Οι Κοζανίτες, οι από την πόλη της Κοζάνης και μόνον, οι και Σιούρδοι αποκαλούμενοι, εκτός των άλλων είναι και ευρηματικοί και χωρατατζήδες. Σε εκλογές λοιπόν που έγιναν πριν λίγα χρόνια, επειδή δεν μπορούσαν να βρουν κάποιο σοβαρό επιχείρημα για να υποστηρίξουν κάποιο δικό τους υποψήφιο Δήμαρχο, υιοθέτησαν ως μοναδικό σύνθημα, εννοείται και επιχείρημα, τη λέξη “ας”. Δηλαδή «ας είναι», «ας είναι κι έτσι δεν μας νοιάζει».
Θα έλεγες ας πούμε για το σήμερα. Μα αυτούς θα ψηφίσεις άνθρωπέ μου;
Μα αυτοί μας οδήγησαν στη χρεοκοπία Απάντηση : Ας! (ας είναι ).
Άφησαν έλλειμμα πάνω από 24 δις το 2009. Ας!
Μα για σιγά, μας έφεραν την τρόικα και τα μνημόνια. Ας!
Ξεχνάς πως έκαναν 12 περικοπές σε μισθούς και συντάξεις; Ας!
Μα έφτασαν το ποσοστό ανεργίας από το 6% στο 28% και οδήγησαν σε κλείσιμο 400.000 επιχειρήσεις από το 2010 μέχρι το 2014. ΑΑΑΑΑΑ Ας!
Γιατί δεν ψηφίζεις τους άλλους που πέτυχαν, όχι όσα έλεγαν, αλλά αρκετά για τις περιστάσεις; Όχι με τίποτα!
Μα οι άλλοι μας βγάλανε από τα μνημόνια και μας βάλανε στις αγορές. Ας!
Έχουν δημιουργήσει μαξιλάρι με 34 δις απόθεμα. Ας!
Έχουν δώσει μέρος της 13ης σύνταξης. Ας! Και σιγά το ποσόν!
Μείωσαν το ποσοστό ανεργίας κατά 10 μονάδες και δέχονται παραλείψεις και λάθη …και… Ας! Ας! Ας! Ας! …
Ο συνδυασμός εκείνος, δεν πέτυχε βέβαια να κερδίσει τους έξυπνους Κοζανίτες με το ευρηματικό και διασκεδαστικό αλλά αίολο και ανεπαρκές επιχείρημά του με το οποίο, λίγο ως πολύ, προσπαθεί την παλινόρθωση του το παλιό πολιτικό σύστημα και με το με δόλωμα «λιγότεροι φόροι».
Αλλά στην ιστορία υπάρχουν και άλλα πολύ πιο σοβαρά και διδακτικά «ας», όπως εκείνο που βλέπουμε στο παρακάτω δίστιχο (μας το μεταφέρει η Π. Δέλτα στο βιβλίο της Ε. Βενιζέλος μαζί με την προειδοποίησή του: «Το συντελεσμένο έργο θα καταρρεύσει. Και θα μείνει η πληρωμή. Και η πληρωμή θα είναι βαρειά.») που τραγουδούσαν αφελώς ορισμένοι στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1920, λίγο μετά την ήττα του Βενιζέλου στις τότε κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου του 1920:
«Τον φέραμε ⃰, τον φέραμε, ο διάβολος ας σκάσει,
Κάναμε το καπρίτσιο μας κι ο κόσμος ας χαλάσει.» ( ⃰ το βασιλιά Κωνσταντίνο)
Και ο κόσμος χάλασε. Χάλασε σε λιγότερο από δύο χρόνια και ο ελληνισμός πλήρωσε με τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του το καπρίτσιο του, την παρόρμησή και τη χειραγώγησή του, το διχασμό και το τοξικό πολιτικό κλίμα που του είχε και τότε επιβληθεί.
Μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Κρήτη αναφέρθηκε στον Ελευθέριο Βενιζέλο και στη δημοκρατική παράταξη σημειώνοντας ότι «ο Σύριζα, η προοδευτική Συμμαχία, ως κορμός και συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης της Δημοκρατικής παράταξης του τόπου, όλοι εμείς που δε δειλιάσαμε να λύσουμε προς όφελος των εθνικών συμφερόντων μια χρόνια διένεξη με τους Βόρειους γείτονες μας, είμαστε περήφανοι γιατί πάντα στην ιστορία της Ελλάδας μας, από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου ως σήμερα, όποτε αυτή η παράταξη κλήθηκε να διαχειριστεί εθνικά θέματα, έβαλε πάντοτε μπροστά την πατρίδα και το συμφέρον του τόπου, το πατριωτικό συμφέρον».
Πάει πολύ, εμείς οι νεοέλληνες, μετά τα όσα βιώσαμε με τη χρεοκοπία και την ανθρωπιστική κρίση που τη συνόδευσε, να ξαναβρεθούμε «σε εποχές μικρόψυχης αθυμίας» και να «αφήσουμε τους εσωτερικούς μας φόβους να καταπνιγούν» στις θολές και αμφίσημες υποσχέσεις των υπεύθυνων της χρεοκοπίας και της απώλειας του 25% του εθνικού μας πλούτου. Να αφεθούμε σε λογικές του «Έ-τσι – θέλαμε! -τον –ε-φέραμε!» σε εικόνες «συνολικής τρέλας ολόκληρου λαού που θα παραληρεί» πριν οδηγηθεί με τη συγκατάθεσή του σε μια νέα «αιχμαλωσία», πριν από μια νέα περιπέτεια που θα τον περιμένει στη γωνία.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ
