Υπόδειγμα της σύγχυσης ο αγαπητός και επικίνδυνος Μπόρις Τζόνσον
Πρώτα ήταν (και παραμένει) το θέμα του Brexit, μετά είχαμε τον Όρμπαν, τον Σαλβίνι, τον Κουρτς στην Αυστρία, και μετά ήρθε ο Βέμπερ, που πέτυχε – αυτός και το κόμμα του, το Λαϊκό Κόμμα – πύρρειο νίκη στις ευρωεκλογές, αλλά δεν θα πάρει (σχεδόν) κανένα αξίωμα.
Σήμερα, στην πληγωμένη Ε.Ε. των συμψηφισμών και των διαπραγματεύσεων, πολλοί αναρωτιούνται αν τα παραδοσιακά δεξιά κόμματα θα μπορέσουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, δηλαδή να μην αλωθούν από το διατλαντικό μεσσιανικό όραμα της Δεξιάς που αγκαλιάζει τον λαϊκισμό, τον εθνικισμό και ένα ιδεολογικό φοβικό αφήγημα έναντι των «άλλων».
Βέβαια, σε αυτό συνηγόρησε και η καθ’ όλα λογιστική προσέγγιση της μετανάστευσης, αλλά και η αδυναμία του πολιτικού κατεστημένου να αποδεχτεί ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι μια κρίση του ιδίου του συστήματος. Έτσι, με τα συντηρητικά κόμματα σε περιδίνηση και τα σοσιαλιστικά σε μια ανάγκη περαιτέρω «ριζοσπαστικοποίησης», γεννάται ένα ερώτημα πολιτικής βιωσιμότητας.
Ο εντολοδόχος προβοκάτορας
Το δράμα του Brexit φτάνει στο (θεσμικό) τέλος του. Οι δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Τρία στα τέσσερα μέλη του Συντηρητικού κόμματος αναμένεται να ψηφίσουν για πρωθυπουργό και ηγέτη του κόμματος τον Μπόρις Τζόνσον.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσίευσε η εφημερίδα «The Times», ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας συγκεντρώνει τα τρία τέταρτα των ψήφων για την ανάδειξη του νέου επικεφαλής του κόμματος και πρωθυπουργού της χώρας. Ο Τζόνσον τίθεται αντιμέτωπος με τον νυν υπουργό Εξωτερικών της χώρας Τζέρεμι Χαντ για τη διαδοχή της Τερέζα Μέι στην ηγεσία του κόμματος των Συντηρητικών.
Το γκάλοπ επίσης θεωρεί ότι η πλειονότητα των 160.000 μελών του κόμματος, στα σπίτια των οποίων φτάνουν σιγά σιγά τα ψηφοδέλτια, πιστεύει ότι ο Χαντ δεν είναι έτοιμος να βγάλει τη Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς συμφωνία. Ειδικότερα, στη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου YouGov για τους «Times», o Τζόνσον αναμένεται να πάρει το 74% των ψήφων και ο Χαντ το 26%.
Ο Χαντ προέτρεψε τα μέλη του κόμματος να παρακολουθήσουν τα τηλεοπτικά ντιμπέιτ των επόμενων ημερών ανάμεσα στους δύο υποψηφίους πριν αποφασίσουν. Ο νέος πρωθυπουργός που θα βγει νικητής από την εσωκομματική διαδικασία θα αναλάβει τα καθήκοντά του μετά τις 22 Ιουλίου.
«Ένδοξο μέλλον»
Ο Τζόνσον, που ήταν από την αρχή το φαβορί των bookmakers, υπόσχεται στους Βρετανούς ένα ένδοξο μέλλον για το Ηνωμένο Βασίλειο μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι έτοιμος για ένα μπρα ντε φερ με τις Βρυξέλλες στις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Μάλιστα, απειλεί να μην πληρώσει τον λογαριασμό του διαζυγίου με την Ένωση – 40 έως 45 δισεκατομμύρια ευρώ – εάν οι Βρυξέλλες δεν αποδεχθούν να συμφωνήσουν σε καλύτερους όρους για το Ηνωμένο Βασίλειο.
«Οι φίλοι και εταίροι πρέπει να καταλάβουν ότι τα χρήματα θα παρακρατηθούν μέχρι να αποκτήσουμε περισσότερη σαφήνεια για την οδό που θα ακολουθήσουμε» δήλωσε ο «Bojo» – παρατσούκλι του βρετανικού Τύπου που παραπέμπει στον γνωστό κλόουν – σε συνέντευξή του στους «Sunday Times».
Οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να του χαριστούν. «Η μη εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων συνιστά αθέτηση διεθνούς δέσμευσης και ισοδυναμεί με στάση πληρωμών, με τις συνέπειες που γνωρίζουμε» είναι η προειδοποίηση που απηύθυνε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.
Η αδιαλλαξία και ο λαϊκισμός είναι τα δύο στοιχεία που τον κάνουν αγαπητό, αλλά και επικίνδυνο σύμφωνα με τους αναλυτές. Και γι’ αυτό θεωρείται εξόχως παράδοξο το γεγονός ότι ο Τζόνσον εμφανίζεται ως ο μόνος ικανός να εμποδίσει την πλήρη κατάρρευση των Τόρις εξαπολύοντας επιθέσεις κατά του Κόμματος του Brexit και του Εργατικού Κόμματος.
Το παραδοσιακό κόμμα των Συντηρητικών βρίσκεται κοντά στα τάρταρα από καταβολής του: ήρθε πέμπτο στις ευρωεκλογές και δεν θα έφθανε, σε περίπτωση βουλευτικών εκλογών, παρά στην τέταρτη θέση, με το 18% των ψήφων, σύμφωνα με δημοσκόπηση YouGov για την πρόθεση ψήφου των Βρετανών που έγινε εκείνη την εποχή.
Θρυαλλίδα το Brexit
Στη μάχη των Συντηρητικών για την εξουσία το «μεγάλο θέμα, προφανώς, είναι το Brexit» δήλωσε στο AFP ο Τιμ Μπέιλ, καθηγητής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου. Και, κατ’ επέκταση, κρίσιμο είναι τι φαινότυπο θα αναπτύξει η ευρωπαϊκή Δεξιά σε έναν τριμέτωπο αγώνα:
● Να πείσει ότι δεν είναι (μόνο) εκφραστής του ακραίου καπιταλισμού.
● Να σεβαστεί τις πραγματικές αγωνίες της κοινωνίας των ανισοτήτων.
● Να επαναπατρίσει τις δυτικές αξίες ενάντια στον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και τον λαϊκισμό, ώστε να επανασυνδεθούν με την ιδεολογική τους αφετηρία.
Με ορόσημο το Brexit πολλοί αναρωτιούνται πώς και πόσο μπορούν να αλλάξουν τα δεξιά κόμματα στην Ευρώπη. Με την «καυτή ανάσα» της «εναλλακτικής» (Άκρας) Δεξιάς παρούσα διά του Όρμπαν, του Σαλβίνι και άλλων ακροδεξιών, έως και ναζιστικών μορφωμάτων, χρειάζονται «εξημερωμένες» επιλογές τύπου Βέμπερ.
Στη Γερμανία αντιμετωπίζουν δυσκολίες, το ίδιο και στη Γαλλία και την Ισπανία. Στον αντίποδα, τον ίδιο κίνδυνο αντιμετωπίζει και η Σοσιαλδημοκρατία, που μετά τη φάση της «ψεκασμένης στροφής» προσπαθεί να βρει βιώσιμη και συνεπή λύση διακυβέρνησης ως εναλλακτική των Συντηρητικών. Γίνεται;
