Στις 13 Αυγούστου του 1863, αφήνει την τελευταία του πνοή ο γάλλος ζωγράφος Eugène Delacroix, κορυφαία μορφή του ρομαντισμού και ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους όλων των εποχών. Οι εκφραστικές πινελιές του, που σόκαραν τους σύγχρονούς του, και η μελέτη του των οπτικών εφέ των χρωμάτων επηρέασαν βαθύτατα τα έργα των ιμπρεσιονιστών ενώ το πάθος του για τα εξωτικά θέματα ενέπνευσε τους συμβολιστές.
Ο Delacroix επηρεάστηκε από το φιλελληνικό ρεύμα της εποχής του και ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα του είχαν πηγή έμπνευσης τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία και τα δεινά που έπληξαν τον σκλαβωμένο λαό. Γεννήθηκε στις 26 Απριλίου του 1798 στο Charenton-Saint-Maurice της Γαλλίας. Ο πατέρας του υπήρξε μέλος της πιο βίαιης φατριάς κατά την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών του Διευθυντηρίου.
Το ότι επέζησε των παιδικών του χρόνων είναι ένα θαύμα αφού είχε καταπληκτικό ιστορικό ατυχίας: Ως βρέφος, γλίτωσε από πυρκαγιά η οποία του άφησε σημάδια στο σώμα και το πρόσωπο, γλίτωσε τον πνιγμό όταν βρέθηκε στη θάλασσα από αμέλεια της νταντάς του, ενώ γλίτωσε και από μια δηλητηρίαση. Επιπλέον, επιχείρησε να κρεμαστεί, χωρίς να επιθυμεί να αυτοκτονήσει, μιμούμενος αυτά που είδε σε μια έκθεση που έδειχνε κάποιον στην αγχόνη.
Ένας τσαρλατάνος της εποχής πάντως αποφάνθηκε ότι ο πιτσιρίκος ακολουθούσε όσα του προδιέγραφε το ωροσκόπιό του: «θα γίνει ένας άντρας διάσημος, μα η ζωή του θα είναι σκληρή, βασανιστική και πάντα θα χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις». Μετά τις πρώτες σπουδές στο Lycée Napoléon, όταν αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει ζωγράφος, μπήκε στο ατελιέ του βαρόνου Pierre-Narcisse Guérin ως μαθητευόμενος. Συμμαθητής του ήταν ο Ary Scheffer με τον οποίο διατήρησε ανταγωνιστική σχέση για όλη του τη ζωή. Ολοκλήρωσε το πρώτο του σημαντικό έργο, Δάντης και Βιργίλιος, στο δικό του εργαστήριο.
Όταν το είδε ο Guérin, εξαγριώθηκε και του είπε ότι ήταν παράλογο, απεχθές και υπερβολικό. Παρόλα αυτά, το έργο ενθουσίασε όταν παρουσιάστηκε σε έκθεση στο Salon το 1822. Η ελληνική επανάσταση που μαίνονταν ενέπνευσε τον ζωγράφο που δημιούργησε ορισμένα από τα κορυφαία του έργα. Ο πίνακας «Η Ελλάδα θρηνεί στα ερείπια του Μεσολογγίου» και άλλα μικρότερα έργα εμπνευσμένα από τους ελληνικούς αγώνες παρουσιάστηκαν σε μια έκθεση τα έσοδα της οποίας πήγαν στους αγωνιζόμενους Έλληνες.
Η έκθεση αυτή είχε τεράστια επιτυχία και πλήθος κόσμου έσπευσε να την επισκεφτεί. Τον επόμενο χρόνο δημιούργησε ένα ακόμα σημαντικό έργο του, τον «Σαρδανάπαλο» από το δράμα του Λόρδου Βύρωνα, τον οποίο θαύμαζε ιδιαίτερα. Μεγάλη γοητεία του ασκούσαν και οι ήρωες του William Shakespeare, του Sir Walter Scott και του Johann Wolfgang von Goethe.
Το 1831 επανεμφανίστηκε στο Salon με έξι έργα του και μετά αποχώρησε για το Μαρόκο. Αρνήθηκε να επισκεφτεί την Ιταλία, φοβούμενος μήπως οι παλαιοί δάσκαλοι επηρεάσουν την γνησιότητα και την αυτάρκεια του έργου του. Συνέχισε να εργάζεται ακατάπαυστα, συχνά μεγάλα έργα με ιστορικό θέμα που εξίσου συχνά γινόταν δεκτά στο Salon όχι με ιδιαίτερη θέρμη. Το 1845 προσλήφθηκε για να διακοσμήσει τη Βιβλιοθήκη του Λουξεμβούργου, το 1847 την αίθουσα των υπουργών, την οροφή της Πινακοθήκης του Απόλλωνα στο Λούβρο το 1849 και αυτήν του Salon de la Paix του ξενοδοχείου Hôtel de Ville το 1853.
Ο Eugène Delacroix έφυγε από τη ζωή το 1863 και τον επόμενο χρόνο εγκαινιάστηκε έκθεση των έργων του στην Boulevard des Italiens, η οποία περιελάμβανε 174 πίνακες (οι περισσότεροι μεγάλων διαστάσεων) και 303 σχέδια και λιθογραφίες, στην οποία έγινε εμφανής στο ευρύτερο κοινό η ακούραστη δημιουργικότητά του καθώς και η εξαίρετη χρήση εκ μέρους του των χρωμάτων. «Ο Delacroix ήταν παθιασμένα ερωτευμένος με το πάθος, αλλά ήταν ψυχρά αποφασισμένος να εκφράσει το πάθος όσο πιο καθαρά γίνεται» είπε γι’ αυτόν ο Charles Baudelaire.
