“Το καροτσάκι των σούπερ μάρκετ!” γράφει ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Και πώς μπορεί να μας διδάξει! Ναι ένα τέτοιο καροτσάκι, ένα απλό χρηστικό αντικείμενο, μπορεί!
Όταν πάμε στο σούπερ μάρκετ (μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία) και θέλουμε να αγοράσουμε κάποια πραγματάκια, που δεν χωρούν στο ένα χέρι – το άλλο όλο και κάπου χρειάζεται – πρώτη δουλειά μας είναι να πάρουμε το καροτσάκι. Πώς το παίρνουμε; Βάζουμε στην ειδική θήκη – κλειδαριά, ένα νόμισμά (20 ή 50 λεπτά ή ευρώ ή κάποιο μικρό στρογγυλό πραγματάκι, που κάνει την ίδια δουλειά). Κάνουμε τα ψώνια μας, πληρώνουμε – καλά θα ήταν να πληρώνομε με κάρτα, πάμε μέχρι το σημείο, που μας βολεύει, συνήθως στο αυτοκίνητο, μεταφορτώνουμε και…
Εδώ είναι το μάθημα – δίδαγμα. Επιστρέφομε το καροτσάκι στη θέση του, κλειδώνουμε και πάλι και αυτό μας επιστρέφει το νόμισμά, που είχα βάλε στην αρχή.
Πριν αρκετά χρόνια, τα καροτσάκια δεν ήταν έτσι, δεν είχαν αυτή τη θήκη – κλειδαριά. Τι κάναμε τότε; Μεταφορτώναμε τα ψώνια μας και το καροτσάκι το αφήναμε εκεί και όπου! Έβγαινε κάποιος υπάλληλος κάθε τόσο και τα έβαζε στη συγκεκριμένη θέση για να τα χρησιμοποιήσουν οι επόμενοι.
Από τότε που «μπήκε» το νόμισμα και σήμερα, δεν κάνουμε το ίδιο! Το επιστρέφουμε! Γιατί; Νοιαζόμαστε για τον υπάλληλο; Σκεφτόμαστε το κόστος λειτουργίας του σούπερ μάρκετ; Ενδεχομένως. Κύρια, όμως, το κάνουμε για να μας επιστρέψει το νόμισμα, των 20, 50 λεπτών ή του ευρώ ή την ειδική μάρκα! Και γιατί το κάνουμε; Είναι τόσο μεγάλη η αξία του νομίσματος; Φυσικά και είναι! Το κάνουμε λοιπόν γιατί μας συμφέρει (ή γιατί πιστεύουμε ότι μας συμφέρει).
Τα 20, 50 λεπτά ή το ευρώ ή η ειδική μάρκα, μας «έμαθαν» τρόπους! Τα καροτσάκια είναι πάντα στη θέση τους, δεν «περιφέρονται» ελευθέρα στους εξωτερικούς χώρους των σούπερ μάρκετ σαν αδέσποτα, εμείς γίναμε «πολιτισμένοι» και ο ιδιοκτήτης του κάθε σούπερ μάρκετ, λίγο πιο κερδισμένος αφού δεν έχει πλέον το κόστος της συλλογής τους!
Κι όλα αυτά, απλά γιατί μας συμφέρει! Το «συμφέρει» δεν είναι μόνο για μας. Είναι κα για το σούπερ μάρκετ! Η όλη διαδικασία, λειτουργεί πάνω στην αρχή του αμοιβαίου συμφέροντος.
Συμπερασματικά λοιπόν, όταν η σχέσεις μας με τους άλλους, με την κοινωνία και κύρια με το κράτος, βασίζονται πάνω στην αρχή του αμοιβαίου συμφέροντος, τότε ως άτομα και ως σύνολα πάμε μόνο προς το καλύτερο!
Και αναρωτηθείτε: Είναι δύσκολο – το με τον όποιον καθημερινό μας «αλισβερίσι» – να γίνεται πάνω και με αυτήν την αρχή; Και φανταστείτε να συνέβαινε αυτό με το κράτος και την εφορία! Μπορεί να λειτουργήσει εκεί; Προσωπικά πιστεύω πως ναι! Ας το σκεφτούν οι ειδικοί. Θα βρεθεί ο τρόπος. Κι αν προσπαθήσετε να υπολογίσετε το πόσα καλά θα συμβούν, θα πέσετε έξω! Θα είναι πολύ περισσότερα από αυτά, που θα σκεφτείτε!
Παναγιώτης Παπαϊωάννου
Υποψήφιος βουλευτής ΜέΡΑ25 Ημαθίας
Συνταξιούχος δάσκαλος Ειδικής Αγωγής
(πρώην διευθυντής Σχολείου Ειδικής Αγωγής Βέροιας)
Τηλ.: 693905487820
