Γιατί αυξάνεται η ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για την Ουκρανία
Αναζητώντας μια εξήγηση για την τελευταία θερμή ρωσο-ουκρανική κρίση στη Μαύρη Θάλασσα θα πρέπει πρώτα να ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη της περιοχής. Εκεί θα δούμε την Ουκρανία ως σύνορο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και θα διαπιστώσουμε τη συσσώρευση των δυτικών (αμερικανικών) στρατιωτικών δυνάμεων στις χώρες της περιοχής.
Πριν, ωστόσο, απ’ αυτή τη ματιά στον χάρτη καλό θα είναι να θυμηθούμε τις τοποθετήσεις των μεγάλων Αμερικανών γεωπολιτικών θεωρητικών (και διαμορφωτών) της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
1. Πρώτα ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ και ένας από τους «γκουρού» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, από το 1997 έγραφε στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα»: «Ούτε η Δύση ούτε η Ρωσία μπορούν να αντέξουν την απώλεια της Ουκρανίας προς όφελος του αντιπάλου τους».
Οι οδυνηρές συνέπειες της διαπίστωσης του Μπρζεζίνσκι είναι εμφανείς: Η Δύση προσπάθησε να ρυμουλκήσει την Ουκρανία στις ευρωατλαντικές δομές (πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας με την αξιοποίηση φασιστικών πολιτικών κατακαθιών) και η Μόσχα αντέδρασε με την προσάρτηση της Κριμαίας. Η χώρα (Ουκρανία) έκτοτε αποτελεί το πεδίο μιας μάχης της οποίας τη μελλοντική έκταση και ένταση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.
Η κρισιμότητα της πρόκλησης για την οποία μιλά ο Μπρζεζίνσκι έχει να κάνει με τη γεωπολιτική αντίληψη (την οποία και ο ίδιος ασπάζεται) ότι όποιος ελέγχει την Ευρασία ελέγχει τον κόσμο. Κοιτώντας, λοιπόν, κάποιος τον χάρτη αντιλαμβάνεται ότι η Ουκρανία δεν είναι μόνο «ζώνη» οικονομικού ενδιαφέροντος για τη Δύση. Από τη στιγμή που θα ενταχθεί στον ευρωατλαντικό ιστό (Ε.Ε. και ΝΑΤΟ), η θηλιά θα σφίξει απειλητικά για τη Μόσχα.
2. Από την πλευρά του ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, επονομαζόμενος και «μάγος» της αμερικανικής διπλωματίας, προειδοποίησε στο ξεκίνημα της ουκρανικής κρίσης πριν από μερικά χρόνια με άρθρο του στην «Ουάσιγκτον Ποστ» για το αδιέξοδο μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας για την Ουκρανία.
«Έχω δει τέσσερις πολέμους να ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό και δημόσια στήριξη, για τους οποίους δεν ξέραμε πώς θα τελειώσουν. Σε τρεις από αυτούς τους πολέμους αποσυρθήκαμε μονομερώς. Το τεστ για μία πολιτική είναι το πώς τελειώνει και όχι το πώς αρχίζει».
Για το αδιέξοδο στην Ουκρανία ο «μάγος» κατηγορεί την Ε.Ε.: «Η Ε.Ε. πρέπει να αναγνωρίσει ότι η γραφειοκρατική της αναβλητικότητα και η υποταγή του στρατηγικού στοιχείου στην εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση κατά τη διαπραγμάτευση της σχέσης της Ουκρανίας με την Ευρώπη συνέβαλε στο να μετατραπεί η διαπραγμάτευση σε κρίση».
Σε άμυνα η Ρωσία
Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Για να έχουμε μια ακόμη καλύτερη εικόνα ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς η Δύση (κατά κύριο λόγο οι ΗΠΑ) κλιμακώνει τη στρατιωτική πίεση που ασκεί στη Ρωσία, υποχρεώνοντας τη Μόσχα σε ανάλογου τύπου απαντήσεις.
Σύμφωνα με το Swiss Institute for Peace and Energy Research (SIPER), η Ρωσία διατηρεί στρατιωτικές βάσεις σε εννέα χώρες – πρώην δημοκρατίες ή περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης – δίπλα στα σύνορά της. Πρόκειται για:
● Δύο βάσεις στην Αρμενία.
● Τέσσερις στη Λευκορωσία.
● Τέσσερις στο Καζακστάν.
● Μία στο Κιργιστάν.
● Επτά στο Τατζικιστάν.
Ακόμη, αν και χωρίς την άδεια των τοπικών κυβερνήσεων, η Ρωσία διατηρεί βάσεις σε δυο ακόμη πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Στην Υπερδνειστερία (περιοχή της Μολδαβίας) στη Νότια Οσετία και Αμπχαζία (περιοχές που αποσχίστηκαν από τη Γεωργία.
Παντού οι Αμερικανοί
Για την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ευρασία είναι ευκολότερο να αναφέρει κάποιος τις χώρες όπου δεν υπάρχουν αμερικανικές βάσεις. Οι Αμερικανοί, λοιπόν είναι στρατιωτικά παντού εκτός από την Ιρλανδία, την Αυστρία, τη Φινλανδία (χώρες μη μέλη του ΝΑΤΟ), τη Σερβία και το Μαυροβούνιο.
Παρακολουθώντας τα δημοσιοποιημένα κονδύλια του προϋπολογισμού του αμερικανικού Πενταγώνου για το 2019 βλέπουμε ότι οι Αμερικανοί παγιώνουν και διευρύνουν τις στρατιωτικές τους δραστηριότητες σε χώρες πέριξ της Ρωσίας:
● Ρουμανία (Camp Mihail Kogalniceanu): αεροδρόμιο και εγκαταστάσεις στο λιμάνι της Κωνστάντσα στη Μαύρη Θάλασσα και στον Νότο της χώρας εγκατάσταση αντιβαλλιστικών πυραύλων.
● Βουλγαρία (Novo Selo) κοντά στο λιμάνι Μπουργκάς στη Μαύρη Θάλασσα.
● Αλβανία.
● Κόσοβο.
● ΠΓΔΜ.
● Αρμενία.
● Αζερμπαϊτζάν.
● Εσθονία.
● Λιθουανία.
● Λετονία.
● Πολωνία.
● Τουρκία.
Στην Ουκρανία, ήδη από το καλοκαίρι του 2017 οι Αμερικανοί έχουν πατήσει πόδι στο λιμάνι του Ochakiv δίπλα στην Κριμαία.
Εκεί οι Αμερικανοί δημιουργούν κέντρο συντονισμού θαλάσσιων επιχειρήσεων. Η εν λόγω βάση, εκτός από τα κτήρια διοίκησης και ενδιαίτησης του προσωπικού, περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία για την επιμελητεία, την επικοινωνία και τον συντονισμό των ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων που «γυμνάζονται» στη Μαύρη Θάλασσα, χρησιμοποιώντας βάσεις και εγκαταστάσεις της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας.
Αν λοιπόν αναζητά κάποιος τις αιτίες πίσω από τις «ξαφνικές» εκρήξεις στη Ουκρανία, θα πρέπει να έχει κατά νου ότι ο «πόλεμος» που ξεκίνησε αμέσως μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης για τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής της Δύσης εις βάρος της Ρωσίας συνεχίζεται.
Η ένταση αυτού του πολέμου μεγαλώνει καθώς η Ρωσία έχει επανακάμψει και επιβεβαιώσει τις δυνατότητές της να υπερασπιστεί αυτό που θεωρεί ζωτικό χώρο και συμφέρον της…
