θρησκευτικών του πεποιθήσεων, είναι ότι δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, καθώς όλοι θα βρουν κάτι που θα τους αγγίξει. Όμως, η ουσία του είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα, απλώς, των επιμέρους στοιχείων του. Γι’ αυτό ο επισκέπτης θα πρέπει να έχει τα μάτια του ανοικτά. Να κοιτά και να βλέπει, να αισθάνεται, να βιώνει…
Το όρος Άθως καλύπτει όλο το νότιο και κεντρικό τμήμα της χερσονήσου του Αγίου ΄Ορους. Έχει εντυπωσιακό ανάγλυφο, καθώς αναδύεται κυριολεκτικά από τη θάλασσα και πετάγεται μονοκόμματα στα 2.033 μ. Ο κύριος όγκος από τα βόρεια κόβεται κάθετα και η προσέγγιση της κορφής γίνεται από μονοπάτια της Ν.Δ. πλευράς.
Η ανάβασή του είναι αναπόσπαστα δεμένη με μια μικρή ή μεγαλύτερη περιήγηση στην ιδιόμορφη και μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο μοναστική πολιτεία του Αγίου ΄Ορους, που κυριολεκτικά σε μεταφέρει στο παρελθόν. Η ανάβαση της τριμελούς ομάδας μας στο βουνό έγινε από τη Σκήτη της Μ. Αγίας Άννης.
Ξεκινήσαμε στις 06.30 από υψόμετρο 360μ. και μέχρι τη θέση Σταυρός (υψ.750 μ.). Απαιτήθηκε χρόνος 1,5 ώρας από έντονα ανηφορικό μονοπάτι.
Η θέση Σταυρός (ξύλινος Σταυρός και νερό) είναι το κομβικό σημείο για την κίνηση στο νοτιότερο άκρο του Άθω και την ανάβαση στην κορφή του. Για την ανάβαση στην κορφή, το μονοπάτι με βασικά βορειοανατολική κατεύθυνση, παίρνει ύψος μέσα από πουρνάρια, χώνεται σε δασωμένη ρεματιά και βγαίνει σε πλάτωμα στα 1.500 μ. όπου βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγίας, όπου φτάσαμε μετά από 3,5 ώρες. Στις 12.30 προσφέρθηκε στους 400 περίπου προσκυνητές τσίπουρο, λουκούμι και στη συνέχεια μαγειρεμένο νηστίσιμο φαγητό με μέριμνα των μοναχών της Ι. Μ. Μεγ. Λαύρας. Μετά από 5ωρη ανάπαυση, στις 18.00 ακολουθήσαμε την πομπή της λιτανείας των εικόνων της Μεταμορφώσεως και της Παναγίας
Χρειάστηκαν 2 ώρες για την κορφή (2.033 μ.) από σχολαστικά σημαδεμένο και πολύ απότομο μονοπάτι. Η δύση του ήλιου μαγευτική. Η θέα απέραντη. Η αίσθηση ότι αν φύγεις στο κενό θα πέσεις κατευθείαν στη θάλασσα είναι μοναδική. Όπως μοναδική είναι η εικόνα της σκιάς του βουνού, με μορφή τέλειας πυραμίδας, στον κόλπο του Αγίου ΄Ορους. Κατάκορφα, υπάρχει το ανακαινισμένο εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και ο σιδερένιος Σταυρός, σύμβολο του Άθω, που στήθηκε πριν από 100 περίπου χρόνια.
Το βουνό από μόνο του, σαν ακίδα γης καταμεσής στο πέλαγος, λειτουργεί σαν ένα γιγάντιο αλεξικέραυνο. Την ιδιότητά του αυτή, επιτείνει η τοποθέτηση σιδηροακίδων στην οροφή της εκκλησίας. Εκεί πάνω ο χώρος ήταν ελάχιστος για παρακολούθηση της ολονύκτιας αγρυπνίας και διανυκτέρευσης 400 ατόμων!!
Μετά τον εσπερινό η τριμελής ομάδα μας αποφάσισε πλειοψηφικά ότι ήταν πιο συνετό να διανυκτερεύσουμε κάτω στην Παναγία(1.500μ.) Οι προσκυνητές που παρακολούθησαν ολόκληρη την αγρυπνία επέστρεψαν στις 07.00. Προσφέρθηκε πάλι μαγειρεμένο φαγητό και κρασί και μετά από αντίστροφη πορεία 4 ωρών μέσω της Σκήτης της Μ.Αγίας Άννης βρεθήκαμε στον ταρσανά της Αγίας Άννης, από όπου πήραμε το ταχύπλοο της επιστροφής.
Τελειώνοντας πρέπει να επισημάνω ότι οι περισσότεροι από τους ορειβάτες-προσκυνητές ήσαν Ρώσοι και Ρουμάνοι και πρέπει αυτό να καταγραφεί στα πλαίσια της ιστορικής αλήθειας και της ειρηνικής εγκατάστασης στο Περιβόλι της Παναγιάς ξένων ορθόδοξων Χριστιανών.
Κάποτε ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και ποιητής Τίμος Μωραϊτίνης έγραψε ότι αν δεν ανεβείς στην κορυφή του Άθω θα διερωτάσαι γιατί δεν ανέβηκες, αν πάλι αποφασίσεις να ανεβείς θα απορείς για πιο λόγο ανέβηκες.
Εμείς πάντως το επιχειρήσαμε και το κατορθώσαμε!!
Χρήστο και Στέλιο να ‘στε καλά.
