Με την πολύκροτη ταινία «Οι κλέφτες» (The grafters , έγχρωμο ΗΠΑ-Καναδάς 1990,διάρκεια 110´) του διακεκριμένου Βρετανού δημιουργού Στήβεν Φρίαρς, σε σενάριο από το μυθιστόρημα του πασίγνωστου Τζίμ Τόμπσον, συνεχίζουν το αφιέρωμα «Στον ίλιγγο των επιλογών» η κινηματογραφική λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ την Δευτέρα 15 Απριλίου στο Βακούρα1 στις 21:00.
Παίζουν οι ΄Αννετ Μπένινγκ, Τζών Κιούζακ ,Αντζέλικα Χιούστον .Η ταινία έχει τέσσερες υποψηφιότητες για ΄Οσκαρ (σκηνοθεσία,σενάριο,Αντζέλικα Χιούστον,Ανέτ Μπένινγκ).
Θα προλογίσει ο Αλέξης Δερμεντζόγλου ,θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Γιώργου Κορμικιάρη,ενώ στο τέλος του φίλμ το προς συζήτηση θέμα είναι: Από την παραφιλολογία στην ποιοτική ταινία.
Η υπόθεση αφορά σε ένα τρίγωνο απατεώνων και κλεφτών. Είναι λοιπόν η ιστορία του Ρόι,της μόνον κατά 14 χρόνια μεγαλύτερης όμορφης μητέρας του Λίλυ και της φιλενάδας του Μόιρα.Θα αναπτυχτεί ανταγωνισμός των δύο γυναικών για τον Ρόι, ενώ το μόνον ενδιαφέρον όλων είναι το χρήμα.
Ένα έξοχο φίλμ που, μέσα από τις σχέσεις ενός τριγώνου,ασκεί σκληρή κριτική στο αμερικάνικο «όνειρο», μια και ο μέγας Βρετανός Φρίαρς αποδεικνύει μ΄έναν έντονο κυνισμό ,πως μόνη αξία των ΗΠΑ το κέρδος.
Αργοί ρυθμοί, έντονο στυλιζάρισμα, έξοχοι ρόλοι, ολοκληρώνουν ένα σπουδαίο φίλμ με ανατρεπτικό τέλος.
Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Τρία είναι τα βασικά πρόσωπα αυτού του φιλμ σε σκηνοθεσία του Στίβεν Φρίαρς και σε παραγωγή και αφήγηση του Μάρτιν Σκορσέζε. Ο Ρόι (Τζον Κιούζακ), ένας μικροκομπιναδόρος, η μητέρα του Λίλυ (Αντζέλικα Χιούστον), απατεώνισσα του ιππόδρομου, και η Μόιρα (Αννέτ Μπένινγκ), ερωμένη του Ρόι και επίσης κλέφτρα. Όταν ο Ρόι τραυματιστεί σοβαρά, η Λίλυ θα του σώσει τη ζωή και θα έρθει κοντά του μετά από πολύχρονη απουσία, κάτι που θα προκαλέσει τη ζήλια της Μόιρα. Ένας ζηλότυπος ανταγωνισμός θα ξεκινήσει ανάμεσα στις δύο γυναίκες.
Αφήγηση λοιπόν της ζωής και των μεταξύ τους σχέσεων τριών ανθρώπων του περιθωρίου, που αναζητούν με πάθος το χρήμα, και ευκαιρία για τον Άγγλο Φρίαρς να σχολιάσει δεικτικά με το γνώριμο σαρκασμό του (αυτή τη φορά επί αμερικανικού εδάφους) ένα ακόμα κοινωνικό τοπίο (το αμερικάνικο) καταθέτοντας τη δικιά του εκδοχή για τη διάψευση του “αμερικάνικου ονείρου”. Τα καταφέρνει με την αφηγηματική του ικανότητα, αλλά κυρίως με την έξοχη καταγραφή του “οιδιπόδειου συμπλέγματος” ανάμεσα στον Ρόι και στη Λίλυ.
Η σχέση του Ρόι με την όμορφη μητέρα του (είναι μόνο 14 χρόνια μεγαλύτερή του) ενέχει σαφώς ερωτικό χαρακτήρα και σεξουαλικά απωθημένα εκατέρωθεν (που για ευνόητους λόγους θα πρέπει να αποκρυβούν). Ο Φρίαρς χειρίζεται με απίστευτη μαστοριά αυτόν τον συγκαλυμμένο ερωτισμό στη μεταξύ τους σχέση και τις αγωνιώδεις προσπάθειες των δύο τους (κυρίως του Ρόι) να μην τον φέρουν στην επιφάνεια, δημιουργώντας έτσι μία γοητευτικά υπερφορτισμένη ατμόσφαιρα ανάμεσά τους (και μία πιο ουσιαστική και ενδιαφέρουσα ερωτική σχέση από αυτήν του Ρόι με την Μόιρα), που κλιμακώνεται συνεχώς (σπάνια το Χόλιγουντ αποτόλμησε μια τέτοια -σχεδόν άμεση- καταγραφή του “οιδιπόδειου”).
Η αγωνία της για αυτοσυντήρηση όμως (“θα κάνω το παν για να επιβιώσω” λέει) θα οδηγήσει τη Λίλυ τελικά να υπερβεί το ταμπού και να αποπειραθεί μία αιμομικτική σχέση με το γιό της, προκειμένου να σώσει τη ζωή της. Το φιλμ είναι μία εξαιρετική απεικόνιση των τριών βασικών ανθρώπινων ενστίκτων (της αυτοσυντήρησης, της σεξουαλικότητας, της μητρότητας – αγάπης), με αυτό της αυτοσυντήρησης να κερδίζει κατά κράτος. Ούτε η αγάπη για το γιο της ούτε ακόμα και αυτό το υπέρτατο ταμπού της αιμομιξίας θα καταφέρουν να της λειάνουν το ζωώδη φόβο για επιβίωση. Από την άλλη η Μόιρα δεν διστάζει να χρησιμοποιεί συστηματικά τη σεξουαλικότητά της για να μπορεί να επιβιώνει και να κερδίζει χρήμα.
Όλοι τους στην ταινία ποδηγετούνται από ένα άσβεστο πάθος για χρήμα (υπέρτατη αξία της αμερικάνικης κοινωνίας και του δυτικού κόσμου γενικότερα), όλοι τους κολυμπούν σε ένα κλίμα νοσηρής πλεονεξίας, ακραίου ατομικισμού και ρημαγμένων ηθικών αντιστάσεων, με την απουσία κάθε ίχνους ανιδιοτέλειας να κάνει δυνατό κρότο (η εκδήλωση της μητρικής αγάπης από τη Λίλυ εξανεμίζεται όταν νοιώσει απειλή) και με το φόβο να αποδεικνύεται τελικά ως ο βαθύτερος ρυθμιστής των πάντων και η κρυφή πηγή του κάθε κακού (ατομικού και κοινωνικού)».
Ταινίες που εμφανίζουν την ίδια προβληματική με τους Κλέφτες είναι:Μικρά βρώμικα πράγματα και Συμβόλαιο με τον θάνατο του Στήβεν Φρίαρς ,Αμαρτωλές γυναίκες του Λούις Μάιλστοουν ,Πολύ αργά για δάκρυα του Μπάϊρον Χάσκιν, Δόλωμα του Τζάκ Μπέρνχαρτ.
Υ.Γ .1 Η επόμενη ταινία,στο ίδιο αφιέρωμα ,την Μεγάλη Δευτέρα -22 Απριλίου- είναι η πολύκροτη ταινία του ΄Ορσον Γουέλς « Η δίκη» ,από το μυθιστόρημα του Κάφκα , με πλειάδα γνωστών στάρ.
Υ.Γ.2 Θυμίζουμε πως την Τρίτη και την Τετάρτη στο ΒΑΚΟΥΡΑ προβάλλονται (19:00 και 21:00) οι τέσσερες τελευταίες ταινίες του αφιερώματος 12 κορυφαία νουάρ.
Για περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από την ταινία ,επικαιροποιημένα στοιχεία και πληροφορίες για τους συντελεστές διαβάζετε πάντα kemes.wordpress.com και kemes facebook.
