Τον Δεκέμβρη του 1995, με τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου στο νοσοκομείο να δίνει μάχη για τη ζωή του και τη μάχη για τη διαδοχή του να κορυφώνεται, προσάραξε «τυχαία» στα Ίμια τουρκικό εμπορικό πλοίο, δρομολογώντας την κρίση που ξέσπασε στα τέλη Γενάρη του 1996 και η οποία οδήγησε στην κρίση των Ιμίων. Το «διασωληνωμένο», από τότε, ελληνικό πολιτικό σύστημα και παρά τις οδυνηρές εμπειρίες των τελευταίων «μνημονιακών χρόνων» εξακολουθεί, απ’ ό,τι φαίνεται, να αγνοεί ότι όσο αυτό ασχολείται με μικροκομματικούς υπολογισμούς και προσωπικού τύπου υπολογισμούς και διευθετήσεις, η Άγκυρα οργανώνει την επόμενη κίνησή της και κτυπά την κατάλληλη στιγμή.
Μια τέτοια κατάλληλη για την προώθηση των τουρκικών επιδιώξεων στιγμή εμφανίζεται αυτήν την περίοδο της ενδοκυβερνητικής ελληνικής παραλυσίας ως αποτέλεσμα και συνέπεια της Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία εμφανίζεται τελικά ως καταλύτης εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων.
Έτσι, όσο στην Αθήνα το πολιτικό σύστημα αναζητά τις νέες του ισορροπίες, η Άγκυρα σχεδιάζει και προχωρά σε δημιουργία νέων τετελεσμένων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα περί το Καστελόριζο. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει η τουρκική πλευρά μέσω δημοσιευμάτων του Τύπου, δηλώσεις αξιωματούχων και ανακοινώσεις προς τους ναυτιλλομένους, πραγματοποίησε – και συνεχίζει να πραγματοποιεί – έρευνες «σε σημεία που ασκείται πολιτική κατοχής από την Ελλάδα». Με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα υπογραμμίζει την έμπρακτη αμφισβήτησή της επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Αξίζει να σημειωθεί η συνολική απάθεια με την οποία το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του – κατά κύριο λόγο η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση – αντιμετωπίζει τις τουρκικές κινήσεις. Για καμία ελληνική πολιτική δύναμη οι τουρκικές τακτικές δεν είναι άξιες λόγου να τοποθετηθούν στην ατζέντα του ενδιαφέροντός τους…
Όπως ανάφερε τις προηγούμενες μέρες η εφημερίδα «Yeni Safak» η Τουρκία διεύρυνε τις έρευνες για φυσικό αέριο σε ΝΑ Αιγαίο και Μεσόγειο καλύπτοντας και την περιοχή νοτίως του Καστελόριζου και ανατολικά της Ρόδου, με τη νέα NAVTEX που εξέδωσε.
Στο δημοσίευμα προστίθεται πως στη συνέχεια ξεκίνησε έρευνα από το σεισμογραφικό πλοίο «Barbaros» με τη συνοδεία πολεμικών πλοίων και των συνοδευτικών του «Tanux-1» και «Apollo Moon» στην «τουρκική υφαλοκρηπίδα». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι δραστηριότητες έρευνας ανακοινώθηκε ότι θα γίνονταν στις 6 και 7 Ιανουαρίου, με τις NAVTEX 0017/19 και 0039/19 (με την πρώτη να λήγει στις 6 Ιανουαρίου και τη δεύτερη στις 19 του ίδιου μήνα), προσθέτοντας ότι η πορεία του πλοίου είχε στόχο να γίνει έρευνα στην τουρκική υφαλοκρηπίδα «στα σημεία που ασκείται πολιτική κατοχής από Ελλάδα» και «σε μεγάλο τμήμα της λεγόμενης “ΑΟΖ” Κύπρου».
Η εφημερίδα αναφέρει ότι το «Barbaros», συνοδευόμενο από τουρκικές φρεγάτες και κορβέτες, για ένα διάστημα έκανε έρευνες ανοικτά της κατεχόμενης Μόρφου και ότι λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών στράφηκε στην περιοχή του Καστελόριζου για να διεξάγει έρευνες υπό πιο ομαλές συνθήκες.
Προσθέτει ότι για τρεις μέρες το «Barbaros» θα συνεχίσει τις έρευνές του σε αυτή την περιοχή και ύστερα από την αξιολόγηση που θα γίνει και πάλι μπορεί να γυρίσει ξανά στα ανοιχτά της Μόρφου. Σύμφωνα με την εφημερίδα, επιπλέον σχεδιάζεται οι έρευνές του στην τουρκική υφαλοκρηπίδα να επεκταθούν και σε νέες περιοχές σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ρεπορτάζ της εφημερίδας επιβεβαίωσε με επίσημες τοποθετήσεις του ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.
Η ελληνική σιωπή και απάθεια φαίνεται ότι έχει αποθρασύνει την Άγκυρα η οποία, μέσω του Τύπου, επεκτείνει το εύρος των διεκδικήσεών της. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Sozku» που επικεντρώνεται στην Κρήτη η τουρκική επιχειρηματολογία διατυπώνεται ως εξής:
Πουθενά στη Συνθήκη του Λονδίνου δεν καθορίζεται ότι η Κρήτη παραχωρείται στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα δίνεται μόνο το 1/4 της Κρήτης, ενώ τα 14 νησιά και βραχονησίδες γύρω από την Κρήτη παρέμειναν στην κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Πουθενά στη Συνθήκη της Αθήνας δεν υπάρχει καμία αναφορά για την εγκατάλειψη της Κρήτης, η οποία δίνεται ή δεσμεύεται στην Ελλάδα. Η Συνθήκη της Λωζάνης η οποία υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923, αναφέρει ότι μόνο το 1/4 της Κρήτης ανήκει στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα, σήμερα κατέχει παράνομα τα υπόλοιπα 3/4 της Κρήτης καθώς και τα παρακείμενα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Θα πρέπει άμεσα να τα παραδώσει στην Τουρκία και να απομακρύνει τις στρατιωτικές Μονάδες, τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τους πυραύλους S-300 που έχει εγκαταστήσει εκεί παράνομα από το 1999.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδήμονας των διεθνών σχέσεων για να αντιληφθεί (και να ανησυχήσει) απ’ τα αυτονόητα τα οποία αποτυπώνονται αυτήν ακριβώς την περίοδο:
Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση μεταξύ των συνεταίρων στην εξουσία την οποία προκαλεί η υλοποίηση της υποχρέωσης που έχει αναλάβει για την τακτοποίηση του προβλήματος της ΠΓΔΜ.
Το παιχνίδι για τη διανομή των κοιτασμάτων στην ανατολική Μεσόγειο κορυφώνεται.
Οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται να μην ενδιαφέρονται για τίποτε περισσότερο από τη μελέτη των συνθηκών αναπαραγωγής τους στο πολιτικό σκηνικό.
Η Άγκυρα πάντοτε ανακοινώνει τις προθέσεις της και τις υλοποιεί ακριβώς τη στιγμή που θεωρεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καταφανή αδυναμία και πολιτική σύγχυση.
Τα εν λόγω αυτονόητα, ωστόσο, δεν φαίνονται ικανά να αποσπάσουν την εγχώρια προσοχή από το ποιος θα είναι τελικά ο πολιτικός συνδυασμός που θα αναλάβει τη διαχείριση της χώρας, υπό την… εποπτεία των Αμερικανο-Γερμανών εποπτών…
