Την Καθαρά Δευτέρα ,11 Μαρτίου, με τα παραδοσιακά κούλουμα, οι σινεφίλ επιλέγουν το ΒΑΚΟΥΡΑ1 στις 21:00, όπου η κινηματογραφική λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ παρουσιάζουν, στο αφιέρωμα «Στον ίλιγγο των επιλογών»,την γνωστή ταινία του Φεντερίκο Φελίνι «Amarcord» (έγχρωμο ,Ιταλία-Γαλλία 1972,διάρκεια 123´)που κέρδισε το ξενόγλωσσο ΄Οσκαρ και προτάθηκε για τα ΄Οσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου, το οποίο συνέγραψαν ο σκηνοθέτης και ο Τονίνο Γκουέρο.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Δερμεντζόγλου ,στο κοινό θα διανεμηθεί έντυπη κριτική ανάλυση από το cine.gr ,ενώ το προς συζήτηση θέμα θα είναι :Το σύμπαν του Φελίνι.Στο τέλος της ταινίας η σκηνοθέτιδα Νίκη Βελισσαροπούλου θα αναλύσει την σκηνοθετική ματιά του Φελίνι.Στο φίλμ, μεταξύ πολλών στάρ, παίζουν και οι Μαγκαλί Νιέλ,Τσίτσιο Ινγκράτσια. Αλβάρο Βιτάλι.Είναι μια καθαρά αυτοβιογραφική ταινία (με αναφορά στο Ρίμινι, γενέτειρα του Φελίνι) με διάφορες ιστορίες που συμβαίνουν σ΄ένα μικρό μέρος της Βόρειας Ιταλίας στο τέλος της δεκαετίας του ´30 ,στην εποχή του φασισμού.Κωμικά και άλλα στοιχεία, σαφείς πολιτικές αναφορές , με ένα στυλ ταυτόχρονα ανάλαφρο και πικρό. Η εξαιρετική μουσική και η θαυμάσια φωτογραφία συμβάλουν στο να δημιουργηθεί μια εξαίσια τοιχογραφία εποχής ,ψυχαγωγική και διεισδυτική.
Η έντυπη ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Γυρισμένη το 1973, το Amarcord –που στα ιταλικά σημαίνει θυμάμαι- είναι η πέμπτη έγχρωμη μεγάλου μήκους ταινία του Fellini. Ο μεγάλος ποιητής του κινηματογράφου καταθέτει την ψυχή του στο πανί για να δημιουργήσει μια λυρική αυτοβιογραφία και ταυτόχρονα έναν σχολιασμό, όχι καυστικό ούτε κατακριτικό, αλλά ιδωμένο με συμπάθεια, στην ιταλική κοινωνία καθώς ανδρώνεται κατά τις δεκαετίες του φασισμού.
Η βαθιά ονειρική ατμόσφαιρα, ο κόσμος του φανταστικού όπως έχει ξεμείνει στο μυαλό του Fellini, το πραγματικό στο οποίο αποτίνει φόρο τιμής για τα αθώα του χρόνια συνθέτουν ένα παραμύθι, το προσωπικό νεορεαλιστικό παραμύθι του Fellini κυρίως αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η ατμοσφαιρική αναδρομή που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στον Giuseppe Rotunno ομολογώ ότι με έφερε σε δίλημμα. Διότι, αν μια ταινία του Fellini έπρεπε να είναι γυρισμένη στις αποχρώσεις του μαύρου, το Amarcord είναι αυτή. Κι αυτό επειδή, αν και το χρώμα συντείνει στη μυθοπλασία του έργου του, το παιδικό παρελθόν είναι μια ανάμνηση παλιά, σκονισμένη, θολή. Και ως εκ τούτου το ασπρόμαυρο θα μπορούσε να αποτελέσει λειτουργικό μέρος της ταινίας, ένα μόνιμο φίλτρο να μας θυμίζει τα χαμένα χρόνια.
Η παιδική ηλικία του Fellini έχει όλα τα θέματα που εμφανίζονται στις ταινίες του. Οι εφηβικές ανησυχίες, ο ερωτισμός, οι γυναίκες (και πάλι ως μητέρες και ως πόρνες), η εκπαίδευση, η πολιτική, ο φασισμός, η οικογένεια, η καθολική θρησκεία, το θέαμα. Σε μια αποσπασματική δομή, όπως ταιριάζει σε αναμνήσεις, ο ιταλός maestro θυμάται, αλλά και παρατηρεί με χιούμορ, συνήθως με κατανόηση, σπάνια με κρίση.
Oh Yeah! : Η ταινία δεν είναι ιστορικό ντοκουμέντο, είναι ένα μάθημα σε όλους μας και ιδίως στους μεγαλύτερους να ζούμε, να ζούμε όπως θέλουμε, με φαντασία, ευρηματικότητα, πάθος, να γευτούμε τα πάντα. Last but not least η μουσική επένδυση του Nino Rota, ζεστή, μελωδική, τρυφερή.
Oh No! : μα τι λέτε;»
Ταινίες που εμφανίζουν την ίδια προβληματική και το στυλ του δημιουργού είναι:Ρόμα,Βιτελόνι, 8 ½ ,Γλυκειά ζωή επίσης του Φελλίνι ,΄Ημασταν τόσο αγαπημένοι, Ταράτσα του Ετόρε Σκόλα Τα τετρακόσια χτυπήματα , Αμερικάνικη νύκτα του Φρανσουά Τρυφώ, Υπόθεση Ματέϊ του Φραντέσκο Ρόζι.
Υ.Γ η επόμενη ταινία,που θα προβληθεί την Δευτέρα 18 Μαρτίου, είναι το οσκαρικό αριστούργημα του Γούντυ ΄Αλλεν «Νευρικός εραστής»
Για οποιαδήποτε επικαιροποιημένη πληροφορία ή πρόσθετα θέματα ,που αφορούν στα προβαλλόμενα φίλμ ,ανατρέχετε στο kemes facebook ή στο kemes.wordpress.com
