Ανοικτή επιστολή προς τον Διευθυντή της ΚΕΠΑ
(Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολλαπλής Ανάπτυξης του Δήμου Βέροιας)
Αγαπητέ Γιάννη Καμπούρη
Λίγες μέρες πριν διάβασα στον Τοπικό Τύπο για το Δικαστικό σας «επίτευγμα», συνοδευόμενο από την εμφατική διορθωτική σας επεξήγηση, για την απόδοση και ερμηνεία της δικαστικής ετυμηγορίας που είχαν διαδώσει τα τοπικά ιστολόγια. Πράγματι, δεν ήταν αθωωτική, όπως είχαν αφήσει να εννοηθεί, αλλά παραγραμμένη. Για την εγκαλούμενη Δημοτική Σύμβουλο κ. Ελευθεριάδου, εναντίον της οποίας, θιγόμενος από μια προσβλητική απόφανση λόγων της (διατύπωση κρίσης) σε μια προημερησίας διάταξης ομιλία της στο Δημοτικό Συμβούλιο και προκειμένου να αποκαταστήσετε την τιμή και την υπόληψή σας, είχατε προσφύγει στην Ποινική Δικαιοσύνη.
Όλα καλά μέχρις εδώ, καθότι με την απόφαση του Δικαστηρίου, η τρωθείσα τιμή και υπόληψή σας, αποκαταστάθηκαν με τον ανώτερο, δυνατόν, θεσμικό τρόπο.
Διαβάζω όμως στη δήλωσή σας, ότι η υπόθεση αυτή θα συνεχιστεί με την εκδίκαση της αγωγής που επιπροσθέτως καταθέσατε στην Αστική Δικαιοσύνη εναντίον της, απαιτώντας ως αποζημίωση και χρηματικό ποσό της τάξεως των 10 χιλιάδων €, για την ηθική βλάβη που υπέστητε (φημολογείται και διορθώστε με, για ενδεχόμενο λάθος στο ποσό).
Με λίγα λόγια και με την εμπράγματη διεκδίκησή σας αυτή, προβαίνετε, -ανεπιγνώστως ενδεχομένως- στην αποτίμηση της ίδιας τιμής και υπόληψης, εσείς, ένας από τους θεμελιωτές και στυλοβάτες εδώ και τριάντα και πλέον έτη των πολιτισμικών και πολιτιστικών Δημοτικών πραγμάτων στην πόλη μας. Με βήμα διαλόγου απεριόριστο, στα φιλικώς κείμενα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αδιάλειπτο, τακτικός αρθρογράφος, κήνσωρ των κακώς κειμένων και “γνωμαμύντωρ” -έστω και αν “αυτοαναφορικός” όπως θέλουν και υπαινίσσονται άσπονδοι φίλοι και συνεργάτες σας-, θα γνωρίζετε ασφαλώς καλύτερα από πολλούς ότι μεγαθυμία, ανεξικακία, επιείκεια και συγχώρεση, είναι αδιαφιλονίκητες αρετές της αριστοκρατίας με την αρχετυπική της έννοια. Αρετές που υποδηλώνουν μεγαλοψυχία και γενναιοφροσύνη σε αντίθεση με την εκδικητικότητα που είναι “πιάτο” εμπαθών και άτεγκτων ατόμων.
Θα γνωρίζετε καλύτερα απ΄ όλους επίσης, ότι «η τιμή, τιμή δεν έχει», αγαπητέ Γιάννη Καμπούρη Διευθυντή, της ΚΕΠΑ, και «χαρά ΄στον που την έχει».
«Η τιμή, τιμή δεν έχει»… ΄Oμως αλίμονο, εσείς, την τιμή της την προσδιορίσατε επακριβώς, -σαν να αποτιμήσατε δηλαδή, την δική σας τιμή σε χρήμα. Και μάλιστα, στο ύψος των 10.000 € ίσως, ως λογίζεται με τις αποζημιωτικές σας διεκδικήσεις η επιπρόσθετη άρση της προσβολής.
Και από ποιον ;
Από μια αιρετή Δημοτική Σύμβουλο -άπειρη ενδεχομένως-, η οποία εν τη ρύμη του λόγου της και εν θερμώ, είπε μ΄ ένα σχήμα λόγου μια κουβέντα παραπάνω. Που δεν υπάρχει δημότης ασχολούμενος με τα κοινά,- ούτε ένας- που να μην μπορεί να σταθμίσει την πραγματική υπόσταση των λεγομένων της και να αντιληφθεί την κατ΄ ευφημισμόν υπερβολή τους.
Το χρήμα αγαπητέ Γιάννη, –αλλάζω πρόσωπο γιατί σε γνωρίζω προσωπικά, χρόνια πολλά – όπως είμαι σίγουρος ότι θα το γνωρίζεις ασφαλώς και θα έχεις ήδη εξακριβώσει ενδελεχώς στη δουλειά σου εντρυφώντας αναγκαστικά στον χώρο της τέχνης, με τα πολλαπλά δημιουργήματά της που είχες την τύχη να διαχειριστείς καθώς πέρασαν από τον Χώρο της, είναι ο καλύτερος κι εξυπηρετικότερος υπηρέτης. Αλλά δυστυχώς είναι ο χειρότερος αφέντης και κάκιστος σύμβουλος.
«Να αγαπάς την αλήθεια αλλά να συγχωρείς το λάθος» ειπώθηκε και πιστεύω ότι θα το συνάντησες κάπου να λέγεται στα έργα του Βολταίρου όπως και «το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, το να συγχωρείς θεϊκό» επίσης, στα έργα του Pope κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ. …
Θα σε συμβούλευα, λοιπόν, ν΄ αποσύρεις ανυπερθέτως την αγωγή και τις χρηματικές σου διεκδικήσεις, αύριο κιόλας. Κι αυτό επειδή παρόμοιες εκδικητικές πρακτικές για παραδειγματισμό και για συμμόρφωση, νόμιμες μεν, αλλά ενδεικτικές αθέμιτου πλουτισμού, δεν τιμούν ούτε την πόλη που σε τιμά τόσα χρόνια, σε υψηλότατο τομέα της πολιτικοκοινωνικής ζωής της και της κουλτούρας που είναι το πολιτισμικό πεδίο και η επιστέγαση των γραμμάτων και των τεχνών ούτε εσένα, για το υψηλότατο διευθυντικό αξίωμά σου, πλουσιοπάροχα μάλιστα αμειβόμενο.
Αν δεν το πράξεις, πολύ φοβάμαι ότι θα είναι αφετηρία και εύλογο για πολλούς ότι «σαν έτοιμος από καιρό» καραδοκώντας και προσδοκώντας σε κάποιο λάθος ή σε κάποια ευκαιρία, προτίθεσαι να εξοντώνεις οικονομικά μια γυναίκα για μια ατυχή της φράση, μια γυναίκα που αφενός σου ζήτησε και συγνώμη, και στο δικαστήριο δεν αποδείχτηκε κακόβουλη και συκοφαντική, αφετέρου. Οπότε μάλλον ότι έχεις «λερωμένο το μαντήλι – πορτοφολάκι σου», που λέει και το δημοτικό τραγούδι, θα τα σκεφτούν οι πάντες, «και με καταχρηστικό βαλάντιο μάλιστα», θα υποθέσουν βάσιμα.
Αλλά θα συμφωνείς κι εσύ, φαντάζομαι, ότι η μορφή αυτής της κατάχρησης, της εξουσίας δηλαδή, που σου δίνει ο νόμος εκ του ασφαλούς είναι η χειρότερη μορφή κατάχρησης.
Αν θέλεις επομένως να «πας στην τιμή και την υπόληψή σου», κι απ΄ το έθος στο ήθος, θα πρέπει αμέσως ν΄ αποσύρεις την αγωγή και να δείξεις έμπρακτα τη μεγαλοψυχία σου, νοιώθοντας την ευεργετική της επίδραση, άμεσα στο περιβάλλον σου.
Και δεν θα χάσεις, δείχνοντας την ανωτερότητα αυτή, παρά μόνο μερικές επισφαλείς χιλιάδες ενδεχομένως, ψυχοφθόρα κι άχαρα αποκτημένες, με τα περισσότερα έξοδα, δίνοντας μάλιστα κακό παράδειγμα στους φίλους και τους γνωστούς σου, που σ΄ εμπιστεύονται.
Σκέψου το καλά και αποφάσισε να συμβάλεις στην εξομάλυνση των διαλογικών ισορροπιών…
Φιλικά
Γιάννης Αγγέλογλου
