Πραγματοποιήθηκε σήμερα, ημέρα Πανεργατικής Απεργίας, η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Βέροια, η οποία ήταν και η μοναδική στην πόλη.
Χαιρετισμό αρχικά απεύθυνε η Πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Βέροιας, Βασιλική Αθανασιάδου, η οποία αφού αναφέρθηκε στα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνταξιούχοι – ύστερα από 21 μνημονιακές περικοπές στις συντάξεις – τόνισε ότι δεν μπορεί οι συνταξιούχοι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε αιτήσεις γι αυτά που παράνομα τους έχουν κατακρατηθεί αλλά μόνο στον αγώνα. Διευκρίνισε επίσης ότι από τις αιτήσεις δεν θα πάρει κανείς τίποτα, χρειάζεται και αγωγή η οποία αφενός είναι χρονοβόρα και πολυέξοδη κι αφετέρου ακόμη και μια θετική της έκβαση μπορεί να ανατραπεί με νόμο με το κυβερνητικό «επιχείρημα» ότι δεν αντέχουν τα δημοσιονομικά!
Στη συνέχεια μίλησε η Κούλα Χατζηθεοδωρίδου, Αντιπρόεδρος του Σωματείου Γάλακτος – Τροφίμων και Ποτών Ημαθίας η οποία είπε:
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Απεργούμε σήμερα, δίνουμε τη μάχη για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές. Διεκδικούμε την κατάργηση του νόμου Αχτσιόγλου – Βρούτση που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Κανένας εργαζόμενος κάτω από 751€, κανένας συνταξιούχος κάτω από 600€, επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ουσιαστική προστασία των ανέργων, βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
Πολλές ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και σωματεία είχαν αποφασίσει απεργία για αρχές Νοέμβρη. Ταξικά συνδικάτα είχαν έγκαιρα προετοιμαστεί για αυτή την κινητοποίηση, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ το πρότειναν στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Αυτός είναι όμως ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός, ξεπουλημένοι στην εργοδοσία, στην νέα επίθεση των επιχειρηματικών ομίλων και του πολιτικού της προσωπικού, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που προχωρά έχοντας τη στήριξη των αστικών κομμάτων. Αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη αγώνων. Είναι αυτοί που έβαλαν φαρδιά, πλατιά την υπογραφή τους στα 586€ μισθό και 511€ για νέους μεικτά. Είναι αυτοί που κάθονται ως κοινωνικοί εταίροι και σφραγίζουν με την παρουσία τους τον κοινωνικό διάλογο. Σημαία τους είναι ο κοινωνικός εταιρισμός. Νομιμοποιούν τα ψίχουλα, στέλνουν τους εργαζόμενους στην απεργοσπασία.
Στη ίδια ρότα βρίσκεται και το Εργατικό Κέντρο της περιοχής μας, μακριά από τα μικρά και μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων, ταυτισμένοι και συνοδοιπόροι με τις επιλογές της εργοδοσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρα από το συνδικάτο Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών Ημαθίας με έδρα τη Νάουσα, που έκανε εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, ενημέρωσε τους εργαζόμενους, τους κάλεσε να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία και την απεργιακή συγκέντρωση, κατά τα άλλα δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση στους χώρους δουλειάς από σωματεία και καμία ενημέρωση των εργαζομένων για τη σημερινή απεργία, εκλεγμένοι συνδικαλιστές είναι και οι ίδιοι απεργοσπάστες.
Απεργούμε σήμερα και διεκδικούμε:
-
Κατάργηση του νόμου Αχτσιόγλου-Βρούτση που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Επαναφορά των ΣΣΕ και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ για όλους.
-
Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
-
Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
-
Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.
-
Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
-
Μέτρα αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας.
-
Καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους
-
Καμία απόλυση εγκύου, κοινωνική προστασία της μητρότητας, επαναφορά του επιδόματος τοκετού.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει τη νύχτα – μέρα.
Λένε πως: με το νόμο Αχτσιόλγου – Βρούτση θα αυξήσουν τον κατώτερο μισθό…
Στην πραγματικότητα: κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο καταψήφισαν για μια ακόμη φορά την πρόταση των 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων για αύξηση του κατώτεροι μισθού στα 751€. Ο νόμος Αχτσιόγλου – Βρούτση καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και ο κατώτερος μισθός θα ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με κριτήριο την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση και την ανεργία, με τα ίδια κριτήρια δηλαδή που τσάκισαν και τσακίζουν μισθούς και συντάξεις. Εξάλλου τα όποια ψίχουλα υπόσχονται να δώσουν θα μας τα πάρουν από την άλλη τσέπη με την αύξηση του αφορολόγητου.
Μιλάνε για: την επεκτασιμότητα κλαδικών συλλογικών συμβάσεων….
Στην πραγματικότητα: οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αυτές αφορούν ελάχιστους εργαζόμενους, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των κλάδων βρίσκεται χωρίς συλλογική σύμβαση εδώ και χρόνια. Με την κατοχύρωση του νόμου Βρούτση, αλλά και τη δυνατότητα της εργοδοτικής άρνησης για τη μη προσκόμιση του μητρώου μελών, δόθηκε σήμα στους εργοδότες να μην ανησυχούν. Μπορεί τώρα λόγω προεκλογικής περιόδου να γίνεται συζήτηση για 10 πάνω – 10 κάτω στο εισόδημα, αλλά η γενική πολιτική μισθών θα παραμείνει ανέπαφη. Για παράδειγμα: χιλιάδες εργαζόμενοι στη περιοχή μας στη διαλογή – ψύξη, τυποποίηση και κονσερβοποίηση φρούτων παραμένουν στους άθλιους μισθούς, και στον άθλιο διαχωρισμό παλιών και νέων εργαζομένων.
Λένε πως: δεν θα κοπούν συντάξεις….
Στην πραγματικότητα: έφεραν σε σύνολο 21 μειώσεις στις συντάξεις, πρόσθεσαν και άλλες πάνω στις προηγούμενες. Πετσόκοψαν την κατώτερη σύνταξη από 486 στα 384€. Και τώρα παρουσιάζουν σαν νίκη, ότι δεν θα κόψουν από τους υπερήλικες, αλλά με αντίμετρα θα κόψουν από τους νεότερους. Χωρίς ίχνος ντροπής παρακαλάνε δημόσια να φύγουν οι συνταξιούχοι από τη ζωή για να πιάσουν τους δημοσιονομικούς δείκτες τους.
Μιλάνε για: κοινωνική ασφάλιση, κράτος πρόνοιας….
Στην πραγματικότητα: οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό καθιστούν ανήμπορη τη λειτουργία όλων των μονάδων υγείας οι ασθενείς αναγκάζονται να πληρώσουν μέσα και έξω από αυτές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την ίδια καταστροφική πολιτική με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, μειώνει δαπάνες για υγεία – πρόνοια και κοινωνική ασφάλιση, παραδίδει τους ασθενείς για τη γιατρειά τους στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Μετέτρεψαν την υγεία: το πολυτιμότερο κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, με τα επαγγελματικά ταμεία βάζουν μπουρλότο στα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης. Καμία μέριμνα για την πρόληψη, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς και εργατικά ατυχήματα που αποσιωπούνται, δεν ερευνώνται, δεν απονέμονται ευθύνες.
Ό, τι και αν μας λένε, η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί, τη βλέπουμε γύρω μας, τη ζούμε στους χώρους δουλειάς, στα σπίτια μας, στην ίδια μας τη ζωή.
Και η πραγματικότητα είναι πως: τα ψίχουλα που τάζουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ελέω προεκλογικής περιόδου, δεν αλλάζουν τη ζωή των λαϊκών νοικοκυριών. Κανένας από τους 700 περίπου μνημονιακούς νόμους δεν έχει καταργηθεί, υπάρχουν δεσμεύσεις για επιτήρηση και δημοσιονομικά μέτρα ως το 2060. Το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019 προβλέπει για μια ακόμα φορά γονάτισμα του λαού και παράλληλα μείωση των φόρων για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους που τσακίζει την εργατιά, τη φτωχολογιά για να σωθούν τα κέρδη των εφοπλιστών, μεγαλοβιομηχάνων, τραπεζιτών….
Κλιμακώνεται επίσης η επίθεση της κυβέρνησης, τραπεζών και μηχανισμών του αστικού κράτους ενάντια στη λαϊκή κατοικία και τα χρεωμένα νοικοκυριά με μπαράζ πλειστηριασμών, χαρατσιών και φοροληστείας. Παράλληλα η κυβέρνηση έχει στήσει τον τελευταίο χρόνο βιομηχανία διώξεων καθιστώντας «ιδιώνυμο» αδίκημα τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς. Δηλαδή θα μπορούν να συλλαμβάνουν αυτούς που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Ντροπή τους! Δεν θα το επιτρέψουμε!
Επίσης κοινό μυστικό πλέον είναι πως πολλά λαϊκά νοικοκυριά έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι και άλλα απειλούνται διότι δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα να πληρώνουν αυξημένους λογαριασμούς. Πολλές λαϊκές οικογένειες δεν μπορούν πλέον πληρώσουν ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, δάνεια κλπ.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Να μην ξεγελαστεί κανείς! Και η σημερινή κυβέρνηση μοναδικό στόχο έχει να προστατέψει την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και το κάνει με κάθε τρόπο: από τη μια πετσοκόβοντας μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, φορτώνοντας στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων φόρους και χαράτσια και από την άλλη μετατρέποντας τη χώρα μας σε ένα απέραντο νατοϊκό ορμητήριο από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη. Για αυτό και μειώνει την κρατική χρηματοδότηση για κοινωνικές δαπάνες, ενώ την ίδια στιγμή δίνει 4 δις το χρόνο για τον εξοπλισμό της δολοφονικής μηχανής του ΝΑΤΟ, που σκορπάει τον πόλεμο και την προσφυγιά.
Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση εμπλέκει τη χώρα μας ακόμα πιο βαθιά στο παιχνίδι του ελέγχου των πηγών ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς της, συμμετέχει σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι. Δεν ανεχόμαστε να γίνει η χώρα μας αεροπλανοφόρο για επεμβάσεις! Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους γείτονες λαούς! Έχουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες ανάγκες με τους εργαζόμενους στις γειτονικές χώρες και όχι μόνο.
Φτάνει πια! Ήρθε η ώρα να βγουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο, μαζί με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς επαγγελματίες, τη νεολαία. Κανένας δεν θα μας λύσει τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων, αν δεν οργανωθεί μαζικός και αποφασιστικός αγώνας.
Συναδέλφισσες, και συνάδελφοι,
Η τυπική ολοκλήρωση των μνημονίων που επικαλείται η κυβέρνηση σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει λήξη της αντεργατικής πολιτικής, των αντιλαϊκών σχεδιασμών που βρίσκονται σε εξέλιξη. Κανένα από τα αιτήματα του ταξικού εργατικού κινήματος εδώ και 3 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν ικανοποιήθηκε. Όλοι οι εφαρμοστικοί – αντιλαϊκοί νόμοι παραμένουν ανέγγιχτοι. Συνεπώς είναι φανερό ότι η επόμενη μέρα που διατυμπανίζει η κυβέρνηση θα είναι χειρότερη, γιατί το καλάθι της εργατικής, λαϊκής οικογένειας που είναι άδειο δεν θα γεμίσει με ψίχουλα. Από εδώ προκύπτει η ανάγκη να δυναμώσουμε τον αγώνα μας, να πολλαπλασιάσουμε τα θετικά αποτελέσματα που είχαμε, να ανταποκριθούμε στις αυξημένες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, να συσπειρώσουμε περισσότερες δυνάμεις δίπλα στα συνδικάτα, στην ταξική γραμμή που εκφράζει και παλεύει το ΠΑΜΕ. Να χτίσουμε προϋποθέσεις, ώστε η επόμενη μέρα να είναι μια μέρα απαλλαγμένη από τα προβλήματα που γεννά η καπιταλιστική βαρβαρότητα, να είναι μια προοπτική που θα βάζει μπροστά τις δικές μας ανάγκες. Μόνο η δική μας πάλη, η αγωνιστική δράση, η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, η κοινωνική συμμαχία, μπορούν να ανατρέψουν τις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές. Καμία συνθηκολόγηση, κανένας συμβιβασμός με τα ελάχιστα που τάζουν, τους άθλιους μισθούς και συντάξεις.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή που δουλεύει χωρίς δικαιώματα με μισθό ψίχουλα και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τις δικές του και της οικογένειας του. Σε όσους και όσες δουλεύουν με μπλοκάκι, ενοικιαζόμενοι, ανασφάλιστοι, με μερική απασχόληση, με ολιγοήμερη σύμβαση χωρίς κανένα δικαίωμα σε άδειες και επιδόματα. Σε όλους όσους περιπλανώνται μεταξύ μακροχρόνιας ανεργίας και εργασίας με ημερομηνία λήξης. Στις γυναίκες που δεν μπορούν να αποφασίσουν αν θα γίνουν μητέρες, αφού η μητρότητα στήνεται στο απόσπασμα τους κράτους και της μεγαλοεργοδοσίας. Στους μαγαζάτορες και στους φτωχούς αγρότες που λυγίζουν κάτω από το βάρος των φόρων και των χαρατσιών, στις λαϊκές οικογένειες που βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη για τις ανάγκες των παιδιών στην παιδεία, την υγεία, τον αθλητισμό. Σε αυτούς που δεν αντέχουν να μετρούν συνεχώς απώλειες στη σύνταξη και στο εισόδημά τους. Και τους λέμε: έλα να διεκδικήσουμε μαζί όλα αυτά που μας ανήκουν και μας τα στερούν: η Ευρωπαϊκή ¨Ένωση, Κυβερνήσεις και επιχειρηματικοί όμιλοι. Έλα μαζί μας να διεκδικήσουμε εργασία με συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό που θα καλύπτει τις δικές μας ανάγκες, κοινωνική προστασία της μητρότητας.
Να γυρίσουμε την πλάτη στα παραμύθια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μοναδικός δρόμος για εμάς είναι ο συλλογικός αγώνας. Γυρίζουμε την πλάτη στην ηττοπάθεια και σε αυτούς που θέλουν να υποτάξουμε τις ανάγκες μας στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, να μειώνουμε συνεχώς τον πήχη των δικών μας απαιτήσεων για να κερδίζουν μια χούφτα ζάμπλουτοι στην κούρσα των ανταγωνισμών τους. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς.
Μπορούμε εμείς, οι παραγωγοί του πλούτου, να κάνουμε κουμάντο στα ζητήματα της οικονομίας και της εξουσίας. Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και οι αυτοαπασχολούμενοι βράζουν στο ίδιο καζάνι, μόνο με τη συλλογική, αγωνιστική δράση μας μπορούμε να φέρουμε τα πάνω – κάτω, να βγούμε στο ξέφωτο μιας ζωής με δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στη δημιουργική ζωή.
Ενισχύουμε τα ταξικά συνδικάτα, δίνουμε δύναμη στη δύναμή μας, συνεχίζουμε!
